Senga Bay-ole ole
Hoi lieve mensen! Hoe gaat het daaro in den Neederlanden? Wij zijn gisteren in Senga Bay aangekomen en slapen op aanraden van mensen bij Kiboko (Lilongwe) bij een hele relaxte took genaamd Cool Runnings. We vertrokken gisterochtend om half 7 richting het busstation om de bus van half 8 te halen, die ons in 1x naar Salima, de stad dichtbij Senga Bay, zou brengen. Gelukkig kwam er vlak voor de bus kwam een chickenbus, ook met bestemming Salima. Alles ging paletti, tot de driver ineens vond dat er niet meer genoeg mensen in zn bus zaten en dus moest iedereen eruit en ging hij in the middle of nowhere wachten op een volle bus (???). Vlak daarachter kwam de bus die we eigenlijk hadden willen nemen, en de driver van de minibus betaalde voor de bus, das dan wel weer aardig. Die bus was trouwens erg leuk: een vrouw had een hele berg spullen bovenop een emmer gestapeld en er toen een gare doek omheen gebonden die (natuurliujk) losging met als gevolg haar gehele inboedel in het middenpad. De hele bus lag dubbel van het lachen, best asociaal dat zer haar niet hielpen maar de stemming was echt prima (er kwam een busmedewerker die de vrouw hielp, don’t worry). Wat echter wat minder leuk was: tijdens een stop (en dat waren er VEEL) vond een stel jochies het leuk om een band van de bus lek te steken; gevolg: de rest van de weg 20 a 30 km/h gereden. Nog een paar keer gestopt voor ‘banden-inspectie’ (inderdaad: kijken… maar er wat aan doen? Ho maar!). Bij de 2e inspectie moesten we uitstappen en wachten op een minibus. De meeste mensen deden dat maar na een goed kwartier kreeg de buschauffeur ineens weer de spirit (natuurlijk door die prima inspectie die ondertussen was uitgevoerd) en vertrok de bus weer. Wel met ons erin.
Op het busstation van Salima gold duidelijk het motto ‘ eten of gegeten worden’ : iedere pickup (lokaal openbaar vervoer, er zijn hier geen minibussen) heeft een soort reclamejongen die aankomende buspassagiers van hun bagage moet beroven en zsm in hun pickup krijgen. Als er echter 2 of 3 pickups tegelijk staan krijgen die jongens nog wel eens ruzie. En zeker omdat de pickups pas vertrekken als ze echt vol zitten (en dat is een ander soort vol dan in Nederland), is de concurrentie hevig en dat leverde nogal een grimmige sfeer op (wat doodsbedreigingen hier en daar).
Uiteindelijk kwamen we in Senga Bay aan, waar we voor 200 kwacha extra voor de deur gedropt werden. Al in de pickup werden we aangesproken door 3 beach-boys (nee, geen musici uit de 70s maar straatjochies die hun schilderijen en armbandjes willen verkopen en daar alles voor over hebben. Sommige van die schilderijen zijn echter wel heel erg mooi.)
Na 7 uur waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming. Cool runnings is weer echt een super mooi plekje, heel groen en relatief klein, met een leuk barretje en het restaurantje is ook erg goed (maar relatief duur). Overnachten is weer heel goedkoop en we slapen in een dorm met maar 2 bedden. De eigenaresse is een blanke Zimbabwaanse die na het verliezen van haar man een hele leuke toko heeft opgebouwd, echt supermooi aangekleed en erg gezellig. Die vrouw is echt cool overigens, zo heeft ze na het zien van een varkensverkoper die zn varkens aan de oren optilde die gast aan zn oren uit zn auto getrokken om te laten voelen wat hij die beesten aandeed en zo had ze nog wat verhaaltjes. Bijv: ze zag een koe die helemaal vuil was met een gebroken poot op een markt staan die met een andere poot aan een boom gebonden was (kromme zin, I know) toen ze de eigenaar van die koe had opgespoord heeft ze hem met zn been aan de boom gebonden en daarna over de markt lopen schreeuwen om te vragen om een stok om zijn andere been te breken (loos dreigement natuurlijk maar die man stond aardig voor schut).
Vannacht heeft het voor het eerst flink geregend en gewaaid dus vandaag is het wat koeler dan normaal (28 ipv 33 graden) en het waait een beetje.
Vanmorgen kwamen we met een andere gast in gesprek en dat was een vrouw van 65 die vrijwilliger was voor de stichting GAP die jongeren van 18 tussen middelbare school en uni uitzendt om vrijwilligerswerk te gaan doen. Haar taak was het begeleiden van die jongeren en ze moest vanmorgen op weg naar het zuiden om een project te bezoeken, en ze kon ons wel een lift geven naar Mua, een heel leuk klein stadje met een enorme missiepost. De paters hebben hier scholen, kerken, een ziekenhuis, een Zoo (dieren in veel te kleine kooien) en een museum over de historie van Malawi gebouwd, heel erg leuk. In het museum werden we rondgeleid door een gids en hij vertelde vanalles over de rituelen en gebruiken van de verschillende stammen die in Malawi leven, erg interessant.
Zo, nou is het weer even genoeg en we proberen nog wat foto’s online te zetten. Als de verbinding te traag is doen we dat volgende week in lilongwe.
Heel veel groetjes en tot snel!
D&W
Op het busstation van Salima gold duidelijk het motto ‘ eten of gegeten worden’ : iedere pickup (lokaal openbaar vervoer, er zijn hier geen minibussen) heeft een soort reclamejongen die aankomende buspassagiers van hun bagage moet beroven en zsm in hun pickup krijgen. Als er echter 2 of 3 pickups tegelijk staan krijgen die jongens nog wel eens ruzie. En zeker omdat de pickups pas vertrekken als ze echt vol zitten (en dat is een ander soort vol dan in Nederland), is de concurrentie hevig en dat leverde nogal een grimmige sfeer op (wat doodsbedreigingen hier en daar).
Uiteindelijk kwamen we in Senga Bay aan, waar we voor 200 kwacha extra voor de deur gedropt werden. Al in de pickup werden we aangesproken door 3 beach-boys (nee, geen musici uit de 70s maar straatjochies die hun schilderijen en armbandjes willen verkopen en daar alles voor over hebben. Sommige van die schilderijen zijn echter wel heel erg mooi.)
Na 7 uur waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming. Cool runnings is weer echt een super mooi plekje, heel groen en relatief klein, met een leuk barretje en het restaurantje is ook erg goed (maar relatief duur). Overnachten is weer heel goedkoop en we slapen in een dorm met maar 2 bedden. De eigenaresse is een blanke Zimbabwaanse die na het verliezen van haar man een hele leuke toko heeft opgebouwd, echt supermooi aangekleed en erg gezellig. Die vrouw is echt cool overigens, zo heeft ze na het zien van een varkensverkoper die zn varkens aan de oren optilde die gast aan zn oren uit zn auto getrokken om te laten voelen wat hij die beesten aandeed en zo had ze nog wat verhaaltjes. Bijv: ze zag een koe die helemaal vuil was met een gebroken poot op een markt staan die met een andere poot aan een boom gebonden was (kromme zin, I know) toen ze de eigenaar van die koe had opgespoord heeft ze hem met zn been aan de boom gebonden en daarna over de markt lopen schreeuwen om te vragen om een stok om zijn andere been te breken (loos dreigement natuurlijk maar die man stond aardig voor schut).
Vannacht heeft het voor het eerst flink geregend en gewaaid dus vandaag is het wat koeler dan normaal (28 ipv 33 graden) en het waait een beetje.
Vanmorgen kwamen we met een andere gast in gesprek en dat was een vrouw van 65 die vrijwilliger was voor de stichting GAP die jongeren van 18 tussen middelbare school en uni uitzendt om vrijwilligerswerk te gaan doen. Haar taak was het begeleiden van die jongeren en ze moest vanmorgen op weg naar het zuiden om een project te bezoeken, en ze kon ons wel een lift geven naar Mua, een heel leuk klein stadje met een enorme missiepost. De paters hebben hier scholen, kerken, een ziekenhuis, een Zoo (dieren in veel te kleine kooien) en een museum over de historie van Malawi gebouwd, heel erg leuk. In het museum werden we rondgeleid door een gids en hij vertelde vanalles over de rituelen en gebruiken van de verschillende stammen die in Malawi leven, erg interessant.
Zo, nou is het weer even genoeg en we proberen nog wat foto’s online te zetten. Als de verbinding te traag is doen we dat volgende week in lilongwe.
Heel veel groetjes en tot snel!
D&W
posted by Daan&Willemijn @ 15:29
<< Home