"I make a cheapie cheapie price, sure sure, my brothers"

Hoi lieve mensen. Het doet ons goed om te zien dat onze ervaringen jullie raken, bedankt voor de steun en lieve mailtjes.
We gaan nu maar eens een wat luchtiger verhaaltje vertellen, dan slapen jullie ook weer eens lekker ;-)
Zoals we verteld hebben slapen we nu in st Peters Guesthouse, op het terrein van een anglicaanse kerk. Er lopen hier wat bewakers rond en er is nog een gast, Jeremaya, waarmee we het heel goed kunnen vinden. Gister zijn we wezen stappen om onze gedachten even ergens anders op te zetten. We zijn eerst met Jeremaya uit eten geweest in een Indiaas restaurant, erg lekker! alleen de irish koffie had zuur ruikende slagroom...Daarna hebben we Sudat, een Sri Lankier (-lankees kan vast ook) die we woensdag hebben leren kennen, opgebeld en die pikte ons op en samen zijn we eerst naar het casino gegaan. We hebben allebei dik gewonnen (voor Malawiaanse begrippen dan), en daarna hebben we nog wat pool gespeeld. Wees gerust: we hebben besloten om de winst te besteden aan een bewaker die pas heel kort bij St Peters werkt en te arm is om een huisje te huren. Hij vertelde dat hij vroeger graag hardliep maar dat hij nu geen goede schoenen meer had, en die hebben we dus als verrassing voor hem gekocht. Na het casino zijn we naar een hele coole afrikaanse disco gegaan, erg gaaf: bijna alleen afrikanen en keiharde stampmuziek. Die pipo's gingen echt helemaal uit hun dak! Was erg gezellig dus! Het enige vervelende was dat ineens 2 wijven (excuus, vrouwen, maar ze gedroegen zich echt als een stel viswijven) begonnen te vechten, en hard. Dat was sneu, maar wat echt triest was, was dat er ineens een gast die vrouwen begon te slaan, echt vol op hun gezicht. We waren echt verbaasd, in Europa is zoiets echt 'not done'. Maar goed, in afrika waarschijnlijk ook niet, ze zullen wel allerlei 'verdovende' middeltjes achter hun kiezen hebben gehad....
Jeramaya en Daan ook wel, begonnen toch al aardig zatjes te raken (ik natuurlijk niet..;-)..), maar rond een uur of 3 hadden we het wel gezien. Wat wel echt wreed was: We kwamen de priester van de anglicaanse kerk nog tegen in de disco!! echt gaaf, die was zo zat als een aap. Hij stond daar lekker zat te zijn en te dansen met 2 biertjes in zn hand. Super gaaf! Schijnt dat ie echt vaak uitgaat, en laveloos wordt!Kan me niet voorstellen dat de priesters dat in nederland doen.... Wel een hele aardige man, heel vrolijk!
Vandaag zou er eigenlijk een bruiloft zijn in die kerk. En we kwamen toevallig de mensen tegen die zouden gaan trouwen, en wij waren ook uitgenodigd. Maar we hoorden net dat de wedding niet doorgaat, omdat de beste man al 2 keer eerder getrouwd is geweest en zijn laatste scheiding nog niet officieel is, dus de bisschop wilde geen toestemming geven. Dat hoorden ze dus een uur voordat het zou plaatsvinden....beetje jammer...
maar goed, waarschijnlijk gaan we vandaag met zn 4en naar Nkotakota, dat ligt aan lake malawi, en dan blijven we een nachtje slapen. Even lekker bijkomen.
Jullie ook een prettig weekend, enne, niet te veel oranjebittertjes drinken vandaag he!
We wilden dus vandaag naar het consulaat gaan om op de kosten van alle belastingbetalers van nederland koninginnedag te vieren, maar het schijnt dat het volgende week gevierd wordt...tja het blijft afrika....
D&W

the day after..yesterday

We hebben 2 berichten kort achter elkaar op het weblog gezet (de computer wilde gisteren niet meewerken), lees dus eerst het onderste.
Gisteren in het ziekenhuis was dus een behoorlijke shock voor ons. Nadat we geinternet hadden, was het al donker. Nu is lilongwe niet de gezelligste stad zonder zonlicht (geen straatverlichting, voorbij scheurende auto's, vaak ook zonder licht), maar gelukkig regende het en onweerde het ook nog! Boften wij even!! We hadden het dus wel behoorlijk gehad gisteren. Maar gelukkig vroeg Jeremaja, een 32 jarige malawiaan, die ook in st peters guesthouse verblijft (hij werkt voor artsen zonder grenzen en hij heeft nu vakantie) of we zin hadden om mee naar een kroeg te gaan om voetbal te kijken (chelsea tegen liverpool, voor mij was dat dus rood tegen blauw....). Dat leek ons wel een goede afleiding. Zo gezegd, zo gedigigidaan. Het was errug gezellig, en de gerstenlimonade en de malawi gin maakte het natuurlijk nog beter! Jeremaja is echt een aardige gast, en hij heeft een brede kijk op het leven. Dat kan niet van alle malawianen gezegd worden..Zijn vriendin en dochtertje wonen in engeland. Verder nog een sri lankaan/lankees/lankier (geen id...) ontmoet die in malawi voor zaken is. Ook erg aardig, en hij zit goed in de slappe was, zeg maar.Altijd handig om ook dat soort mensen te kennen. Vrijdag gaan we waarschijnlijk met zn 4en ergens iets eten en dan naar een kroeg. Das dus wel gezellig.Vanmorgen opstaan was wel even taai, maar goed; des avonds een vrouw, des ochtens een vrouw (voor mij dan.. ;-)..). Vanmorgen begon zoals altijd met een soort meeting waarbij alle artsen aanwezig zijn en de toestand van patienten besproken wordt. Is voor ons niet altijd goed te verstaan, omdat de mensen hier vaak heel zacht en onduidelijk praten. Dr mwansambo bedankte ons nog voor de handschoenen en antibiotica. We vertelde dat we het gisteren wel even zwaar hadden, omdat het voor ons de eerste keer was dat we een kind zagen sterven. Het hoofd van de afdeling zei dat zoiets nooit went en dat het altijd moeilijk blijft, en dat is ook zo. We hoorden dat er gisteren in totaal 4 kinderen gestorven waren.Daarna hebben we allebei meegelopen met de HIV-counseling.
Dit is een soort spreekuur waar HIV positieve kinderen met hun moeder, vader of voogd komen om te kijken hoe het met ze gaat, of er complicaties zijn en of ze de medicijnen (ARV's) op de juiste manier innemen. Dit is erg belangrijk, want als ze niet juist worden ingenomen (sommige ouders hebben nogal eens de neiging om het een aantal dagen te vergeten), dan kan het HIV-virus vermenigvuldigen en in Malawi zijn geen medicijnen beschikbaar om het kind dan nog te behandelen. Het is dus echt een kwestie van leven of dood. De arts met wie ik (wil) meeliep (een amerikaanse vrouw) probeerde de ouders echt op een goede manier aan te moedigen om de medicijnen consequent in te nemen. Dit was erg interessant.
Vanmiddag hebben we gelunchd met Jeremaya. Die was naar het ziekenhuis gekomen omdat hij graag wilde kijken of hij een bepaalde arme familie kon helpen.
Goed dat hij zoiets doet in zn vakantie.Toen we terug op de afdeling kwamen, was er weer een kindje heel slecht aan toe. We hebben besloten maar iets eerder weg te gaan, anders wordt het toch iets te zwaar.
Tot zover de berichten vanuit lilongwe
LiefsD&W

Shock #1

Hoi lieve mensen, vandaag is nogal een heavy dagje geweest die we allebei nooit meer zullen vergeten. Maar zoals altijd (not): chronologie uber alles!
Gister stonden we om 6u op (gaat vanzelf hier, je slaapt gewoon van 10 tot 6), en gingen we naar het immigration office (poging 2, dit keer inclusief tickets). Het zou om half 8 openen. Helaas is dit Malawi (helaas qua bureaucratie dan) en ging ie pas om 8.15 open. Toen we binnen waren was er nog een deur die natuurlijk ook op slot kon zodat ze ons zonder duidelijke reden nog 10 min konden laten wachten. Gelukkig waren de immigration officers ons zo moe dat ze ons ipv een visum-verlenging van 30 dagen, een verlenging van de volle 4 maanden hebben gegeven. Super! Daarna zijn we naar het ziekenhuis gegaan, waar we smiddags ook nog een afspraak hadden met de direteur. Hij vertelde ons over tekorten in de ziekenhuisapotheek. het werkt namelijk zo: ziekenhuizen hebben geen budget, ze worden bevoorraad door de overheid. Als er bij de overheid nou een paar enorme drollen werken die pas iets bestellen als het echt op is, zit je dus zoals nu al 6 weken zonder insuline, sinds een week zijn er geen latex handschoenen meer en helaas ook geen steriele handschoenen (waardoor er dus niet meer geopereerd kan worden), en de lijst gaat nog een tijdje door (bijv geen benzylpenicilline en ceftriaxan tegen meningitis). 1 zo'n drol kan dus heel veel levens kosten. Nou hebben wij gelukkig heel veel donaties van jullie allen gehad, waarvoor we nu 60 dozen handschoenen, 200 paar steriele handschoenen en 40 buisjes ceftriaxan gekocht hebben. Ons budget voor dit ziekenhuis is nog niet op, maar hier kunnen ze in elk geval een paar dagen mee vooruit. Namens ons en ook namens de mensen in het ziekenhuis: heel, heel erg bedankt. Hiermee redden ze echt levens.!
Volgende week willen we meelopen op de chirurgie (er werken daar een fillipijnse en een russische arts, beiden zo gek als een deur maar volgens mij willen die ons best veel leren en laten oefenen). De week erop misschien naar de interne geneeskunde, of anders het 'Lighthouse', de HIV-kliniek die hier gevestigd is. We'll see. We hebben in ieder geval gehoord dat de interne nogal schokkend moet zijn (nog veel erger dan de kinderafdeling).
Toen we terugkwamen van de apotheek waar we de spullen gekocht hadden, zijn we nog even mee gaan lopen met dezelfde arts met wie we gisteren ookmeeliepen. Een baby van 2 maanden oud hadden we vanmorgen al gezien, en daar ging het niet goed mee toen. Hij had een zwelling in zijn nek, dat bleek'surgical emfyseem' te zijn als gevolg van a-typische longontsteking (PCP voor de kenners), dat weer een gevolg is van HIV-infectie....We zagen vanmorgen al dat hij heel moeilijk kon ademen. We zeiden tegen elkaar: 'als dat maar goed gaat'. Toen we dus terug kwamen vanmiddag, was de arts net bezig om het kindje te helpen met ademen met een handmatig ballonpompje. dat ging op zich redelijk, al had het kindje het erg zwaar. Toen werd besloten om intraveneus (in de aderen) andere antibiotica toe te dienen (de huidige sloegen niet goed aan). De zuster probeerde een ader te vinden in de elleboog, maar de circulatie was zo verslechterd, dat dit heel moeilijk was. Daan heeft het daarna ook geprobeerd (hij heeft ervaring met bloedprikken, helaas alleen bij volwassenen),maar het lukte gewoon niet. Daarna werd door nog 2 zusters en de arts zelfgeprobeerd om een ader op verschillende plaatsen in het lichaam te vinden (lies, pols,hals en hoofdhuid),maar het lukte echt niet.....toen is er intramusculair (in de spier) een antibioticum toegediend. Ondertussen begon een andere moeder heel hard tehuilen, de arts er snel naar toe toen bleek dat het babytje niet meer ademde..na wat beademing met het pompje en hartmassage (door daan), ademde het kindje gelukkig weer. Dit kindje heeft neonatale sepsis. We vragen ons af hoe het morgen met kind zal zijn..Toen gingen weer terug naar het andere kindje. Daar ging echt heel slecht mee. Het kind moest eigenlijk naar de intensive care, maar de bedden waren allemaal bezet, zo frusterend. Ze zouden dan een kindje weg moeten halen en ze weten bijna zeker dat dat kindje dan zal overlijden.
Het ademen werd steeds moeilijker, nu met open mond. Je zag echt de wanhoop in zijn ogen, hij had het zo ontzettend zwaar. Echt een blik in de ogen vaneen man van 80 jaar.. Ook vertoonde het kindje Kussmaul ademhaling (met getuite lippen, intrekkende neusvleugels). Opeens stopte de ademhaling. De arts en daan probeerde nog iets te doen met behulp van het pompje en hartmassage, maar na enkele minuten proberen, bleek dat het kindje overleden was...Dit is zo zwaar om te zien. De oma die erbij was begon heel hard te huilen. We hebben een arm om haar heen geslagen, maar zoiets valt niet te troosten. Je voelt je zo machteloos. Zo hard om te zien dat zo klein mensje sterft, 2 maanden oud...Daarna zijn we naar buiten gelopen en hebben we heel hard in elkaars armen staan janken, zo belangrijk dat je elkaar dan hebt.Nu zijn we het dus even van ons af aan het schrijven in het internetcafe.Dit is voor mij wel goed, dan kan ik het een beetje een plaatsgeven.Misschien is het wel te heftig of te shockerend voor het weblog, maargoed, dit is ook een deel van onze reis. En dit is malawi. Je weet dat het hier dag in dag uit gebeurt, maar als je het dan met je eigen ogen ziet.....We hebben maar een fles 'malawi gin' gekocht... je moet toch iets...dit was het wel weer even.
Liefs,D&W

kamuzu central hospital

Hoi mensen van den neederlanden!
Wij zijn sinds gisteren weer back in town>lilongwe.
Ik zal eerst nog even iets over het weekend vertellen:
Vrijdag gingen we van salima terug naar senga bay met het prestigieuze vervoermiddel: de pickup. Ik weet niet of jullie bekend zijn met dit fenomeen, maar in malawi wordt dit gebruikt als vervoermiddel voor alles dat ademt of niet meer ademt (lees: mensen, kippen, honden, dooie vissen etc..). Zo'n pickup is ongeveer 1,5 meter bij 3,5 meter. Wij zaten dus vrijdag avond met VEERTIG volwassenen en drie baby's in tha pickup....En die hadden natuurlijk ook allemaal mandjes, tassen, koffers, lakens, visjes enz bij zich! Heel gezellig, dat wel! En knus!Maar wij dachten dus dat 20 mensen toch wel echt het maximum was, mooi niet dus! Maar goed, we kwamen wel heel aan, (op een slapend been en bil na) en daar gaat het om!
Zaterdag hebben we lekker een beetje gerelaxed. Senga bay was erg leuk, het enige vervelende was dat hier de kinderen van jongs af aan op de een of andere manier geleerd krijgen om aan Mzungu' s (mzungu= blank persoon, we horen het hier dag in dag uit) om geld te vragen, en dan niet bepaald beleefd: 'mzungu, give me money' of nog brutaler: 'give me MY money' of 'give me 100 kwacha' . Wij kunnen ons het van de ene kant wel voorstellen ( hier geldt: mzungu=money), maar het lijkt ons niet goed om aan dit gebedel toe te geven. Sommige mensen zijn er van overtuigd dat wij met een geldboom geboren zijn, en dus niet hoeven te werken voor geld. Het lijkt ons beter om zo veel mogelijk van locals te kopen (fruit, groenten, sieraden, schilderijen, houtsnijwerken) om deze manier van geld verdienen te 'belonen' (work=money). Dat doen we dus ook.
Genoeg gefilosofeer weer. Daan gaat nu een wat luchtiger onderwerp aansnijden (not):

We zijn vandaag begonnen in het Kamuzucentral hospital(van Kamuzu Banda, de ex-president for life vanMalawi), onder supervisie van dr Charles Mwansambo (directeur enkinderarts). Erg aardige vent. Er zijn 3 afdelingen, met verschillende doelgroepen. Gang C is t minst ernstig (en kregen we dus het eerst tezien), patienten met wie het al wat beter gaat en ook is daar deHIV-poli. Gang B is voor oncologische patienten en botbreuken. Gang Ais brandwonden, special care, medium care en intensive care. Bestschokkend allemaal, er staan +- 28 bedden op 1 kamer en als het druk is leggen ze 2 patienten in elk bed. Als dat nog niet genoeg is is eraltijd nog ruimte op de grond. De patienten op special care liggen gegroepeerd in categorien: Malaria, Coma, diarree, braken, TBC, oudere kinderen en longontstekingen. Natuurlijk zijn dit de symptomen, niet de echte reden waarvoor ze in het ziekenhuis liggen (ik schat 50%HIV).Op de medium care(wat hier high dependancy unit heet) lagen 5 kinderen van 1 dag oud tot 6 maanden oud, allemaal met ernstige longontstekingen meningitis. Akelig om te zien: oppervlakkige ademhaling, bleke droge huid, spasmen en weggedraaide ogen. Dr mwansambo vertelde over 1patientje van een maand oud dat hij wrch AIDS van zn ouder(s) had maar dat de ouders een test weigeren. Ze kunnen het bij het kind heellastig testen want de sneltest kan ook vals-positief reageren als gevolg van placenta bloedcontact waardoor antistoffen van de HIVpositieve moeder naar het kind zijn gegaan. Dit hoeft niet per se tebetekenen dat het kind ook HIV heeft (maar adhv de symptomen was ditwel waarschijnlijk). De test die ze bij het kind konden doen was teduur aangezien ze er tochg weinig mee opschieten denk ik. Terwijl dearts dit uitlegde begon er een moeder op de gang hysterisch te huilenen schreeuwen. We hebben het niet gevraagd maar wrsch was haar kindnet overleden. Mn hart draaide even een keer om zn as,hartverscheurend. Daarna liepen we met een broeder mee naar debrandwonden-afdeling, oa een paar peuters waarvan de huid op en rondomde billen helemaal weggebrand was doordat hij in een kookpot wasgevallen. Hier koken ze namelijk allemaal op een houtvuur (echtiedereen kookt zo, zelfs in restaurants ruikt het naar vuurtjes), en het standaard-eten -Nsima- wordt in grote pannen gekookt. Tijdens hetspelen was dit peutertje gestruikeld en achterover in de pot gevallen.Er lagen nog een stuk of 3 kinderen waarbij hetzelfde was gebeurd maarmet andere lichaamsdelen (arm, rug enz). Nog 1 ventje die epilepsieheeft en die een aanval kreeg waardoor hij met zn hoofd in een vuurterecht kwam. gevolg: halve gezicht weggeslmolten (kan het niet andersuitdrukken).Kortom: allemaal erg indrukwekkend, maar we kunnen ons er redelijkgoed voor afsluiten. We gaan trouwens niet meer meelopen bijpsychiatrie omdat dat erg lastig is omdat dat vooral neerkomt oppraten, en dat gaat in het Chichewa. En volgens ons wilde die dokter ons wel een beetje beschermen tegen hoe heftig dat kan zijn. We houden onze ogen open voor wat we van het donatiegeld kunnen kopen.
We slapen nu in St Peters Guesthouse, op het terrein van een anglicaanse kerk, en dat is op zich prima. Het wordt in ieder geval goed bewaakt (niet dat dat hier echt nodig is) door 3 bewakers. We kunnen zelf koken! Alleen is de keuken echt goor, die gaan we misschien maar eens onder handen nemen, dat kookt wat prettiger! Dat was het wel weer even
Exuses voor de zware onderwerpen! ;-)
Liefs, D&W

Senga Bay-ole ole

Hoi lieve mensen! Hoe gaat het daaro in den Neederlanden? Wij zijn gisteren in Senga Bay aangekomen en slapen op aanraden van mensen bij Kiboko (Lilongwe) bij een hele relaxte took genaamd Cool Runnings. We vertrokken gisterochtend om half 7 richting het busstation om de bus van half 8 te halen, die ons in 1x naar Salima, de stad dichtbij Senga Bay, zou brengen. Gelukkig kwam er vlak voor de bus kwam een chickenbus, ook met bestemming Salima. Alles ging paletti, tot de driver ineens vond dat er niet meer genoeg mensen in zn bus zaten en dus moest iedereen eruit en ging hij in the middle of nowhere wachten op een volle bus (???). Vlak daarachter kwam de bus die we eigenlijk hadden willen nemen, en de driver van de minibus betaalde voor de bus, das dan wel weer aardig. Die bus was trouwens erg leuk: een vrouw had een hele berg spullen bovenop een emmer gestapeld en er toen een gare doek omheen gebonden die (natuurliujk) losging met als gevolg haar gehele inboedel in het middenpad. De hele bus lag dubbel van het lachen, best asociaal dat zer haar niet hielpen maar de stemming was echt prima (er kwam een busmedewerker die de vrouw hielp, don’t worry). Wat echter wat minder leuk was: tijdens een stop (en dat waren er VEEL) vond een stel jochies het leuk om een band van de bus lek te steken; gevolg: de rest van de weg 20 a 30 km/h gereden. Nog een paar keer gestopt voor ‘banden-inspectie’ (inderdaad: kijken… maar er wat aan doen? Ho maar!). Bij de 2e inspectie moesten we uitstappen en wachten op een minibus. De meeste mensen deden dat maar na een goed kwartier kreeg de buschauffeur ineens weer de spirit (natuurlijk door die prima inspectie die ondertussen was uitgevoerd) en vertrok de bus weer. Wel met ons erin.
Op het busstation van Salima gold duidelijk het motto ‘ eten of gegeten worden’ : iedere pickup (lokaal openbaar vervoer, er zijn hier geen minibussen) heeft een soort reclamejongen die aankomende buspassagiers van hun bagage moet beroven en zsm in hun pickup krijgen. Als er echter 2 of 3 pickups tegelijk staan krijgen die jongens nog wel eens ruzie. En zeker omdat de pickups pas vertrekken als ze echt vol zitten (en dat is een ander soort vol dan in Nederland), is de concurrentie hevig en dat leverde nogal een grimmige sfeer op (wat doodsbedreigingen hier en daar).
Uiteindelijk kwamen we in Senga Bay aan, waar we voor 200 kwacha extra voor de deur gedropt werden. Al in de pickup werden we aangesproken door 3 beach-boys (nee, geen musici uit de 70s maar straatjochies die hun schilderijen en armbandjes willen verkopen en daar alles voor over hebben. Sommige van die schilderijen zijn echter wel heel erg mooi.)
Na 7 uur waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming. Cool runnings is weer echt een super mooi plekje, heel groen en relatief klein, met een leuk barretje en het restaurantje is ook erg goed (maar relatief duur). Overnachten is weer heel goedkoop en we slapen in een dorm met maar 2 bedden. De eigenaresse is een blanke Zimbabwaanse die na het verliezen van haar man een hele leuke toko heeft opgebouwd, echt supermooi aangekleed en erg gezellig. Die vrouw is echt cool overigens, zo heeft ze na het zien van een varkensverkoper die zn varkens aan de oren optilde die gast aan zn oren uit zn auto getrokken om te laten voelen wat hij die beesten aandeed en zo had ze nog wat verhaaltjes. Bijv: ze zag een koe die helemaal vuil was met een gebroken poot op een markt staan die met een andere poot aan een boom gebonden was (kromme zin, I know) toen ze de eigenaar van die koe had opgespoord heeft ze hem met zn been aan de boom gebonden en daarna over de markt lopen schreeuwen om te vragen om een stok om zijn andere been te breken (loos dreigement natuurlijk maar die man stond aardig voor schut).
Vannacht heeft het voor het eerst flink geregend en gewaaid dus vandaag is het wat koeler dan normaal (28 ipv 33 graden) en het waait een beetje.
Vanmorgen kwamen we met een andere gast in gesprek en dat was een vrouw van 65 die vrijwilliger was voor de stichting GAP die jongeren van 18 tussen middelbare school en uni uitzendt om vrijwilligerswerk te gaan doen. Haar taak was het begeleiden van die jongeren en ze moest vanmorgen op weg naar het zuiden om een project te bezoeken, en ze kon ons wel een lift geven naar Mua, een heel leuk klein stadje met een enorme missiepost. De paters hebben hier scholen, kerken, een ziekenhuis, een Zoo (dieren in veel te kleine kooien) en een museum over de historie van Malawi gebouwd, heel erg leuk. In het museum werden we rondgeleid door een gids en hij vertelde vanalles over de rituelen en gebruiken van de verschillende stammen die in Malawi leven, erg interessant.
Zo, nou is het weer even genoeg en we proberen nog wat foto’s online te zetten. Als de verbinding te traag is doen we dat volgende week in lilongwe.
Heel veel groetjes en tot snel!

D&W

hot hotter hotst

ja, het is hier dus heet. Hoorde vandaag op de radio dat het 37 graden is...dat is het dus al een week! maar, zeker niet te klagen, de hitte is hier goed te verdragen, zeker met zo'n ontzettende badkuip voor je naas.....niet verkeerd! Vandaag gesnorkeld, was super! je zwemt gewoon in een enorm aquarium met super mooie vissen (blauwe met een oranje anus (hup holland...)). Dat was dus errug relaxed! Tja, wat doen we voor de rest?? oja, een beetje in een hangmat hangen...boekje lezen, hondje aaien, naar het meertje kijken....oja, gistermiddag een dvdtje in een hangmat op het 'balkon' gekeken.....yeah...life is bad here....:-)
alleen, die armoede hier, vinden we soms erg moeilijk te verkroppen....sommige mensen zijn zo arm...dan kun je het niet over je hart verkrijgen om ze niet iets toe te stoppen...
Oja, daan is nog niet in een kreeft veranderd! bless factor 30!! (ik ook nog niet trouwens, wel bijna in een Malawiaan!!) Nou, dat was het ongeveer wel weer...we gaan zometeen maar eens voor ons zelf koken! de eerste keer dat we de mogelijkheid hebben om zelf te koken! morgen of overmorgen gaan we richting senga bay. We gaan eens een beetje nadenken wat we met het donatiegeld gaan doen, kijken wat hier het hardste nodig is. Nogmaals ontzettend bedankt! ook namens de mensen hier!
Tot de volgende keer dat we internet hebben!
see ya!

Monkey Bay

Hoi lieve mense, hier is alles prima. Zitten nu in Venice Beach Lodge, in Monkey Bay (waar dus inderdaad apen rondlopen). Het is minder mooi en schoon dan de vorige toko, maar in ieder geval zijn de mensen een stuk relaxter. Gister nog kuche kuche gedronken met een duitser en een engelse Kuweitie, erg leuk. Nog even terugkomend op de vorige toko (konden we toen niet uitleggen omdat ie de hele tijd achter ons aanliep, ook in het internetcafe): hij lulde echt maar raak over van alles&nogwat zonder dat het ook maar ergens op sloeg. Zo ging hij bijvoorbeeld aan ons uitleggen dat HIV nauwelijks voorkomt hier, dat iedereen aan malaria sterft en dat de malaria in ieders lichaam zit, de mug prikt dan een paar mensen en bepaalt dan wie het zwakste bloed heeft, en diegene krijgt dan Malaria. Wisten wij ook niet, maar hij wist een nieuw medicijn/vaccin (synoniemen voor hem) uit zuid-afrika dat meer dan 100% effectief was. Wat een draak, die gozert. Het ging maar door, liepen we even naar de bar, stond meneer ook op om ons te begeleiden en van goed advies te voorzien, super!
Wel hebben we meegedaan aan een kleinschalig 'projectje' dat die duitse schilder had opgezet: hij gaf een soort van klasje op het strand aan de kinderen van het dorp, de ene keer over waarom de maan soms half is (moesten zelf ook even nadenken hoor), de andere keer gingen ze voetballen. We zijn 2x mee gegaan en de 2e x hebben we zelf een les voorbereid over wat te doen bij diarree. Het schijnt nog steeds voor te komen dat mensen het advies krijgen om bij diarree vooral maar niks te edten of drinken. Dodelijk advies dus. We hebben alles rustig uitgelegd en ook het recept voor ORS gegeven. De kinderen schenen het allemaal erg leuk te vinden, maar heel duidelijk was dat niet want het werd allemaal vertaald in het Chichewa.
We gaan hier waarschijnlijk overmorgen weer weg, richting Senga Bay en dan langzaam naar Lilongwe.
Hier kunnen we helaas geen email checken (pc uit de prehistorie) maar de berichtjes van het gastenboek zijn erg leuk (die Martijn!)

Henk: gefeliciteerd met je datum. Ben blij dat we er toch nog bij kunnen zijn; bedankt.

groetjus!

D&W (W is al aardig op weg neger te worden trouwens)

yo, daar zijn we eindelijk weer! We zitten een beetje in de boesj boesj (maar dan wel een hele mooie boesj...), vandaar dat ze geen internet hebben (wel de kabel, maar logica ontbreekt hier nogal vaak, helaas). Bereik van telefoon is ook dramatisch, als je op 24 graden noorderbreedte staan op 14,25 meter afstand van de baoab-boom en als je je vadsige nek gewassen hebt, dan heb je wel eens bereik.....
Maar goed, we zijn nu even back in the town (mangochi....) 50 km van de plaats waar we nu zitten. Oja, nog niets verteld over mangochi. Zal ik dat nu even doen, ik hou het kort: alles wat we niet wilde, was mangochi: onvriendelijke mensen, veelste heet, niet echt wat te doen en last but not least: kakkerlakken...gadverdamme. Dus na een dag besloten we te vertrekken richting monkey bay. Een aardige (de enige ongeveer) meneer in mangochi moest toch die kant op, dus die nam ons een eindje mee. Hij dropte ons eigenlijk wel een beetje in de middel van nergens, dus daar moesten we wachten op een minibus, die helaas nooit kwam. We kwamen daar een jongen tegen die batiks en sieraden maakt. Hij werkte bij een lodge en zei dat het wel een mooie plaats was. Eindelijk kwam er een pickup (zonder voorraam, erg verfrissend, dat wel) die ons er naar toe bracht. We kwamen daar en het eerste wat we dachten is: dit is mooi,te mooi, dit moet wel heel duur zijn....maar niets bleek minder waar...het kost 5 euro pp pn. Het ligt direct aan het meer, er staan palmbomen, er is een privestrandje met bar en het is er zo mooi dat het haast pijn doet aan je ogen. Oja, er lopen overal gekko's rond (rare hagedissen met een rode kop en blauwe staart), maar ook velvetaapjes en bavianen. We hebben een relaxte kamer en alles is er prima. Het punt is alleen dat het overal zo ver vanaf ligt dat je afhankelijk bent van de eigenaars voor transport. En die mensen werken wel een beetje op onze zenuwen soms. (bijv eerst gratis ritjaanbieden en dan toch een rekening krijgen e.d.).
Zo zijn we gister naar Cape Maclear geweest, de toeristische trekpleister van Malawi, maar helaas is dat nogal vergane glorie. Weinig toeristen, veel bouwvallige lodges en overal zwermen souvenir-verkopers die je gewoon niet met rust laten. Daar hadden we het dus al snel gezien, maar onze eigenaar wilde het koste wat kost erin wrijven hoe lelijk en vervelend het daar was (vergeleken bij zijn toko). Ach ja, niet leuk maar het kan erger. We leggen het de volgende keer wel uit, hij zit nu naast ons.

Internet is hier helaas erg langzaam dus foto's komen waarsch pas over een dikke week. Dan kunnen jullie de zonsopgang boven het meer zien, en natuurlijk de aapjes, fish-eagles, gekko's, en willemijns al-aardig-negerachtige-huid.
Waarschijnlijk vertrekken we hier weer over een paar dagen, en misschien is daar weer internet en een betere telefoonverbinding,dus: tot wanneer het kan.

De groenten&tot sinas!

D&W

ps. leuk, die berichtjes ophet gastenboek. Helaas lukt email checken nog niet, internet is echt heeeel traag.

Muli Bwanji? Ndiri bwino, Kaya Eni?

jippie! ik (wil) heb geen bruine rivier van het zomba plateau gemaakt! Ben dus bijna van de race kak en krampen af! Vandaag dus 12 km in de zomba-bergen gelopen, met gids. Was gaaf! eerst naar een of andere forel-farm, grappig om te zien, daarna naar de william falls, tussendoor wat aapjes en baboons gezien, en wat uitkijkpunten (queens view en emperors view). ernest, de gids, was erg aardig, leuke foto's gemaakt (zie: afrika-fotosite, let trouwens maar niet op de manier waarop ik op die foto's sta, dat is vanwege de honderdduizend afrikanen die je dan staan aan te staren, dat krijg je met zo'n digitale camera..;-)..). de broer van ernest was de taxi driver, erg aardige gast, lekker een beetje door die bergen scheuren met reggae en gospel...halleluja, praise the lord....(voor hun dan he..).Ernest heeft ons nog wat chechewa geleerd. Op de weg terug hebben we lekkere bosaardbeitjes gekocht. Is zowiezo super al dat fruit hier! die hele berg staat vol met frambozen, aardbeien, bramen en van die rare gele besjes waar wij ons toch maar niet aan waagden..we hebben als lunch boterhammen met pindakaas gegeten, echt lekker hollands! die we natuurlijk met onze gids hebben gedeeld. De rest van het brood hebben we afgegeven aan de vrouw die nsima aan het koken was (ook op foto).
Morgen gaan we naar Mangochi, schijnt een swahilli-arabische sfeer te hangen...lijkt ons wel wat..we vertrekken morgen wanneer die moskee-meneer zijn lied begint te zingen (met de microfoon echt in zn hol, uh, mond ofzo..)...dat is dus rond een uur of TIEN VOOR VIJF IN DE NACHT, UH, OCHTEND.
Nou, we gaan zo maar even onze toch wat platter geworden buikjes vullen..
tsala bwino!!
Den en wil
(oja, er staan nu dus wat meer foto's op de fotosite)

Zomba party-ole!

Alles is hier oke!

We zitten nu dus in Zomba, de vroegere hoofdstad van Malawi en hier staat de belangrijkste universiteit van het land. De stad staat bekend om de grote markt (maar die redt het niet bij de markt van Rotterdam) en er is heel erg weinig criminaliteit hier (nog minder dan in de rest van Malawi) dankzij de grote legerbasis in de stad. We slapen in Ndindeya Motel (ofzo), en de prijzen in kwachas zijn niet echt aangepast aan de inflatie met als gevolg dat het nog goedkoper is dan in de lonely planet van 4 jaar terug staat: 650 kwacha per nacht (was 12 dollar, nu ongeveer 5) voor een kamer met 2 bedden en een eigen badkamertje met douche. Allemaal erg prima dus. Deze hele stad bevalt trouwens erg goed, heel rustig en de mensen die je wat proberen te verkopen spreken je niet constant aan, en als ze dat al doen klampen ze je niet aan na 1x nee zeggen, ze vragen dan even goed hoe het met je gaat, erg bijzonder.
Er zit ook een soort cafe/restaurantje bij het motel, waar helaas het bier, cola, fanta, sprite en cola op zijn (ze hebben alleen thee maar das ook prima) waar we regelmatig op de veranda zitten en rustig een boekje lezen. Gister keken we even rond en binnen een straal van 20 meter staan avocadobomen, papayabomen, citroenbomen, guavebomen en een cactus van 5 meter hoog met bovenin een enorme draak van een spin (en ik ben echt niet bang voor spinnen).
Als je op de veranda zit kun je smiddags het gezang van de private secondary school horen (middelbare school met kerk op het eigen terrein), super mooi om te horen, van die echte afrikaanse gospel. Je zou er haast religieus van worden. We moeten hier zowiezo een beetje oppassen met zulke dingen: als ze ernaar vragen zijn wij getrouwd of verloofd en wij zijn gewoon christelijk. Ach ja, weer eens wat anders.
Het leukste in Zomba - naast de markt - is het Zomba plateau, een gebergte vol riviertjes en watervallen waar je prachtige wandelingen kunt maken. We wilden vandaag dus even gaan wandelen maar Willemijn heeft al anderhalve dag last van buikkrampen en diarree. Ze heeft geen koorts en voelt zich verder goed (haar eetlust is goed voor een zieke, zeg maar), dus het zal vanzelf wel weer over gaan. Morgen wandeldag dus, vandaag lezen we maar wat. Daan heeft " de gelukkige huisvrouw" en "de eetclub" al uit, en is druk bezig met een Patricia Cornwell thriller (in het Engels dus dan gaat het wat langzamer). De dikste Ludlum heb ik na 80 pagina's weggepleurd want die was echt slecht (het Medusa ultimatum, gelul over het zoveelste complot van CIA en FBI enzo) dat scheelt weer ruim een kilo.

Nou, ik zal eens proberen een paar fotos erop te zetten, maar de " lightning fast internet access" die op het reclamebord beloofd werd is helaas nergens te bekennen, hiero. We'll see.
De reclameborden hier zijn zowiezo geweldig. Vooral de straatstalletjes c.q. Barbershops (scheerschuurtjes noemen we ze maar) hebben de meest creatieve schilderijen over dat ze je vertrouwen in hun creativiteit zullen belonen. Ik geloof alleen niet dat ze een andere keus hebben dan tomdeuze stand 2 of stand 3. Maar goed, we zullen we nog wel een foto van proberen te maken. Je moet alleen heel voorzichtig zijn met het fotograferen van mensen, eerst toestemming vragen enzo. Dat respecteren we natuurlijk maar het gevolg is dat mensen dan gaan poseren, minder leuke foto's dus.

In elk geval vinden we het echt super om alle reacties in het gastenboek te lezen, net als de emails en smsjes natuurlijk.

Voor nu: de groenten&tot sinas.

Daan en Willemijn

ps. ik was de USb kabel van de imagetank in het motel vergeten dus kan ik nu geen foto's op internet flanzen. Volgende keer maar weer.

hallo dan, hier radio blantyre...

we zitten nu vanaf gistermiddag in blantyre bij Doogles. Erg relaxed: fijne toko om in te tukken..onder een avocadoboom..zwembad...lekker eten...bar...kuche kuche (koetsjie koetsjie) bier....(kuche kuche betekent: all night long...en is goed te tanken..)Blantyre is ook een leuke stad, wel heel druk, maar heel leuk om lekker doorheen te wandelen, beetje rondkijken, versteld staan van hoeveel die mensen hier op hun hoofd kunnen dragen, dat is echt ongelooflijk!Het viel ons gisteren tijdens de busrit van Lilongwe naar Blantyre (die overigens erg relaxed was) op dat echt alle mensen hier zo mooi rechtop lopen.
Gisterenmiddag hebben we ethiopisch gegeten, injera's met saus. was erg lekker en leek wel heel erg op de injera's die we zelf wel eens maken. Gisteravond kuche kuche aan de bar gehangen met wat andere backpackers, eentje heette Tank, en tanken dat kon ie wel.. Wat wel een beetje jammer is, is dat je hier echt om half zes wakker wordt van het lawaai dat die fijne omroeper van het busstation vanaf dan maakt..maar goed..morgen gaan we richting zomba. Dat schijnt een heel leuk stadje te zijn, een universiteitsstad. Waarschijnlijk gaan we de dag erna een beetje wandelen in het zombagebergte en dan richting lake malawi.
Oja, ik heb een paar dagen geleden mn eerste malawi kookboek gekocht, erg grappig!

De groeten en tot mails!

D&W

ps. ik zal even proberen wat foto's aan dit berichtje te hangen. Nog niet veel spectaculairs gefotografeerd omdat ik in de grote stad liever niet beroofd word van dat apparaatje. Wel al heel veel prachtige would-be foto's gezien (bijv. alle minibusjes hebben een bijbeltekst of god-prijzing achterop staan, en alle winkeltjes hebben de prachtigste zelfgeschilderde reclames op de gevel staan). Maar ach, dat komt nog wel.

laatste dag in Lilongwe

vandaag zouden we naar dat nature sanctuary gaan maar er hing een blaadje bij de receptie dat er de laatste tijd wel erg veel stabbings en robberies waren in de bush-bush van dat park. Toch maar liever niet dus. Net een busticket (7u daar zijn en dan minstens 4u in een relatief luxe bus)gekocht naar Blantyre, de 2e stad van Malawi, en dan gaan we van daaruit langzaam langs het meer terug naar Lilongwe om daar de 25e te starten in het central hospital. Waarschijnlijk kunnen we daar meelopen op de afdelingen kindergeneeskunde, interne geneeskunde en psychiatrie (op ons verzoek). Het was eerst ons idee om via het meer richting het zuiden te gaan, maar dat schijnt erg lastig te zijn..

Het leven is hier erg relaxed en goedkoop. Overdag een graadje of 30 maar in de schaduw goed te knarsen, en snachts koelt het lekker af (mede dankzij ons hoge hutje).

In Blantyre gaan we wrsch eerst naar Doogles (zoek maar eens op in internet), een soort van Kiboko lodge maar dan met zwembad. Na 1 of 2 dagen zullen we dan wel uit de grote stad weggaan.

Onze sms doet het nog steeds niet, een technische storing volgens de klantenservice, maar als ie t morgen nog niet doet dan kopen we een prepaid kaart van de andere aanbieder. We zitten bij de goedkoopste: Telekom, en de ander heet CellTel. Maargoed, de groeten voor nu en tot mails!

Daan en Willemijn

moni part2!

nog even een berichtje snel (nu we toch nog even de kans hebben, internetten zal buiten de 'grote' steden lastig worden..). Vandaag een erg relaxte dag gehad. Wel veel gedaan en gezien, maar het leven is hier zo relaxed...niet voor te stellen als je in Nederland bent..maar het went HEEEEL snel!! alles in kannen en kruiken verder. Een nieuw wereldrecord slapen gevestigd gisteren, 12 uur aan een stuk!! Verder is het eten hier erg lekker en de mensen vrolijk. Oja, als jullie willen mailen kun je het beste naar: daanvandam@hotmail.com of willemijnheijnen@hotmail.com mailen. Dus niet naar daanvandam@gmail.com. Gmail laadt hier niet echt zeg maar. Verder nog een nederlandse man ontmoet vandaag, erg leuk en handig voor wat kleine weetjes enzo. We hebben ook min of meer afgesproken dat we langs gaan bij zijn project. We kwamen in gesprek doordat op de pickup waar hij in rijdt de stad-naam stond waar vlak in de buurt ons 2e project ligt (Eva Demaya). Het blijkt dat hij die mensen kent en het ligt er maar 25km vandaan. Het project waar hij voor werkt is meer bezig met het regelen van opvang voor (AIDS)wezen in een gemeenschap. Interessant, dus we zullen hem hopelijk weer ontmoeten als we in de buurt zijn.
Heel erg leuk om te lezen, die berichtjes in het gastenboek (jammer dat Krieke en Nathalie nog niet uit Peking express zijn gekickt!), tot mails en de groetjes in Hooooland!
Onze malawiaanse gsm-nrs doen het dus wel, maar sms ontvangen en sturen nog niet. Als dat werkt horen jullie het het eerst...hier bij Radio Lilongwe (<>)
Morgen gaan we naar het Nature Sanctuary, een soort dierentuin-achtig ding met beesten in kooien (echt wat voor ons), en vanaf woensdag zijn we pleitos, 1e stop: Cape Maclear of Monkey Bay (het Salou van Malawi, nee geintje).

Groetjes ennuh: tot mails!

Den and Willemdsjien (zo spreken ze het hier uit dus dan zal het wel kloppen, hier is immers de beschaving ontstaan)

Moni!

Muli Bwanji??
Hoi mensen, eindelijk zijn we er dan, na een reis die van zaterdagochtend 10u tot zondagmiddag 16u heeft geduurd.
We werden opgehaald door Albert, de driver van MARS international, de kliniek die alles geregeld heeft voor het Central Hospital. Ze doen voor zover hij het kon uitleggen vooral de eerste intake van patiënten en als ze langer dan 24u moeten worden opgenomen gaan ze naar het ziekenhuis. We hebben de medicijnen, naalden, spuiten enz afgegeven, ze waren er erg blij mee en konden er zeker wat mee (mensen die dit geregeld hebben, heel erg bedankt!!). Gelukkig deden ze niet alsof ze en geschenk van god (of de paus) hadden gekregen, want zoveel spullen waren het ook weer niet.
Maargoed, bij het begin beginnen: we werden weggebracht door familie en ze waren allemaal erg lief voor ons. Ook hebben we wat luchtpost en leesvoer meegekregen, bedankt daarvoor! De vluchten gingen prima, en ook het wachten was goed te doen. Willemijn bleek trouwens helemaal geen vliegangst te hebben, we noemen het vanaf nu “ vlieg-nervositeit” (is goed, daan;-)).
In Johannesburg regende het pijpestelen, en het was best fris. Gelukkig werd het weer een stuk beter richting Lilongwe, het was vandaag een graad of 27 met zon en af en toe lichte bewolking.
Lilongwe international airport is geweldig: het is soort een vierkant van beton waar het vliegtuig dan op landt, dan moet je 2 minuten in een bus en dan sta je bij de douane. Het leuke van het vliegveld is dat het een hoog dak is zonder muren ertussen. Oftewel: het is eigenlijk buiten. Een loketje waar ze vroegen wat we in onze tassen hadden ( ‘nossing, sjust luggidsj’) en we stonden weer (of moet ik zeggen: ‘nog’) buiten.
De weg naar de kliniek was al een apart verhaal. Hij had 2 banen (1heen en 1 terug) en is een van de grootste wegen van Malawi, vertelde Albert. Ook lopen langs die weg overal kinderen van een jaar of 6 met een hele kudde geiten en koeien. Ook overal vrouwen met kleurige gewaden en zo’n gevaarte op hun hoofd. Lekker cliche, maar we keken onze ogen uit!
We hebben meteen maar even geld gewisseld en aangezien de gsm het niet deed allebei een nieuwe simkaart gekocht. Bellen werkt, maar sms niet: een storing (hoe kan het ook anders in Malawi).
We zijn nu in de Kiboko Lodge (hebben ook een website), echt prachtig. Alle gebouwen zijn hutjes met rieten daken, we hebben een “ A-frame”, een soort chaletje maar dan hoger ivm. warmte-afvoer, en het kost ongeveer 12-13euro voor ons samen. Vanavond lekker gegeten (Moussaka met rijst en salade), gemaakt door de lodge-kok. Grappig allemaal. Nou zitten we dus even te internetten, das op zich al een luxe dus vandaar dat we jullie meteen maar even een update geven, met een Kuche-Kuche (spreek uit: koetsjie koetsjie) in de hand, lokaal gebrouwen biertje en nog goed te zuup’n ook!
Nou, ik kap er weer even mee, maar niet nadat ik jullie allemaal heel hartelijk heb bedankt voor de smsjes, telefoontjes, mailtjes enzovoorts: senk joe!



ps. onze gsm-nrs zijn: +265-8-513 29 en daarachter een 5 voor Daan en een 6 voor willemijn.

groetjes en tot mails!

Daan (en nou gaat willemijn ook nog wat typen)

Enne, ik (das dus wil (zo heet ik hier, want die naam van mij, das toch veelste moeilijk voor die afrikaantjes)) heb hier niet echt meer wat aan toe te voegen, behalve dat het eten in het vliegtuig ook wel erg te happen was (is heel belangrijk voor mij, dat weten jullie toch...)

pffff, hehe!

eindelijk bijna klaar met inpakken! wat een werk zeg! Het wordt morgen nog lastig bij de douane; we hebben 10 kg aan medicijnen en medische zooi (spuiten, naalden etc) bij ons om aan het central hospital van Lilongwe en het Eva Demaya centre te geven. Ze gaan vast lastig doen over de 300 naalden, scalpels, mesjes enzovoorts. Maar goed, dat zien we morgen wel weer!
We hebben er heeeel veel zin in (behalve de vliegreis ;-))
En we houden jullie op de hoogte! Bedankt voor jullie positiviteit! dat kennuh we wel gebruikuh!
groetjes!
Willemijn


Zo, nu wil ook ik jullie even uitzwaaien <>
Heel veel groetjes en laat wat van je horen, dan doen wij dat ook!
En voor de mensen die gesponsord hebben nemen we een verrassing mee (giraffe-baby of misschien wel een klein lief negertje ;) ). Nee, nogmaals heel erg bedankt voor alle giften, ik voel me net een Thai na de tsunami, zo hartverwarmend is het om van zo veel mensen positieve reacties te krijgen.
Ik merk dat ik maar beter kan gaan tukken.

de groeten en tot mails!

Afri-daan