karibuni tanzania
Yep! we ziijn in tanzania!karibu!
Gisteren zijn we rond half acht vertrokken vanuit mzuzu vertrokken met onze zo dierbare minibus. Dit keer was er een vrouw als conducteur en ze was behoorlijk irritant. Maar goed, alles went...
Rond 12 uur kwamen we bij een road block, dat is een politiepost onderweg, en als ze er zin in hebben, kunnen ze je het leven zuur maken. Dat deden ze dus ook een beetje. Er mogen officieel 'maar' 18 mensen in een minibus, en er zaten er 20 in. Dat betekent dus een boete voor de chauffeur en conducteur. Je zou dus denken: ' boete betalen, en daar gaan we weer!' Maar Malawi zou Malawi niet zijn als er eerst even flink over gediscusieerd moest worden met een stuk of 10 mensen. Dus een uur later konden we weer verder. Toen we in Karonga (de laatste stad in malawi voor Tanzania) aankwamen, bleek dat de minibus meneer geen zin meer had om tot de grens te rijden, dus moesten we in een andere minibus. Ook prima. Karonga schijnt een beetje een opstandig stadje te zijn, en dat was ook wel te merken in de minibus. Oja, we hebben een nieuw record 'mensen in een minibus' gehaald: van 24 naar 29 mensen!!! Yes!! In een minibus kun je dus ook gemakkelijk staan! Na een tijdje kwamen we weer bij een roadblock, maar dit keer konden we gewoon doorrijden......
Na een uurtje waren we bij de grens. Eerst moesten we ons 'uitschrijven' voor malawi. Dus wij een formuliertje invullen. Bleek dat we ook het stukje hadden ingevuld dat de douane meneer moest invullen! OJEETJE, WAT Nu!! Die meneer deed echt even moeilijk: 'kunnen jullie niet lezen??' en blablabla. Dus wij zeiden dat we ook wel een nieuw formuliertje konden invullen, maar dat was ook niet goed. Na een tijdje zag hij het toch maar door de vingers. Na nog wat gedoe, was het eindelijk prima. Zolang je maar heel vriendelijk blijft, worden ze vanzelf wel milder. Toen moesten we naar de Tanzania grens. We moesten daar nog eerst een visum kopen a 50 us dollar pp (beetje erg duur, maar goed).Verder was de man heel aardig.
Dichtbij de grens hebben we eerst even wat gegeten (ugali; is het zelfde als nsima). Daarna hebben we de minibus naar Mbeya gepakt. Mbeya ligt 120 km van de grens. Dat was een erg lange rit. We stopten echt overal, en er kwamen steeds meer mensen in. Op het laatst hingen er zelfs mensen buiten! 3 uur later waren we eindelijk in Mbeya.
We vonden meteen een taxi (of eerder: de taxidriver vond ons door de
minibus in te stappen) en voor 2.5 euro bracht ie ons naar het Mbeya
Peak hotel. Een basic hotel, maar wel schoon en niet te duur.
Mbeya-by-night deed Daan heel erg aan Izmir (Turkije) denken, een
beetje een luguber sfeertje maar toch veel mensen op straat. De sfeer
overdag is trouwens heel anders; eerder Frans! Na een heerlijke douche
(warm dit keer, dat is echt een unicum en heel welkom na een lange
reis) zijn we in het 'gezellige' restaurant gaan eten (tl-licht, geen
muziek zodat je de smekgeluiden van je buurman nog beter hoort):
Tilapia(vis) en Beef Stroganoff. De Tilapia is wel even wat anders dan
in Nederland: lekker! Hij wordt gebakken en de afrikanen doen niet
moeilijk over graten, vinnen of hoofden, ze eten het gewoon allemaal
op! Zover als vissenhoofden ben ik niet gegaan maar de rest was toch
redelijk op!
Mbeya ligt op 1800m dus koelt het flink af, en wij dachten dat er dus
ook geen muggen zouden zijn. Er hing ook geen muskietennet in de
kamer. Niets is minder waar. Om 2u was de score 2 voor Daan en 6 voor
Willemijn, dus toch maar het net opgehangen. Gelukkig is hier niet
veel Malaria door de hoogte, maar toch is het vervelend.
Vanmorgen op zoek naar het Tazara (trein) booking office. Helaas:
niemand weet waar het ligt, ookal wonen ze tegenover de plek wara het
tot een jaar geleden heeft gelegen. Zowiezo doet iedereen alsof ze
nergens iets vanaf weten! Toch maar de taxi naar t treinstation
gepakt, daar hoorden we dat de trein vandaag om half 3 vertrekt:
ideaal dus! We konden kiezen tussen de Express trein en de Normale
trein. Bijna even duur en de express is iets sneller maar de normale
komt door een wildpark tijdens daglicht: leuk dus! Als je samen wil
reizen moet je een hele coupe afhuren dus dat moest maar. Een 24-uur
treinreis in een eersteklas prive-coupe is trouwens net zo duur als
een 2-uurs treinreis in een drukke 2e klas in Nederland dus alles is
relatief. Als we nog 2 mensen vinden die we denken te kunnen
vertrouwen delen we de coupe met hun, anders niet ivm veiligheid.
We zitten nu dus even te internetten om de tijd te doden en even wat
achertstallig email-onderhoud te plegen. Ook leuk om even wat mensen
(Bram, Koen, Simon, Moon) op MSN te spreken. Erg raar dat het kan, zo ver
van hier en toch gewoon kunnen kletsen. leuk! Internet is trouwens
super goedkoop hier (40 e ct per uur!) en van iedere 10 winkels zijn
er 5 internetcafe's. De vooruitgang heeft hier iets meer toegeslagen
dan in Malawi. Toch zijn de mensen net zo arm, maar deze stad lijkt
een stuk meer verwesterd dan we tot nu toe hebben gezien.
We gaan dus naar Dar es Salaam, daar wat donatiegeld uitgeven voor een
weeshuis/-project en dan ofwel eerst naar Zanzibar en dan naar Arusha
voor een safari, of andersom. We zullen wel zien wat het handigste is.
Nou, de groetjes maar weer en tot ziens!
Hakuna Matata! (Take it easy!)
Daan en Willemijn
ps. album 10 en 11 staan sinds 2 dagen op de fotosite. Don't get jealous!
Gisteren zijn we rond half acht vertrokken vanuit mzuzu vertrokken met onze zo dierbare minibus. Dit keer was er een vrouw als conducteur en ze was behoorlijk irritant. Maar goed, alles went...
Rond 12 uur kwamen we bij een road block, dat is een politiepost onderweg, en als ze er zin in hebben, kunnen ze je het leven zuur maken. Dat deden ze dus ook een beetje. Er mogen officieel 'maar' 18 mensen in een minibus, en er zaten er 20 in. Dat betekent dus een boete voor de chauffeur en conducteur. Je zou dus denken: ' boete betalen, en daar gaan we weer!' Maar Malawi zou Malawi niet zijn als er eerst even flink over gediscusieerd moest worden met een stuk of 10 mensen. Dus een uur later konden we weer verder. Toen we in Karonga (de laatste stad in malawi voor Tanzania) aankwamen, bleek dat de minibus meneer geen zin meer had om tot de grens te rijden, dus moesten we in een andere minibus. Ook prima. Karonga schijnt een beetje een opstandig stadje te zijn, en dat was ook wel te merken in de minibus. Oja, we hebben een nieuw record 'mensen in een minibus' gehaald: van 24 naar 29 mensen!!! Yes!! In een minibus kun je dus ook gemakkelijk staan! Na een tijdje kwamen we weer bij een roadblock, maar dit keer konden we gewoon doorrijden......
Na een uurtje waren we bij de grens. Eerst moesten we ons 'uitschrijven' voor malawi. Dus wij een formuliertje invullen. Bleek dat we ook het stukje hadden ingevuld dat de douane meneer moest invullen! OJEETJE, WAT Nu!! Die meneer deed echt even moeilijk: 'kunnen jullie niet lezen??' en blablabla. Dus wij zeiden dat we ook wel een nieuw formuliertje konden invullen, maar dat was ook niet goed. Na een tijdje zag hij het toch maar door de vingers. Na nog wat gedoe, was het eindelijk prima. Zolang je maar heel vriendelijk blijft, worden ze vanzelf wel milder. Toen moesten we naar de Tanzania grens. We moesten daar nog eerst een visum kopen a 50 us dollar pp (beetje erg duur, maar goed).Verder was de man heel aardig.
Dichtbij de grens hebben we eerst even wat gegeten (ugali; is het zelfde als nsima). Daarna hebben we de minibus naar Mbeya gepakt. Mbeya ligt 120 km van de grens. Dat was een erg lange rit. We stopten echt overal, en er kwamen steeds meer mensen in. Op het laatst hingen er zelfs mensen buiten! 3 uur later waren we eindelijk in Mbeya.
We vonden meteen een taxi (of eerder: de taxidriver vond ons door de
minibus in te stappen) en voor 2.5 euro bracht ie ons naar het Mbeya
Peak hotel. Een basic hotel, maar wel schoon en niet te duur.
Mbeya-by-night deed Daan heel erg aan Izmir (Turkije) denken, een
beetje een luguber sfeertje maar toch veel mensen op straat. De sfeer
overdag is trouwens heel anders; eerder Frans! Na een heerlijke douche
(warm dit keer, dat is echt een unicum en heel welkom na een lange
reis) zijn we in het 'gezellige' restaurant gaan eten (tl-licht, geen
muziek zodat je de smekgeluiden van je buurman nog beter hoort):
Tilapia(vis) en Beef Stroganoff. De Tilapia is wel even wat anders dan
in Nederland: lekker! Hij wordt gebakken en de afrikanen doen niet
moeilijk over graten, vinnen of hoofden, ze eten het gewoon allemaal
op! Zover als vissenhoofden ben ik niet gegaan maar de rest was toch
redelijk op!
Mbeya ligt op 1800m dus koelt het flink af, en wij dachten dat er dus
ook geen muggen zouden zijn. Er hing ook geen muskietennet in de
kamer. Niets is minder waar. Om 2u was de score 2 voor Daan en 6 voor
Willemijn, dus toch maar het net opgehangen. Gelukkig is hier niet
veel Malaria door de hoogte, maar toch is het vervelend.
Vanmorgen op zoek naar het Tazara (trein) booking office. Helaas:
niemand weet waar het ligt, ookal wonen ze tegenover de plek wara het
tot een jaar geleden heeft gelegen. Zowiezo doet iedereen alsof ze
nergens iets vanaf weten! Toch maar de taxi naar t treinstation
gepakt, daar hoorden we dat de trein vandaag om half 3 vertrekt:
ideaal dus! We konden kiezen tussen de Express trein en de Normale
trein. Bijna even duur en de express is iets sneller maar de normale
komt door een wildpark tijdens daglicht: leuk dus! Als je samen wil
reizen moet je een hele coupe afhuren dus dat moest maar. Een 24-uur
treinreis in een eersteklas prive-coupe is trouwens net zo duur als
een 2-uurs treinreis in een drukke 2e klas in Nederland dus alles is
relatief. Als we nog 2 mensen vinden die we denken te kunnen
vertrouwen delen we de coupe met hun, anders niet ivm veiligheid.
We zitten nu dus even te internetten om de tijd te doden en even wat
achertstallig email-onderhoud te plegen. Ook leuk om even wat mensen
(Bram, Koen, Simon, Moon) op MSN te spreken. Erg raar dat het kan, zo ver
van hier en toch gewoon kunnen kletsen. leuk! Internet is trouwens
super goedkoop hier (40 e ct per uur!) en van iedere 10 winkels zijn
er 5 internetcafe's. De vooruitgang heeft hier iets meer toegeslagen
dan in Malawi. Toch zijn de mensen net zo arm, maar deze stad lijkt
een stuk meer verwesterd dan we tot nu toe hebben gezien.
We gaan dus naar Dar es Salaam, daar wat donatiegeld uitgeven voor een
weeshuis/-project en dan ofwel eerst naar Zanzibar en dan naar Arusha
voor een safari, of andersom. We zullen wel zien wat het handigste is.
Nou, de groetjes maar weer en tot ziens!
Hakuna Matata! (Take it easy!)
Daan en Willemijn
ps. album 10 en 11 staan sinds 2 dagen op de fotosite. Don't get jealous!
posted by Daan&Willemijn @ 09:45
<< Home