Moni!
Muli Bwanji??
Hoi mensen, eindelijk zijn we er dan, na een reis die van zaterdagochtend 10u tot zondagmiddag 16u heeft geduurd.
We werden opgehaald door Albert, de driver van MARS international, de kliniek die alles geregeld heeft voor het Central Hospital. Ze doen voor zover hij het kon uitleggen vooral de eerste intake van patiënten en als ze langer dan 24u moeten worden opgenomen gaan ze naar het ziekenhuis. We hebben de medicijnen, naalden, spuiten enz afgegeven, ze waren er erg blij mee en konden er zeker wat mee (mensen die dit geregeld hebben, heel erg bedankt!!). Gelukkig deden ze niet alsof ze en geschenk van god (of de paus) hadden gekregen, want zoveel spullen waren het ook weer niet.
Maargoed, bij het begin beginnen: we werden weggebracht door familie en ze waren allemaal erg lief voor ons. Ook hebben we wat luchtpost en leesvoer meegekregen, bedankt daarvoor! De vluchten gingen prima, en ook het wachten was goed te doen. Willemijn bleek trouwens helemaal geen vliegangst te hebben, we noemen het vanaf nu “ vlieg-nervositeit” (is goed, daan;-)).
In Johannesburg regende het pijpestelen, en het was best fris. Gelukkig werd het weer een stuk beter richting Lilongwe, het was vandaag een graad of 27 met zon en af en toe lichte bewolking.
Lilongwe international airport is geweldig: het is soort een vierkant van beton waar het vliegtuig dan op landt, dan moet je 2 minuten in een bus en dan sta je bij de douane. Het leuke van het vliegveld is dat het een hoog dak is zonder muren ertussen. Oftewel: het is eigenlijk buiten. Een loketje waar ze vroegen wat we in onze tassen hadden ( ‘nossing, sjust luggidsj’) en we stonden weer (of moet ik zeggen: ‘nog’) buiten.
De weg naar de kliniek was al een apart verhaal. Hij had 2 banen (1heen en 1 terug) en is een van de grootste wegen van Malawi, vertelde Albert. Ook lopen langs die weg overal kinderen van een jaar of 6 met een hele kudde geiten en koeien. Ook overal vrouwen met kleurige gewaden en zo’n gevaarte op hun hoofd. Lekker cliche, maar we keken onze ogen uit!
We hebben meteen maar even geld gewisseld en aangezien de gsm het niet deed allebei een nieuwe simkaart gekocht. Bellen werkt, maar sms niet: een storing (hoe kan het ook anders in Malawi).
We zijn nu in de Kiboko Lodge (hebben ook een website), echt prachtig. Alle gebouwen zijn hutjes met rieten daken, we hebben een “ A-frame”, een soort chaletje maar dan hoger ivm. warmte-afvoer, en het kost ongeveer 12-13euro voor ons samen. Vanavond lekker gegeten (Moussaka met rijst en salade), gemaakt door de lodge-kok. Grappig allemaal. Nou zitten we dus even te internetten, das op zich al een luxe dus vandaar dat we jullie meteen maar even een update geven, met een Kuche-Kuche (spreek uit: koetsjie koetsjie) in de hand, lokaal gebrouwen biertje en nog goed te zuup’n ook!
Nou, ik kap er weer even mee, maar niet nadat ik jullie allemaal heel hartelijk heb bedankt voor de smsjes, telefoontjes, mailtjes enzovoorts: senk joe!
ps. onze gsm-nrs zijn: +265-8-513 29 en daarachter een 5 voor Daan en een 6 voor willemijn.
groetjes en tot mails!
Daan (en nou gaat willemijn ook nog wat typen)
Enne, ik (das dus wil (zo heet ik hier, want die naam van mij, das toch veelste moeilijk voor die afrikaantjes)) heb hier niet echt meer wat aan toe te voegen, behalve dat het eten in het vliegtuig ook wel erg te happen was (is heel belangrijk voor mij, dat weten jullie toch...)
Hoi mensen, eindelijk zijn we er dan, na een reis die van zaterdagochtend 10u tot zondagmiddag 16u heeft geduurd.
We werden opgehaald door Albert, de driver van MARS international, de kliniek die alles geregeld heeft voor het Central Hospital. Ze doen voor zover hij het kon uitleggen vooral de eerste intake van patiënten en als ze langer dan 24u moeten worden opgenomen gaan ze naar het ziekenhuis. We hebben de medicijnen, naalden, spuiten enz afgegeven, ze waren er erg blij mee en konden er zeker wat mee (mensen die dit geregeld hebben, heel erg bedankt!!). Gelukkig deden ze niet alsof ze en geschenk van god (of de paus) hadden gekregen, want zoveel spullen waren het ook weer niet.
Maargoed, bij het begin beginnen: we werden weggebracht door familie en ze waren allemaal erg lief voor ons. Ook hebben we wat luchtpost en leesvoer meegekregen, bedankt daarvoor! De vluchten gingen prima, en ook het wachten was goed te doen. Willemijn bleek trouwens helemaal geen vliegangst te hebben, we noemen het vanaf nu “ vlieg-nervositeit” (is goed, daan;-)).
In Johannesburg regende het pijpestelen, en het was best fris. Gelukkig werd het weer een stuk beter richting Lilongwe, het was vandaag een graad of 27 met zon en af en toe lichte bewolking.
Lilongwe international airport is geweldig: het is soort een vierkant van beton waar het vliegtuig dan op landt, dan moet je 2 minuten in een bus en dan sta je bij de douane. Het leuke van het vliegveld is dat het een hoog dak is zonder muren ertussen. Oftewel: het is eigenlijk buiten. Een loketje waar ze vroegen wat we in onze tassen hadden ( ‘nossing, sjust luggidsj’) en we stonden weer (of moet ik zeggen: ‘nog’) buiten.
De weg naar de kliniek was al een apart verhaal. Hij had 2 banen (1heen en 1 terug) en is een van de grootste wegen van Malawi, vertelde Albert. Ook lopen langs die weg overal kinderen van een jaar of 6 met een hele kudde geiten en koeien. Ook overal vrouwen met kleurige gewaden en zo’n gevaarte op hun hoofd. Lekker cliche, maar we keken onze ogen uit!
We hebben meteen maar even geld gewisseld en aangezien de gsm het niet deed allebei een nieuwe simkaart gekocht. Bellen werkt, maar sms niet: een storing (hoe kan het ook anders in Malawi).
We zijn nu in de Kiboko Lodge (hebben ook een website), echt prachtig. Alle gebouwen zijn hutjes met rieten daken, we hebben een “ A-frame”, een soort chaletje maar dan hoger ivm. warmte-afvoer, en het kost ongeveer 12-13euro voor ons samen. Vanavond lekker gegeten (Moussaka met rijst en salade), gemaakt door de lodge-kok. Grappig allemaal. Nou zitten we dus even te internetten, das op zich al een luxe dus vandaar dat we jullie meteen maar even een update geven, met een Kuche-Kuche (spreek uit: koetsjie koetsjie) in de hand, lokaal gebrouwen biertje en nog goed te zuup’n ook!
Nou, ik kap er weer even mee, maar niet nadat ik jullie allemaal heel hartelijk heb bedankt voor de smsjes, telefoontjes, mailtjes enzovoorts: senk joe!
ps. onze gsm-nrs zijn: +265-8-513 29 en daarachter een 5 voor Daan en een 6 voor willemijn.
groetjes en tot mails!
Daan (en nou gaat willemijn ook nog wat typen)
Enne, ik (das dus wil (zo heet ik hier, want die naam van mij, das toch veelste moeilijk voor die afrikaantjes)) heb hier niet echt meer wat aan toe te voegen, behalve dat het eten in het vliegtuig ook wel erg te happen was (is heel belangrijk voor mij, dat weten jullie toch...)
posted by Daan&Willemijn @ 18:51
<< Home