een heel apart gevoel van binnen
Jambo!!
Zaterdagmorgen toen we wakker werden regende het pijpenstelen! Lekker Afrikaans dus....
Gelukkig was het wel lekker zweterig warm, altijd fijn! Zaterdag zijn we naar het weeshuis Boona Baana geweest. Dat was een stukje uit het centrum, dus pakte we de taxi. Het ging steeds harder regenen, en Sinza Mori, de wijk waar het weeshuis ligt, was veranderd in een rivier van 20 cm diep! Allemaal boomstammen en blokken hout op de weg, minibussen die vast kwamen te zitten, en, dat lazen we vandaag in de krant, zijn er behoorlijk wat mensen dakloos geworden door de regen. Behoorlijk rot dus. Vreemd, Tanzania zit nog middenin het regenseizoen, terwijl de regen in Malawi al 3 maanden geleden gestopt is.
het weeshuis, het Boona Baana Centre, wordt gerund door Brooke (een Amerikaanse) en Marco (een Chileen). Ze hebben 2 houseparents in dienst. Hele aardige mensen. We hebben dus eerst een beetje kennis gemaakt met de kinderen. Er wonen 10 kinderen in het weeshuis. Het eerste wat ons opviel, is dat de kinderen geen aandacht tekort komen. Ze spelen leuk samen, zijn beleefd, af en toe wat geruzie. Dus hele normale kinderen! Heel goed om dat te zien. We vroegen of we nog wat konden kopen, maar eigenlijk hebben ze de meeste dingen wel. Dus hebben we besloten om zondag met ze te gaan zwemmen!
Zondagochtend wilden we even door Dar es Salaam gaan lopen, beetje
rondkijken enzo. Ook wilde Willemijn nog een paar shirtjes omdat je op
safari moet rekenen op 2 per dag. Maar gelukkig hebben wij allebei een
fenomenaal gevoel voor richting, en zo liepen we ineens in en straat
die NNNNNIET-OP-DE-KAARRRRT stond, maar ok. Een heleboel hoge bomen,
struiken waar allemaal ooievaars, reigers en pauwen in zaten, en
gazonnetjes waar we een groene slang in zagen wegkruipen. Na een
tijdje vonden we de bewoonde wereld weer; erg leuk om zo je eigen
safari te ontwerpen!
We hadden behoorlijk honger van die enorm spannende adventure, en dus
gingen we op zoek naar een restaurant. Het probleem in restaurants hier is helaas dat
ze je vaak bedonderen met de rekening. Ze doen het misschien niet
altijd expres, maar er klopt nooit wat van. Nu had de chef het
verkeerde broodje gemaakt, en de rekening was 2000 shilling te hoog.
Dat is nog geen 2 euro, maar voor hier is dat een flink bedrag. Erg
vervelend vind ik (D). In Malawi hoef je gewoon niet bang te zijn dat
dat gebeurt, hier moet je alles natellen enzo.
Daarna zijn we weer naar het weeshuis gegaan om met de kinderen te
gaan zwemmen in een zwembad. Het klinkt misschien een beetje raar om
dat te doen in een stad die aan de zee ligt, maar vooral voor de
kleintjes is dat veel veiliger en leuker. Marco en Brooke, de
eigenaars, gingen niet mee, dus gingen we met 14 koters, de
house-parents (die in het weeshuis wonen) en hun oudere zoon in een 4
wheel drive naar het zwembad.
Onderweg hoorden we dat ons tripje eigenlijk een soort onderbreking
van het kinderfeestje van de buren was, waar ze eigenlijk de hele dag
zouden blijven. Dat voelde dus een beetje alsof we een vrij overbodig
kado hadden gegeven, maar de houseparents verzekerden ons van niet. De
kinders vermaakten zich prima, en toen ze op de terugweg Willemijns
digitale camera en mijn zonnebril ontdekten, was het helemaal feest.
Het is natuurlijk best interessant als je op een knopje drukt en je
kunt daarna je eigen foto terugzien.
Aan de ene kant was het niet zo leuk dat dit tripje eigenlijk
overbodig was, maar aan de andere kant zegt dat heel veel over het
weeshuis waar ze in wonen. Ze komen echt niets te kort, en dat is heel
uitzonderlijk.
Nadat de kinderen allemaal weer terugwaren naar hun feestje, hebben we
nog even met Brooke en Marco gepraat. Ook hun jongste pleegkind was
bij hun gebleven, een behoorlijk triest verhaal: haar moeder heeft
haar vader met een mes doodgestoken en die zit dus nu in de
gevangenis. In Tanzania is er maar 1 straf voor moord: de strop.
Gelukkig wordt het praktisch nooit uitgevoerd, maar dat meiske ziet
haar moeder nooit meer terug.
Ze zetten ons af bij Ingiti, een super lekker Indiaas restaurant.
Echt, zo lekker heb ik nog nooit Indiaas gegeten!
Vanmorgen nog wat zaakjes geregeld, en nog even een heel mooi wit
katoenen overhemd gekocth voor anderhalve euro, en nu dus even
internetten.
Morgen waarschijnlijk naar Zanzibar (ookal zijn we niet helemaal
overtuigd van het weer), en dan zondag naar Arusha om een safari te
regelen. Mooie plannen allemaal!
De groeten en tot ziens allemaal!
ps. 2 nieuwe albums op de site (13 en 14 geloof ik)
Zaterdagmorgen toen we wakker werden regende het pijpenstelen! Lekker Afrikaans dus....
Gelukkig was het wel lekker zweterig warm, altijd fijn! Zaterdag zijn we naar het weeshuis Boona Baana geweest. Dat was een stukje uit het centrum, dus pakte we de taxi. Het ging steeds harder regenen, en Sinza Mori, de wijk waar het weeshuis ligt, was veranderd in een rivier van 20 cm diep! Allemaal boomstammen en blokken hout op de weg, minibussen die vast kwamen te zitten, en, dat lazen we vandaag in de krant, zijn er behoorlijk wat mensen dakloos geworden door de regen. Behoorlijk rot dus. Vreemd, Tanzania zit nog middenin het regenseizoen, terwijl de regen in Malawi al 3 maanden geleden gestopt is.
het weeshuis, het Boona Baana Centre, wordt gerund door Brooke (een Amerikaanse) en Marco (een Chileen). Ze hebben 2 houseparents in dienst. Hele aardige mensen. We hebben dus eerst een beetje kennis gemaakt met de kinderen. Er wonen 10 kinderen in het weeshuis. Het eerste wat ons opviel, is dat de kinderen geen aandacht tekort komen. Ze spelen leuk samen, zijn beleefd, af en toe wat geruzie. Dus hele normale kinderen! Heel goed om dat te zien. We vroegen of we nog wat konden kopen, maar eigenlijk hebben ze de meeste dingen wel. Dus hebben we besloten om zondag met ze te gaan zwemmen!
Zondagochtend wilden we even door Dar es Salaam gaan lopen, beetje
rondkijken enzo. Ook wilde Willemijn nog een paar shirtjes omdat je op
safari moet rekenen op 2 per dag. Maar gelukkig hebben wij allebei een
fenomenaal gevoel voor richting, en zo liepen we ineens in en straat
die NNNNNIET-OP-DE-KAARRRRT stond, maar ok. Een heleboel hoge bomen,
struiken waar allemaal ooievaars, reigers en pauwen in zaten, en
gazonnetjes waar we een groene slang in zagen wegkruipen. Na een
tijdje vonden we de bewoonde wereld weer; erg leuk om zo je eigen
safari te ontwerpen!
We hadden behoorlijk honger van die enorm spannende adventure, en dus
gingen we op zoek naar een restaurant. Het probleem in restaurants hier is helaas dat
ze je vaak bedonderen met de rekening. Ze doen het misschien niet
altijd expres, maar er klopt nooit wat van. Nu had de chef het
verkeerde broodje gemaakt, en de rekening was 2000 shilling te hoog.
Dat is nog geen 2 euro, maar voor hier is dat een flink bedrag. Erg
vervelend vind ik (D). In Malawi hoef je gewoon niet bang te zijn dat
dat gebeurt, hier moet je alles natellen enzo.
Daarna zijn we weer naar het weeshuis gegaan om met de kinderen te
gaan zwemmen in een zwembad. Het klinkt misschien een beetje raar om
dat te doen in een stad die aan de zee ligt, maar vooral voor de
kleintjes is dat veel veiliger en leuker. Marco en Brooke, de
eigenaars, gingen niet mee, dus gingen we met 14 koters, de
house-parents (die in het weeshuis wonen) en hun oudere zoon in een 4
wheel drive naar het zwembad.
Onderweg hoorden we dat ons tripje eigenlijk een soort onderbreking
van het kinderfeestje van de buren was, waar ze eigenlijk de hele dag
zouden blijven. Dat voelde dus een beetje alsof we een vrij overbodig
kado hadden gegeven, maar de houseparents verzekerden ons van niet. De
kinders vermaakten zich prima, en toen ze op de terugweg Willemijns
digitale camera en mijn zonnebril ontdekten, was het helemaal feest.
Het is natuurlijk best interessant als je op een knopje drukt en je
kunt daarna je eigen foto terugzien.
Aan de ene kant was het niet zo leuk dat dit tripje eigenlijk
overbodig was, maar aan de andere kant zegt dat heel veel over het
weeshuis waar ze in wonen. Ze komen echt niets te kort, en dat is heel
uitzonderlijk.
Nadat de kinderen allemaal weer terugwaren naar hun feestje, hebben we
nog even met Brooke en Marco gepraat. Ook hun jongste pleegkind was
bij hun gebleven, een behoorlijk triest verhaal: haar moeder heeft
haar vader met een mes doodgestoken en die zit dus nu in de
gevangenis. In Tanzania is er maar 1 straf voor moord: de strop.
Gelukkig wordt het praktisch nooit uitgevoerd, maar dat meiske ziet
haar moeder nooit meer terug.
Ze zetten ons af bij Ingiti, een super lekker Indiaas restaurant.
Echt, zo lekker heb ik nog nooit Indiaas gegeten!
Vanmorgen nog wat zaakjes geregeld, en nog even een heel mooi wit
katoenen overhemd gekocth voor anderhalve euro, en nu dus even
internetten.
Morgen waarschijnlijk naar Zanzibar (ookal zijn we niet helemaal
overtuigd van het weer), en dan zondag naar Arusha om een safari te
regelen. Mooie plannen allemaal!
De groeten en tot ziens allemaal!
ps. 2 nieuwe albums op de site (13 en 14 geloof ik)
posted by Daan&Willemijn @ 12:15
<< Home