Back2business
Hallo lieve mensen,
we zijn inmiddels alweer een tijdje terug in nederland (3 maanden om precies te zijn, ik kon afgelopen week pas m'n tuberculosetest laten doen - gelukkig negatief), en zijn wel weer een beetje gewend.
Ik (Daan) ben alweer in m'n 3e coschap-week en huppel nu in een witte jas rond op de afdeling radiologie. Willemijn leert vanalles over de embryologie en heeft alweer haar 1e tentamen gehaald (een 6).
In het begin was het echt wel erg moeilijk af en toe, we liepen door supermarkten en konden alleen maar denken aan dingen als "alleen de kattenvoer-afdeling is al groter dan een hele supermarkt in malawi", en de mensen klaagden wel erg veel. Maar goed. ookal konden we het ons niet voorstellen toen we daar waren: ook wij vinden het weer vervelend als de trein 10 minuten vertraging heeft. Maar niet zo vervelend als sommige andere mensen... dat is dus winst!
We bellen en smsen nog steeds ongeveer elke week met Jeremaya, die ook weer in Engeland zit en met een nieuwe baan begonnen is. We hopen hem snel een keer te kunnen opzoeken.
Nav de vorige post: we zijn dus via nairobi gereisd maar daar aangekomen stonden we niet in het computersysteem van kenyan airways/KLM, dus moest een vrouwtje even uitzoeken wat er mis was. Ze ging er dus met onze tickets vandoor en kwam pas terug toen het vliegtuig al 45 minuten vertrokken was. Beetje jammer. De mensen achter die balie waren echt schofterig en super onvriendelijk, we hebben uiteindelijk als zwervers op kranten op een stenen vloer 'geslapen' en kregen werkelijk niets van eten of een slaapplek aangeboden terwijl we inmiddels geen geld meer hadden. Fijne service dus. We moeten nog steeds brieven sturen om geld terug te vragen maarja, daar komt het nog niet echt van ('t is ook niet zo'n heel leuk klusje).
Henk (Daans vader dus) promoveerde 5 weken terug, en had besloten om de helft van het geld dat hij kado kreeg aan eva demaya te schenken. Echt een geweldig initiatief van hem, en op deze manier hebben de vrienden en familie van Henk&Nelleke toch maar mooi 1300 euro aan de stichting gegeven!
Op 10 november is er in Wateringen (westland) een bijeenkomst waar Jacqueline een praatje zal houden en wie er in is geinteresseerd is natuurlijk welkom (mail ons maar voor info).
Dit was het weer even voor nu, de groeten en misschien tot de volgende keer!
Oja, we hebben alweer een volgende reis in ons hoofd: na mijn coschappen en voor willemijns coschappen naar zuid- of midden-amerika!?!?! Lekker spaans leren en 1 ding is zeker: we gaan ook daar weer vrijwilligerswerk doen.
we zijn inmiddels alweer een tijdje terug in nederland (3 maanden om precies te zijn, ik kon afgelopen week pas m'n tuberculosetest laten doen - gelukkig negatief), en zijn wel weer een beetje gewend.
Ik (Daan) ben alweer in m'n 3e coschap-week en huppel nu in een witte jas rond op de afdeling radiologie. Willemijn leert vanalles over de embryologie en heeft alweer haar 1e tentamen gehaald (een 6).
In het begin was het echt wel erg moeilijk af en toe, we liepen door supermarkten en konden alleen maar denken aan dingen als "alleen de kattenvoer-afdeling is al groter dan een hele supermarkt in malawi", en de mensen klaagden wel erg veel. Maar goed. ookal konden we het ons niet voorstellen toen we daar waren: ook wij vinden het weer vervelend als de trein 10 minuten vertraging heeft. Maar niet zo vervelend als sommige andere mensen... dat is dus winst!
We bellen en smsen nog steeds ongeveer elke week met Jeremaya, die ook weer in Engeland zit en met een nieuwe baan begonnen is. We hopen hem snel een keer te kunnen opzoeken.
Nav de vorige post: we zijn dus via nairobi gereisd maar daar aangekomen stonden we niet in het computersysteem van kenyan airways/KLM, dus moest een vrouwtje even uitzoeken wat er mis was. Ze ging er dus met onze tickets vandoor en kwam pas terug toen het vliegtuig al 45 minuten vertrokken was. Beetje jammer. De mensen achter die balie waren echt schofterig en super onvriendelijk, we hebben uiteindelijk als zwervers op kranten op een stenen vloer 'geslapen' en kregen werkelijk niets van eten of een slaapplek aangeboden terwijl we inmiddels geen geld meer hadden. Fijne service dus. We moeten nog steeds brieven sturen om geld terug te vragen maarja, daar komt het nog niet echt van ('t is ook niet zo'n heel leuk klusje).
Henk (Daans vader dus) promoveerde 5 weken terug, en had besloten om de helft van het geld dat hij kado kreeg aan eva demaya te schenken. Echt een geweldig initiatief van hem, en op deze manier hebben de vrienden en familie van Henk&Nelleke toch maar mooi 1300 euro aan de stichting gegeven!
Op 10 november is er in Wateringen (westland) een bijeenkomst waar Jacqueline een praatje zal houden en wie er in is geinteresseerd is natuurlijk welkom (mail ons maar voor info).
Dit was het weer even voor nu, de groeten en misschien tot de volgende keer!
Oja, we hebben alweer een volgende reis in ons hoofd: na mijn coschappen en voor willemijns coschappen naar zuid- of midden-amerika!?!?! Lekker spaans leren en 1 ding is zeker: we gaan ook daar weer vrijwilligerswerk doen.
posted by Daan&Willemijn @ 15:46
<< Home