Daan en Willemijn's weblog

Dit is de weblog van Daan en Willemijn, over de reis naar Tanzania en Malawi, die we maakten van april t/m juli 2005.

31.10.05

Back2business

Hallo lieve mensen,
we zijn inmiddels alweer een tijdje terug in nederland (3 maanden om precies te zijn, ik kon afgelopen week pas m'n tuberculosetest laten doen - gelukkig negatief), en zijn wel weer een beetje gewend.
Ik (Daan) ben alweer in m'n 3e coschap-week en huppel nu in een witte jas rond op de afdeling radiologie. Willemijn leert vanalles over de embryologie en heeft alweer haar 1e tentamen gehaald (een 6).
In het begin was het echt wel erg moeilijk af en toe, we liepen door supermarkten en konden alleen maar denken aan dingen als "alleen de kattenvoer-afdeling is al groter dan een hele supermarkt in malawi", en de mensen klaagden wel erg veel. Maar goed. ookal konden we het ons niet voorstellen toen we daar waren: ook wij vinden het weer vervelend als de trein 10 minuten vertraging heeft. Maar niet zo vervelend als sommige andere mensen... dat is dus winst!
We bellen en smsen nog steeds ongeveer elke week met Jeremaya, die ook weer in Engeland zit en met een nieuwe baan begonnen is. We hopen hem snel een keer te kunnen opzoeken.

Nav de vorige post: we zijn dus via nairobi gereisd maar daar aangekomen stonden we niet in het computersysteem van kenyan airways/KLM, dus moest een vrouwtje even uitzoeken wat er mis was. Ze ging er dus met onze tickets vandoor en kwam pas terug toen het vliegtuig al 45 minuten vertrokken was. Beetje jammer. De mensen achter die balie waren echt schofterig en super onvriendelijk, we hebben uiteindelijk als zwervers op kranten op een stenen vloer 'geslapen' en kregen werkelijk niets van eten of een slaapplek aangeboden terwijl we inmiddels geen geld meer hadden. Fijne service dus. We moeten nog steeds brieven sturen om geld terug te vragen maarja, daar komt het nog niet echt van ('t is ook niet zo'n heel leuk klusje).

Henk (Daans vader dus) promoveerde 5 weken terug, en had besloten om de helft van het geld dat hij kado kreeg aan eva demaya te schenken. Echt een geweldig initiatief van hem, en op deze manier hebben de vrienden en familie van Henk&Nelleke toch maar mooi 1300 euro aan de stichting gegeven!
Op 10 november is er in Wateringen (westland) een bijeenkomst waar Jacqueline een praatje zal houden en wie er in is geinteresseerd is natuurlijk welkom (mail ons maar voor info).

Dit was het weer even voor nu, de groeten en misschien tot de volgende keer!

Oja, we hebben alweer een volgende reis in ons hoofd: na mijn coschappen en voor willemijns coschappen naar zuid- of midden-amerika!?!?! Lekker spaans leren en 1 ding is zeker: we gaan ook daar weer vrijwilligerswerk doen.

24.7.05

Staking!

(hoe afrikaans)
nog even een aller-aller-allerlaatste post, hopen wij dan. Gister zijn we lekker met zn allen gaan bbqen, willemijn had hele lekkere gerookte vis gekocht, ik snaaide wat mee van de worst en steak van de andere 4 mensen. We maakten natuurlijk ook onze wereldberoemde, o zo befaamde (???) eiersalade, en auch noch ein biBchen Kartoffelsalat! Allemaal erg lekker. We zijn allemaal niet echt van Kiboko camp onder de indruk, een beetje arrogante houdinbg omdat ze een monopolie hebben (staan bovenaan in de lonely planet dus das lekker makkelijk), en de douches zijn nog steeds koud en vies. Ach ja. Vooral Katja en Chris stoorden zich daar aan en schreven dus in het gastenboek tussen alle lofzangen (mooi woord) dat het veruit de schrottigste lodge in afrika was (beetje overtrokken maar ok). Leuk dat 5 minuten later de barvrouw het gastenboek kwam halen, we hebben haar niet meer gezien.
Na wat kussens tijdelijk te hebben gestolen (we hebben een tent geleend maar geen matjes, pijnlijk met die heupen op de grond) gingen we slapen.
Vanmorgen na het inpakken onze spullen bij St Peters Guesthouse gedropt want onze leen-tent vertrok samen met de andere 4 in de auto richting Zambia. Toen we gedag zeiden hoorden we dat er iemand een ticket had moeten omboeken vanwege een south african airways-staking. Klote dus, onze luchtvaartmaatschappij. We kregen een lift van Chris, Katja, Stuart en Kate naar het kantoor van SAA, waar we een hele tijd moesten wachten omdat de 1st class mensen voorrang hadden (we dachten dat de apartheid over was, grapje).Eenmaal aan de beurt waren onze tickets binnen een kwartier omgezet van Lilongwe-Johannesburg-Londen-Amsterdam naar Lilongwe-Blantyre-Nairobi-Amsterdam, de eerste 2 vluchten met Air Malawi (ole), de laatste met KLM. Das heel erg mooi dus, en we hoeven niet via Londen, ook wat terrorisme-veiliger.
We vertrekken wat eerder, hebben 7u in Blantyre (das wel jammer, er is echt niks te doen daar. Het zou me verbazen als ze stoelen hebben!) en komen om 5.35 dinsdagochtend op Schiphol aan. Een stukkie vroeger dus maar ok. We zijn iig erg blij dat alles geregeld is, er is eigenlijk weinig veranderd. Mazzeltje dat we van die staking hoorden, de luchtvaartmaatschappij zelf heeft niks laten weten (ook niet via kranten ofzo). Ach ja.
Nou goed, we gaan onze laatste uurtjes in malawi niet achter de pc verdoen, we zullen eens even wat rondlopen en zien jullie allemaal weer snel!
Iedereen die dit weblog heeft gevolgd de afgelopen maanden: heel erg bedankt voor de interesse, het was fijn te weten dat het gelezen werd.
Donateurs ook heel erg bedankt, onze reis was niet hetzelfde geweest zonder de vrijheid om geld aan goede doelen te kunnen geven. Super.
Vrienden en familie (voor zover die nog niet in de vorige 2 groepen vallen): bedankt voor de steun, lieve mailtjes en smsjes en we zien jullie gauw weer.
En tenslotte willen we Malawi en de malawianen bedanken voor alles wat ze ons gegeven hebben, dit was echt de reis en het jaar van ons leven (tot zover). Zikomo kwambiri.

Tsalani Bwino, Malawi, we hope to see you again soon.

Mr Phiri en The Chief

23.7.05

time to say goodbye

ja, de tijd van afscheid nemen is nu helaas toch echt aangebroken. En dat is vreemd en moeilijk, want we zijn zo gewend geraakt aan de mensen, de warmte, de veiligheid,de geuren, de kleuren e de warmte en vrolijkheid van de mensen hier. We zullen het ontzettend missen, en ik kan wel zeggen dat dit voor ons allebei het jaar van ons leven is geweest. Maar...we zijn natuurlijk wel heeeeel blij om jullie weer allemaal te zien!! (tenzij we in londen of amsterdam gebombardeerd worden...;)..).Want we hebben jullie natuurlijk wel gemist!
We zijn nu weer terug in lilongwe, de stad die ons allebei een beetje aan rotterdam doet denken. Natuurlijk word je hier vaak benaderd als wandelende geldboom, maar als je de dingen hier met humor ziet, wordt alles een stuk leuker!
afgelopen week zijn we weer in mayoka village in nkata bay geweest, was weer erg leuk! vorige week maandag zijn we met de stokoude ferry, de ilala, naar chizumulu gevaren. Was echt super! daar krijg je echt zo'n onbewoond eilandsfeertje van (ook al wonen er 'maar liefst' 3000 mensen). het is een eiland van 5 bij 2 km, met een berg en omringd door het heldere meer-water. We gingen met zn 9en van de ilala af en werden met een klein bootje aan land gebracht waar we werden opgewacht door Nick, de eigenaar van wakwenda retreat (de enige lodge van het eiland, maar echt super!!) . Omdat het al 2 uur was, gingen we lekker pitten, de rest van de 3 dagen hebben we eigenlijk maar 3 dingen gedaan: in de zon gelegen, in het meer gezwommen en in de bar gehangen! Was erg gezellig! we waren met 4 koppels en 1 meisje en het klikte super! de tweede avond ging iedereen vroeg naar bed, en zijn daan en ik nog tot 4 uur in den ochtend in de bar blijven hangen met nick. Nick woont eigenlijk al 11 jaar op chizumulu, alleen tussen de eilandbewoners, en hij deed ons sterk denken aan tom hanks in cast away...we hebben dan ook maar een wilson op een volleybal getekend om hem gezelschap te houden als er weer eens niemand van de ilala afkomt (omdat de meeste mensen niet de moeite nemen om naar chizumulu te gaan, en alleen maar naar het bekende likoma gaan, maar chizumulu is zeker de moeite waard, zo relaxed!! wij vinden het leuker dan likoma). maar goed, het kostte ons wat moeite om de energie te vinden om naar likoma te gaan, maar toen kwam de eigenaar van kaya maya (de duurste en mooiste lodge van heel malawi, op likoma) en mango drift (de backpackers lodge van likoma) met zn speedboot even een biertje doen op chizumulu. en daan zou daan niet zijn als hij niet even subtiel zou vragen of we misschien een lift konden krijgen....en ja hoor! en nog gratis ook!(thank u, boss!). Dus rond zonsondergang vertrokken we heel posh met de speedboot richting likoma, met een biertje in de hand.....kan slechter....toen we de flessen geledigd hadden, liet meneer speedboot eens zien hoe hard zo'n ding wel niet kan...en dat was gaaf!! soort achtbaan...geweldig!! we hoorden de dag erna van de andere zeven eilandgangers (die de ochtend erna in den vroegte met de lokale boot naar likoma kwamen) dat het er erg indrukwekkend uitzag, met die speedboot. Met zn allen nog 2 superdagen gehad op likoma, heerlijk relaxed! Alleen was er geen bereik op de eilanden en op chizumulu waren de kaarten voor de vaste telefoon op (op chizumulu heb je een kaart nodig om te bellen, maar deze kaarten zijn al 2 maanden uitverkocht...) en op likoma lukte het ook niet(daar hebben we 3 keer geprobeerd te bellen, maar toen werd ons door de centrale verteld dat er thuis niet werd opgenomen). Dat was wel vervelend,omdat we graag op de hoogte wilden blijven van de situatie rond daans oma. Dus toen we zondagochtend terug in mayoka waren, belde daan naar huis en hoorde dat zijn oma in de nacht van dinsdag op woensdag is overleden. We vonden het moeilijk dat we niet bij de begrafenis konden zijn. Daan vond het heel fijn om nog met zn opa en ouders te kunnen bellen op de avond voor de begrafenis. zo waren we er toch nog een beetje bij. Zodra we in nederland zijn gaan we zo snel mogelijk langs bij daan zn opa.

Zondagen maandag toch nog 2 leuke dagen in nkata bay gehad. Was weer moeilijk om van iedereen afscheid te nemen daar. Je maakt zo snel vrienden, vooral met de barmensen, die zijn daar zo gezellig. Maar goed, dinsdag gingen we samen met chris en katja (2 mensen (uit engeland en zwitserland) met wie we op de eilanden waren) met hun auto richting chinteche, makuzi beach. Dat is voor ons het mooiste strand van heel malawi. We hebben 1 nacht in een hutje geslapen (inclusief ontbijtbuffet en 3 gangendiner). Dat diner was zo speciaal, niet eens het eten, maar de plek waar we zaten: op het strand, omringd door fakkels, kaarslicht en vollemaanslicht....iets om nooit te vergeten...
De laatste twee nachten hebben we gekampeerd in de tent van chris en katja (ze hadden een extra tent). De 2e dag kwamen kate en stuart (2 engelse studenten). Was weer erg leuk! 'savonds hebben we met zn allen gebarbequed. Gisteren zijn we met zn 6en richting lilongwe gereden. Ik snap nog steeds niet hoe dat met al onze bagage erbij ooit heeft kunnen passen...but it was good fun!!
We hebben met zn 6en nu nog 2 dagen in lilongwe en dan zit het er echt op....
voor nu: heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes, mailtjes, smsjes....geweldig!! We kijken er erg naar uit om jullie allemaal weer te zien!
liefs vanuit ons tweede warme thuis,
w&d