Staking!

(hoe afrikaans)
nog even een aller-aller-allerlaatste post, hopen wij dan. Gister zijn we lekker met zn allen gaan bbqen, willemijn had hele lekkere gerookte vis gekocht, ik snaaide wat mee van de worst en steak van de andere 4 mensen. We maakten natuurlijk ook onze wereldberoemde, o zo befaamde (???) eiersalade, en auch noch ein biBchen Kartoffelsalat! Allemaal erg lekker. We zijn allemaal niet echt van Kiboko camp onder de indruk, een beetje arrogante houdinbg omdat ze een monopolie hebben (staan bovenaan in de lonely planet dus das lekker makkelijk), en de douches zijn nog steeds koud en vies. Ach ja. Vooral Katja en Chris stoorden zich daar aan en schreven dus in het gastenboek tussen alle lofzangen (mooi woord) dat het veruit de schrottigste lodge in afrika was (beetje overtrokken maar ok). Leuk dat 5 minuten later de barvrouw het gastenboek kwam halen, we hebben haar niet meer gezien.
Na wat kussens tijdelijk te hebben gestolen (we hebben een tent geleend maar geen matjes, pijnlijk met die heupen op de grond) gingen we slapen.
Vanmorgen na het inpakken onze spullen bij St Peters Guesthouse gedropt want onze leen-tent vertrok samen met de andere 4 in de auto richting Zambia. Toen we gedag zeiden hoorden we dat er iemand een ticket had moeten omboeken vanwege een south african airways-staking. Klote dus, onze luchtvaartmaatschappij. We kregen een lift van Chris, Katja, Stuart en Kate naar het kantoor van SAA, waar we een hele tijd moesten wachten omdat de 1st class mensen voorrang hadden (we dachten dat de apartheid over was, grapje).Eenmaal aan de beurt waren onze tickets binnen een kwartier omgezet van Lilongwe-Johannesburg-Londen-Amsterdam naar Lilongwe-Blantyre-Nairobi-Amsterdam, de eerste 2 vluchten met Air Malawi (ole), de laatste met KLM. Das heel erg mooi dus, en we hoeven niet via Londen, ook wat terrorisme-veiliger.
We vertrekken wat eerder, hebben 7u in Blantyre (das wel jammer, er is echt niks te doen daar. Het zou me verbazen als ze stoelen hebben!) en komen om 5.35 dinsdagochtend op Schiphol aan. Een stukkie vroeger dus maar ok. We zijn iig erg blij dat alles geregeld is, er is eigenlijk weinig veranderd. Mazzeltje dat we van die staking hoorden, de luchtvaartmaatschappij zelf heeft niks laten weten (ook niet via kranten ofzo). Ach ja.
Nou goed, we gaan onze laatste uurtjes in malawi niet achter de pc verdoen, we zullen eens even wat rondlopen en zien jullie allemaal weer snel!
Iedereen die dit weblog heeft gevolgd de afgelopen maanden: heel erg bedankt voor de interesse, het was fijn te weten dat het gelezen werd.
Donateurs ook heel erg bedankt, onze reis was niet hetzelfde geweest zonder de vrijheid om geld aan goede doelen te kunnen geven. Super.
Vrienden en familie (voor zover die nog niet in de vorige 2 groepen vallen): bedankt voor de steun, lieve mailtjes en smsjes en we zien jullie gauw weer.
En tenslotte willen we Malawi en de malawianen bedanken voor alles wat ze ons gegeven hebben, dit was echt de reis en het jaar van ons leven (tot zover). Zikomo kwambiri.

Tsalani Bwino, Malawi, we hope to see you again soon.

Mr Phiri en The Chief

time to say goodbye

ja, de tijd van afscheid nemen is nu helaas toch echt aangebroken. En dat is vreemd en moeilijk, want we zijn zo gewend geraakt aan de mensen, de warmte, de veiligheid,de geuren, de kleuren e de warmte en vrolijkheid van de mensen hier. We zullen het ontzettend missen, en ik kan wel zeggen dat dit voor ons allebei het jaar van ons leven is geweest. Maar...we zijn natuurlijk wel heeeeel blij om jullie weer allemaal te zien!! (tenzij we in londen of amsterdam gebombardeerd worden...;)..).Want we hebben jullie natuurlijk wel gemist!
We zijn nu weer terug in lilongwe, de stad die ons allebei een beetje aan rotterdam doet denken. Natuurlijk word je hier vaak benaderd als wandelende geldboom, maar als je de dingen hier met humor ziet, wordt alles een stuk leuker!
afgelopen week zijn we weer in mayoka village in nkata bay geweest, was weer erg leuk! vorige week maandag zijn we met de stokoude ferry, de ilala, naar chizumulu gevaren. Was echt super! daar krijg je echt zo'n onbewoond eilandsfeertje van (ook al wonen er 'maar liefst' 3000 mensen). het is een eiland van 5 bij 2 km, met een berg en omringd door het heldere meer-water. We gingen met zn 9en van de ilala af en werden met een klein bootje aan land gebracht waar we werden opgewacht door Nick, de eigenaar van wakwenda retreat (de enige lodge van het eiland, maar echt super!!) . Omdat het al 2 uur was, gingen we lekker pitten, de rest van de 3 dagen hebben we eigenlijk maar 3 dingen gedaan: in de zon gelegen, in het meer gezwommen en in de bar gehangen! Was erg gezellig! we waren met 4 koppels en 1 meisje en het klikte super! de tweede avond ging iedereen vroeg naar bed, en zijn daan en ik nog tot 4 uur in den ochtend in de bar blijven hangen met nick. Nick woont eigenlijk al 11 jaar op chizumulu, alleen tussen de eilandbewoners, en hij deed ons sterk denken aan tom hanks in cast away...we hebben dan ook maar een wilson op een volleybal getekend om hem gezelschap te houden als er weer eens niemand van de ilala afkomt (omdat de meeste mensen niet de moeite nemen om naar chizumulu te gaan, en alleen maar naar het bekende likoma gaan, maar chizumulu is zeker de moeite waard, zo relaxed!! wij vinden het leuker dan likoma). maar goed, het kostte ons wat moeite om de energie te vinden om naar likoma te gaan, maar toen kwam de eigenaar van kaya maya (de duurste en mooiste lodge van heel malawi, op likoma) en mango drift (de backpackers lodge van likoma) met zn speedboot even een biertje doen op chizumulu. en daan zou daan niet zijn als hij niet even subtiel zou vragen of we misschien een lift konden krijgen....en ja hoor! en nog gratis ook!(thank u, boss!). Dus rond zonsondergang vertrokken we heel posh met de speedboot richting likoma, met een biertje in de hand.....kan slechter....toen we de flessen geledigd hadden, liet meneer speedboot eens zien hoe hard zo'n ding wel niet kan...en dat was gaaf!! soort achtbaan...geweldig!! we hoorden de dag erna van de andere zeven eilandgangers (die de ochtend erna in den vroegte met de lokale boot naar likoma kwamen) dat het er erg indrukwekkend uitzag, met die speedboot. Met zn allen nog 2 superdagen gehad op likoma, heerlijk relaxed! Alleen was er geen bereik op de eilanden en op chizumulu waren de kaarten voor de vaste telefoon op (op chizumulu heb je een kaart nodig om te bellen, maar deze kaarten zijn al 2 maanden uitverkocht...) en op likoma lukte het ook niet(daar hebben we 3 keer geprobeerd te bellen, maar toen werd ons door de centrale verteld dat er thuis niet werd opgenomen). Dat was wel vervelend,omdat we graag op de hoogte wilden blijven van de situatie rond daans oma. Dus toen we zondagochtend terug in mayoka waren, belde daan naar huis en hoorde dat zijn oma in de nacht van dinsdag op woensdag is overleden. We vonden het moeilijk dat we niet bij de begrafenis konden zijn. Daan vond het heel fijn om nog met zn opa en ouders te kunnen bellen op de avond voor de begrafenis. zo waren we er toch nog een beetje bij. Zodra we in nederland zijn gaan we zo snel mogelijk langs bij daan zn opa.

Zondagen maandag toch nog 2 leuke dagen in nkata bay gehad. Was weer moeilijk om van iedereen afscheid te nemen daar. Je maakt zo snel vrienden, vooral met de barmensen, die zijn daar zo gezellig. Maar goed, dinsdag gingen we samen met chris en katja (2 mensen (uit engeland en zwitserland) met wie we op de eilanden waren) met hun auto richting chinteche, makuzi beach. Dat is voor ons het mooiste strand van heel malawi. We hebben 1 nacht in een hutje geslapen (inclusief ontbijtbuffet en 3 gangendiner). Dat diner was zo speciaal, niet eens het eten, maar de plek waar we zaten: op het strand, omringd door fakkels, kaarslicht en vollemaanslicht....iets om nooit te vergeten...
De laatste twee nachten hebben we gekampeerd in de tent van chris en katja (ze hadden een extra tent). De 2e dag kwamen kate en stuart (2 engelse studenten). Was weer erg leuk! 'savonds hebben we met zn allen gebarbequed. Gisteren zijn we met zn 6en richting lilongwe gereden. Ik snap nog steeds niet hoe dat met al onze bagage erbij ooit heeft kunnen passen...but it was good fun!!
We hebben met zn 6en nu nog 2 dagen in lilongwe en dan zit het er echt op....
voor nu: heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes, mailtjes, smsjes....geweldig!! We kijken er erg naar uit om jullie allemaal weer te zien!
liefs vanuit ons tweede warme thuis,
w&d

ByeBye

hoi lieve mensen! (oja, het gastenboek schijnt het niet meer te doen, helaas,want het is erg leuk om die berichtjes te lezen!!)
Das weer even geleden! Ons werk bij eva demaya is afgelopen....erg jammer, we hebben echt een geweldige tijd gehad en het gevoel dat we wel iets nuttigs hebben kunnen doen.
Even denken wat we ook alweer allemaal gedaan hebben...oja, in de week van 29 juni zijn we begonnen met het prijzen van de kleren en goederen voor de tweede hands markt. Was in het begin wel even lastig omdat de mensen hier een andere manier van dat soort dingen doen hebben dan wij. Maar op een gegeven moment ging het prima. Het enige lastige was, dat de mensen die ons hielpen uit het dorp kwamen (en dus ook naar de markt kwamen) en dus baat hadden bij een lagere prijs. Dus nadat ze weg waren hebben we 'savonds nog wat kleren herprijsd.Omdat bleek dat heel veel mensen behoefte aan dekens hadden (want het kan hier in juni en juli erg koud zijn), hadden we het idee om van het donatiegeld dekens te kopen, en die dan voor een lagere prijs op de markt te verkopen, en de opbrengst daarvan aan het centrum te schenken. Jacqueline vond dit ook een goed idee, en kocht voor ons de dekens in mzuzu. We hebben de dekens voor 550 kwacha gekocht (omdat we er 50 hadden gekocht, waren ze goedkoper, anders zijn ze duurder) en voor 350 kwacha werden ze op de markt verkocht. Woensdag voelden we ons allebei niet zo lekker en zijn we 'smiddags even gaan liggen. Toen we wakker werden, zat daan helemaal onder de rode bulten en hadden enorme jeuk. Toen ik de slaapzak pakte, had ik ook ontzettende jeuk op mijn hand. We vroegen aan jacqueline wat het kon zijn, ze zei dat dat de rups was die hier veel rondkruipt, echt een groot harig beest waarvan de haren als glaswol werken. Superirritant! en dat beest heeft dus in ons bed gelegen!! Daan had ook een hele dikke knie. Van dokter Marawhanda kreeg hij een antihistaminicum, en dat hielp wel. 'savonds kreeg ik ook veel last van jeuk. Bij het uitkloppen van de slaapzak zagen we de ouwe dibbes wegkruipen. Echt een rotbeest!
Donderdagochtend was een beetje een baalochtend. Ik baalde er echt van dat mensen hier gewend zijn om alleen de man te groeten. Zo vervelend. Meestal laat ik het wel langs me heengaan, maar af en toe wordt het me toch echt te veel dat vrouwen hier gewoon minder belangrijk zijn. Maar goed, het enige wat wij europeanen daaraan kunnen doen is laten zien dat we het zelf anders doen. Ook als we samen iets gedaan hebben voor iemand, dan wordt vaak alleen daan bedankt. Dat kan soms behoorlijk lastig en kwetsend zijn voor een westerse vrouw. Ik moet dan wel oppassen dat ik dat niet persoonlijk ga opvatten. Maar soms begrijp ik echt niet dat die vrouwen dat hier allemaal pikken. Sommige mannen werken hier niet, zuipen het geld op wat de vrouw verdient, of KOPEN er een tweede vrouw voor....grrr!!!
Gelukkig zijn ze niet allemaal zo hoor! Genoeg erover dus!! 'BAS!', zoals ze hier zeggen! Donderdagmiddag kwamen 2 nederlanders (een afgestudeerde arts, die hier waarschijnlijk vanaf augustus een tijdje komt werken). Leuke mensen, dus we hadden genoeg te praten. 'savonds waren we met zn allen bij de manager uitgenodigd. Dus na wat potjes bao en wat glaasjes gin kwamen we enigzins aangeschoten bij de manager (kamo) aan. Was erg gezellig, kamo en zijn vrouw zijn heel aardig, en hun kindjes zijn superlief en heel mooi.
Vrijdagochtend hebben we met dr marawhanda meegelopen. Was erg interessant. Hij is een hele patientvriendelijke arts, was heel leuk om hem aan het werkt te zien. Vrijdag kwamen er ook 4 mensen uit mzuzu om mee te helpen met de tweedehands markt en naar het vimbuza dansen te kijken (dat is een traditionele helingsdans van de tumbuka mensen die hier wonen). Oja, we hebben vincent, de kok, nog verschillende dingen leren te maken zoals: rode spaghettiesaus, jambalaya, pizza(!!), maaltijdsalade enz. Hij vond het erg leuk.
Vrijdagavond gingen we dus naar het vimbuza dansen. Het vindt altijd plaats in het hutje van de traditionele genezer. Het was daar helemaal donker, op 1 gedimde olielamp na. Er hing een grote rode doek met witte kruisen aan de wand, er stonden 3 mannen keihard te trommelen en een stuk of 20 vrouwen in een kring te zingen (echt schitterend, en zo zuiver) en muziek te maken. In de kring stond 1 vimbuza danser, met een bellen-riem en bellen om de enkels. Ze beweegt op het ritme van de drum, gaat het helemaal op in en raakt in een trance, waarmee ze zichzelf en andere mensen schijnt te genezen. Zo apart om te zien, echt oud afrika...het had een beetje iets sekte-achtigs (niet op een negatieve manier). Het trok mij heel erg. Jacqueline vroeg of ik ook wilde dansen, ik vond het wel een beetje eng, maar ik werd er naar toe gezogen. Toen ik danste, raakte ik licht in mijn hoofd, mn lichaam voelde heel anders aan, je kan niets anders doen dan bewegen op het ritme van de trommels. Heel speciaal, en op een bepaalde manier heel vermoeiend. Maar daarna was mijn hoofdpijn weg en voelde ik me heel lekker! Echt heel bijzonder om mee te maken.
Zaterdag was de markt, was heel leuk! Om 7 uur kwamen de mensen als vliegen op de stront af. De dekens waren binnen 25 minuten uitverkocht! met de markt is ongeveer 50% winst gemaakt.
Zondag zijn we met mister dika (een hele aardige, oude man, die op het centrum werkt nadat hij gepensioneerd is vanuit het leger) naar de ccap (chrurch of central african presbyterians) kerk gegaan (jaja, we worden hier dalijk nog bekeerd!). De dienst zou om 9 uur beginnen en we zouden mr dika dan voor de kerk (een stenen, schrottig huisje zonder ramen en met gaten in de daken) op ons wachten. Maar natuurlijk is dit afrika, en kwam mr dika om 1000 uur, en begon de dienst om 11.15!! Wat een figuren hier ook! Het zingen (waar we voor naar de kerk gingen) was ontzettend mooi! Verder konden we er natuurlijk geen hol van verstaan omdat het in tumbuka was. De kindjes (die voorin de kerk op de grond zaten) waren een erg leuke afleiding tussen het zingen door. Een meisje was zo blij om ons te zien (geen idee waarom, waarschijnlijk die huidskleur van ons he...) dat ze de hele tijd ging staan, kraaien en dansen!heel erg grappig.
Na de kerk gingen we naar het huis van mr dika en kregen we nsima met vers geslachte kip. Maar omdat ik me weer tot het vegetarisme heb bekeerd, ging dat gepaard met vals spelen (ik gaf stukjes kip aan daan en ik kreeg er botjes voor in de plaats) want je kunt het hier echt niet maken om te zeggen dat je vegetarisch bent als ze net een kip voor je hebben geslacht. Daarna gingen we in zijn tuin kijken. Wat een geweldige tuin!! tientallen bananen-, citroen-, mango-, avocado-, citroen- en perzikbomen! Heel gaaf en supermooi!

Maandagochtend gingen we met Mary en Zinyengo met de auto de nursery
schools af om de leidsters uit te nodigen voor de medsche cursus van
donderdag en vrijdag. 'smiddags bleek dat de schoenen die op de markt
gestolen waren weer terecht waren ("verkeerd op t bordje gelezen",
sure).
Woensdag met Jacqueline en Nikki (17-jarige vrijwilligster) naar een
80-jarig directielid gelopen, mooie wandeling door de heuvels en die
man was ook erg aardig. Zag er uit als 55 ipv 80!
smiddags en donderdag nog even flink voorbereid voor de cursus en ook
voor elke nurseryschool een tasje met speelgoed en een tasje met 1e
hulp spulletjes gemaakt.
Woensdagavond zijn we met de manager (32j) naar een paar lokale
bottlestores gegaan (letterlijk: een kroeg met 1 koelkast en dat is
het dan wel zo'n beetje). Was erg lachen, er stonden ook erg leuke
spreuken op de muur zoals 'a decision wether or not to leave a
bottlestore is best be made after taking 20 bottles. Er waren heel
veel vreemde mannen, maar ook een paar vreemde vrouwen die alle
vreemde mannen wegjoegen bij willemijn en nikki omdat ze zelf met hen
wilden dansen. Neigde naar lesbi's maar ik geloof dat de 2 dames het
wel handig vonden dat ze de mannen afhielden.
De cursus was echt geweldig! We hebben het over Algemene hygiene,
diarree, malaria, HIV, verkeerd gebruik van antibiotica en
what-to-do-if... gehad. Verder nog een kleine 1e hulp cursus gedaan om
ze te leren pleisters plakken enz.
Wat heel leuk was was dat we voor allerlei dingen een goedkope
oplossing bedacht hadden, zoals bijv het zelf maken van tandenborstels
van een stukje handdoek en een stokje, tandpasta van zout en baksoda,
hoestsiroop van honing en citroensap, zeep van citroen enz enz. Sloeg
erg aan.
We waren vantevoren benieuwd hoe het praten over HIV zou aanslaan
aangezien dat een behoorlijk taboe is, maar het ging super: heftige
discussies en er was zelfs een vrouw die de groep wilde vertellen dat
ze HIV+ was en dat het goed met haar ging door medicijnen, erg
bijzonder!
smiddags afscheidsspeeches en uitdelen van tasjes gedaan, en daarna
nog afscheid van al het personeel genomen. Er werd overal flink
gespeecht, erg veel zware woorden, maar ze waren heel erg blij met
onze komst en bedankten ons en de donateurs hartelijk. We willen hier
zeker nog eens terugkomen.
De manager had het geloof ik best moeilijk met het feit dat we
weggingen, hij kwam vanmorgen nog om half 7 naar het guesthouse om
afscheid te nemen (met de tranen bijna in zn ogen...)
Nu zijn we in mzuzu en het regent... net nederland!
We wilden het resterende donatiegeld bij de bank opnemen om aan Eva
Demaya te geven, maar natuurlijk was er weer wat aan de hand: geen
telefoonlijnen die het doen. Ach fijn. Dan maar volgende week.
Vanmiddag naar Nkhata Bay, dan maandag met de ilala (oude stoomboot)
naar Likoma Island en dan langzaam richting Lilongwe voor de terugreis
om 25 juli.
Kijken we niet echt naar uit maar we weten bijna zeker dat we hier
terugkomen en dat we zo'n reis nog een keer willen maken maakt het
minder erg.
Nou, er staan weer wat foto's op de site, het gastenboek kan ik helaas
niet fixen (een foutje in het gastenboek: max 127 berichten) maar
mailen is altijd prima!
groetjes!
Daan en willemijn
ps. heel raar om te horen over die bomaanslagen, we hoorden het pas
aan het einde van de dag en hebben echt heel weinig info gehoord. Echt
vreselijk.
Iedereen: prettige vakantie!

bye bye!!

hoi lieve mensen! (oja, het gastenboek schijnt het niet meer te doen, helaas,want het is erg leuk om die berichtjes te lezen!!)
Das weer even geleden! Ons werk bij eva demaya is afgelopen....erg jammer, we hebben echt een geweldige tijd gehad en het gevoel dat we wel iets nuttigs hebben kunnen doen.
Even denken wat we ook alweer allemaal gedaan hebben...oja, in de week van 29 juni zijn we begonnen met het prijzen van de kleren en goederen voor de tweede hands markt. Was in het begin wel even lastig omdat de mensen hier een andere manier van dat soort dingen doen hebben dan wij. Maar op een gegeven moment ging het prima. Het enige lastige was, dat de mensen die ons hielpen uit het dorp kwamen (en dus ook naar de markt kwamen) en dus baat hadden bij een lagere prijs. Dus nadat ze weg waren hebben we 'savonds nog wat kleren herprijsd.Omdat bleek dat heel veel mensen behoefte aan dekens hadden (want het kan hier in juni en juli erg koud zijn), hadden we het idee om van het donatiegeld dekens te kopen, en die dan voor een lagere prijs op de markt te verkopen, en de opbrengst daarvan aan het centrum te schenken. Jacqueline vond dit ook een goed idee, en kocht voor ons de dekens in mzuzu. We hebben de dekens voor 550 kwacha gekocht (omdat we er 50 hadden gekocht, waren ze goedkoper, anders zijn ze duurder) en voor 350 kwacha werden ze op de markt verkocht. Woensdag voelden we ons allebei niet zo lekker en zijn we 'smiddags even gaan liggen. Toen we wakker werden, zat daan helemaal onder de rode bulten en had enorme jeuk. Toen ik de slaapzak pakte, had ik ook ontzettende jeuk op mijn hand. We vroegen aan jacqueline wat het kon zijn, ze zei dat dat de rups was die hier veel rondkruipt, echt een groot harig beest waarvan de haren als glaswol werden. Superirritant! en dat beest heeft dus in ons bed gelegen!! Daan had ook een hele dikke knie. Van dokter Marawhanda kreeg hij een antihistaminicum, en dat helpte wel. 'savonds kreeg ik ook veel last van jeuk.
Donderdagochtend was een beetje een baalochtend. Ik baalde er echt van dat mensen hier gewend zijn om alleen de man te groeten. Zo vervelend. Meestal laat ik het wel langs me heengaan, maar af en toe wordt het me toch echt te veel dat vrouwen hier gewoon minder belangrijk zijn. Maar goed, het enige wat wij europeanen daaraan kunnen doen is laten zien dat we het zelf anders doen. Ook als we samen iets gedaan hebben voor iemand, dan wordt vaak alleen daan bedankt. Dat kan soms behoorlijk lastig en kwetsend zijn voor een westerse vrouw. Ik moet dan wel oppassen dat ik dat niet persoonlijk ga opvatten. Maar soms begrijp ik echt niet dat die vrouwen dat hier allemaal pikken. Sommige mannen werken hier niet, zuipen het geld op wat de vrouw verdient, of KOPEN er een tweede vrouw voor....grrr!!!
Gelukkig zijn ze niet allemaal zo hoor! Genoeg erover dus!! 'BAS!', zoals ze hier zeggen! Donderdagmiddag kwamen 2 nederlanders (een afgestudeerde arts, die hier waarschijnlijk vanaf augustus een tijdje komt werken). Leuke mensen, dus we hadden genoeg te praten. 'savonds waren we met zn allen bij de manager uitgenodigd. Dus na wat potjes bao en wat glaasjes gin kwamen we enigzins aangeschoten bij de manager (kamo) aan. Was erg gezellig, kamo en zijn vrouw zijn heel aardig, en hun kindjes zijn superlief en heel mooi.
Vrijdagochtend hebben we met dr marawhanda meegelopen. Was erg interessant. Hij is een hele patientvriendelijke arts, was heel leuk om hem aan het werkt te zien. Vrijdag kwamen er ook 4 mensen uit mzuzu om mee te helpen met de tweedehands markt en naar het vimbuza dansen te kijken (dat is een traditionele helingsdans van de tumbuka mensen die hier wonen). Oja, we hebben vincent, de kok, nog verschillende dingen leren te maken zoals: rode spaghettiesaus, jambalaya, pizza(!!), maaltijdsalade enz. Hij vond het erg leuk.
Vrijdagavond gingen naar het vimbuza dansen. Het vindt altijd plaats in het hutje van de traditionele genezer. Het was daar helemaal donker, op 1 gedimde lamp na. Er hing een grote rode doek met witte kruisen aan de wand, er stonden 3 mannen te trommelen en een stuk of 20 vrouwen in een kring te zingen (echt schitterend, en zo zuiver) en muziek te maken. In de kring stond 1 vimbuza danser, met een bellen-riem en bellen om de enkels. Ze beweegt op het ritme van de drum, gaat het helemaal op in en raakt in een trance, waarmee ze zichzelf en andere mensen schijnt te genezen. Zo apart om te zien, echt oud afrika...het had een beetje iets sekte-achtigs (niet op een negatieve manier). Het trok mij heel erg. Jacqueline vroeg of ik ook wilde dansen, ik vond het wel een beetje eng, maar ik werd er naar toe gezogen. Toen ik danste, raakte ik licht in mijn hoofd, mn lichaam voelde heel anders aan, je kan niets anders doen dan bewegen op het ritme van de trommels. Heel speciaal, en op een bepaalde manier heel vermoeiend. Maar daarna was mijn hoofdpijn weg en voelde ik me heel lekker! Echt heel bijzonder om mee te maken.
Zaterdag was de markt, was heel leuk! Om 7 uur kwamen de mensen als vliegen op de stront af. De dekens waren binnen 25 minuten uitverkocht! met de markt is ongeveer 50% winst gemaakt.
Zondag zijn we met mister dika (een hele aardige, oude man, die op het centrum werkt nadat hij gepensioneerd is vanuit het leger) naar de ccap kerk gegaan (jaja, we worden hier dalijk nog bekeerd!). De dienst zou om 9 uur beginnen en we zouden mr dika dan voor de kerk (een stenen, schrottig huisje zonder ramen en met gaten in de daken) op ons wachten. Maar natuurlijk is dit afrika, en kwam mr dika om 1000 uur, en begon de dienst om 11.15!! Wat een figuren hier ook! Het zingen (waar we voor naar de kerk gingen) was ontzettend mooi! Verder konden we er natuurlijk geen hol van verstaan omdat het in tumbuka was. De kindjes (die voorin de kerk op de grond zaten) waren een erg leuke afleiding tussen het zingen door. Een meisje was zo blij om ons te zien (geen idee waarom, waarschijnlijk die huidskleur van ons he...) dat ze de hele tijd ging staan, kraaien en dansen!heel erg grappig.
Na de kerk gingen we naar het huis van mr dika en kregen we nsima met vers geslachte kip. Maar omdat ik me weer tot het vegetarisme heb bekeerd (ik kan het niet meer over mn hart verkrijgen om die lieve beestjes die hier rondlopen op te eten), ging dat gepaard met vals spelen (ik gaf stukjes kip aan daan en ik kreeg er botjes voor in de plaats) want je kunt het hier echt niet maken om te zeggen dat je vegetarisch bent als ze net een kip voor je hebben geslacht. Daarna gingen we in zijn tuin kijken. Wat een geweldige tuin!! tientallen bananen-, citroen-, mango-, avocado-, citroen- en perzikbomen! Heel gaaf en supermooi!

Maandagochtend gingen we met Mary en Zinyengo met de auto de nursery
schools af om de leidsters uit te nodigen voor de medsche cursus van
donderdag en vrijdag. 'smiddags bleek dat de schoenen die op de markt
gestolen waren weer terecht waren ("verkeerd op t bordje gelezen",
sure).
Woensdag met Jacqueline en Nikki (17-jarige vrijwilligster) naar een
80-jarig directielid gelopen, mooie wandeling door de heuvels en die
man was ook erg aardig. Zag er uit als 55 ipv 80!
smiddags en donderdag nog even flink voorbereid voor de cursus en ook
voor elke nurseryschool een tasje met speelgoed en een tasje met 1e
hulp spulletjes gemaakt.
Woensdagavond zijn we met de manager (32j) naar een paar lokale
bottlestores gegaan (letterlijk: een kroeg met 1 koelkast en dat is
het dan wel zo'n beetje). Was erg lachen, er stonden ook erg leuke
spreuken op de muur zoals 'a decision wether or not to leave a
bottlestore is best be made after taking 20 bottles. Er waren heel
veel vreemde mannen, maar ook een paar vreemde vrouwen die alle
vreemde mannen wegjoegen bij willemijn en nikki omdat ze zelf met hen
wilden dansen. Neigde naar lesbi's maar ik geloof dat de 2 dames het
wel handig vonden dat ze de mannen afhielden.
De cursus was echt geweldig! We hebben het over Algemene hygiene,
diarree, malaria, HIV, verkeerd gebruik van antibiotica en
what-to-do-if... gehad. Verder nog een kleine 1e hulp cursus gedaan om
ze te leren pleisters plakken enz.
Wat heel leuk was was dat we voor allerlei dingen een goedkope
oplossing bedacht hadden, zoals bijv het zelf maken van tandenborstels
van een stukje handdoek en een stokje, tandpasta van zout en baksoda,
hoestsiroop van honing en citroensap, zeep van citroen enz enz. Sloeg
erg aan.
We waren vantevoren benieuwd hoe het praten over HIV zou aanslaan
aangezien dat een behoorlijk taboe is, maar het ging super: heftige
discussies en er was zelfs een vrouw die de groep wilde vertellen dat
ze HIV+ was en dat het goed met haar ging door medicijnen, erg
bijzonder!
smiddags afscheidsspeeches en uitdelen van tasjes gedaan, en daarna
nog afscheid van al het personeel genomen. Er werd overal flink
gespeecht, erg veel zware woorden, maar ze waren heel erg blij met
onze komst en bedankten ons en de donateurs hartelijk. We willen hier
zeker nog eens terugkomen.
De manager had het geloof ik best moeilijk met het feit dat we
weggingen, hij kwam vanmorgen nog om half 7 naar het guesthouse om
afscheid te nemen (met de tranen bijna in zn ogen...)
Nu zijn we in mzuzu en het regent... net nederland!
We wilden het resterende donatiegeld bij de bank opnemen om aan Eva
Demaya te geven, maar natuurlijk was er weer wat aan de hand: geen
telefoonlijnen die het doen. Ach fijn. Dan maar volgende week.
Vanmiddag naar Nkhata Bay, dan maandag met de ilala (oude stoomboot)
naar Likoma Island en dan langzaam richting Lilongwe voor de terugreis
om 25 juli.
Kijken we niet echt naar uit maar we weten bijna zeker dat we hier
terugkomen en dat we zo'n reis nog een keer willen maken maakt het
minder erg.
Nou, er staan weer wat foto's op de site, het gastenboek kan ik helaas
niet fixen (een foutje in het gastenboek: max 127 berichten) maar
mailen is altijd prima!
groetjes!
Daan en willemijn
ps. heel raar om te horen over die bomaanslagen, we hoorden het pas
aan het einde van de dag en hebben echt heel weinig info gehoord. Echt
vreselijk.
Iedereen: prettige vakantie!