Daan en Willemijn's weblog

Dit is de weblog van Daan en Willemijn, over de reis naar Tanzania en Malawi, die we maakten van april t/m juli 2005.

3.6.05

bye bye zanzibar, hope to see you soon

boehoe!
We zijn weer met beide voeten terug op het vasteland, terug van het paradijs...We missen het nu al, we wilden nog niet weg...Maar goed, maandag start onze safari, dus das waarschijnlijk ook 'best' leuk....
Gisteren hadden we nog een erg lekker dagje op Zanzibar. We hadden de wekker gezet om de zonsopgang te kunnen zien (en natuurlijk voor foto's om jullie jaloers te maken!).We dachten eigenlijk dat dit plannetje letterlijk in het water zou vallen aangezien het regende toen we om 5.45 (in DEN OCHTEND is dat ja!) opstonden. Maar toen we richting strand liepen, hadden de engeltjes genoeg geplast en kon het spektakel beginnen! En dat was het! Er poseerden vissers, zeilboten, vrouwen met manden op hun hoofd, fietsers (op het strand...), strandjutters etc voor onze lenzen( zie de foto's op het album). Dus dat was een mooi begin van de dag!
Daarna zijn we gaan snorkelen. Dat was echt super: De eigenaar van de dhow (dat is een authentieke zanzibaarse zeilboot, gemaakt van mangobomen-hout en het zeil is gemaakt van de zakken waar maismeel in zit) en de snorkel-kapitein gingen mee. De rit naar het rif toe was oogverblindend mooi; de oceaan wordt nog mooier (in hoeverre dat nog kan) als je verder op 'zee' zit. Na een tijdje varen waren we er. Dus kon het gesnorkel beginnen. Wat je dan ziet is geweldig: supermooie vissen (zwart-geel met witte staart, clownsvissen (Nemo's dus!!), felblauwe en zwarte vissen, koraal, prachtige zeesterren, en dan niet van die pietluttige die je onder een microscoop moet leggen om te zien, maar van die echte parelmoer-witte met felrood of blauw met een doorsnede van 30 a 40 cm..
Toen we uitgesnorkeld waren (na een uurtje voelde mijn gezicht als schuurpapier door het zout en was mijn maag het niet meer zo eens met de liters zeewater..)wilden kapitein bonkepoot en zijn trouwe papagaai nog even de oceaan leegvissen, en dat vonden wij wel leuk om te zien. Ja, leuk om te zien was het, maar niet vanuit een stilliggende schommelboot. Daar kan ik dus niet tegen, maar ik wilde de vissers niet storen, dus ben ik maar wat gaan spartelen in het water (wat vervelend..;). Daan zn evenwichtsorgaan is wat sterker ontwikkeld dan dat van mij, maar ook mijn trouwe viervoeter moest opgeven, dus ging ook te water. Vijf visjes later gingen we terug naar het eiland. Nadat onze magen weer wat tot rust waren gekomen, zijn we even wat gaan eten (een burger zonder broodje, typisch 'laag-seizoen-zanzibari's', maar wel erg lekker).Daarna vonden we wel dat we een massage hadden verdiend, snorkelen is hard werken,hoor! En zo kunnen de vrouwen van Jambiani nog wat bijverdienen (het leuke aan Jambiani is dat alle lodges en hotels gerund worden door Jambiani's en dat ook alle werknemers locals zijn, dus het meeste geld blijft hier plakken). De massage bleek een gehele lichaamsmassage te zijn, zalig!
's Avonds kwamen er 35 ministers van het ministerie van financieen op seminar, dus er was een buffet en wij mochten mee eten! Erg lekker!
Vanmorgen nog maar even die-hard voor zessen opgestaan, en onze spartaanse levenswijze werd nog harder beloond dan gisteren (zie foto's)! Na een laatste duik gingen we richting ferry. De zee was iets wilder dan op de heenweg, dus had ik nog wat braakneiging-momenten.. Nu zijn we weer terug in Dar, morgen gaan we nog even naar het weeshuis. Dus voor nu: tot sinas!
xx
W&D