Daan en Willemijn's weblog

Dit is de weblog van Daan en Willemijn, over de reis naar Tanzania en Malawi, die we maakten van april t/m juli 2005.

5.5.05

You are most handsome (???)

Zo, vandaag op de chirurgie-afdeling begonnen bij Dr Muyco, een Fillipijn van 75 jaar die al 22j in dit ziekenhuis werkt, voor nop. Erg aardige gast, en hij kan goed uitleggen.
Na het nieuws van een paar dagen geleden over de staking in het ziekenhuis stond er vandaag weer een artikel in de krant over het KCH (Kamuzu Central Hospital), over het feit dat ze nog steeds geen nieuwe voorraden hebben gekregen. Gevolg is dat bijv de operatiekamers stil liggen tot er weer steriele handschoenen zijn. Je kunt je zoiets gewoon niet voorstellen tot je r middenin zit. In Nederland gebruiken we handschoenen als ballonnen voor kinderen, die mogen er dan ogen en een mond op tekenen, hier liggen OK's stil om dezelfde handschoenen. Het 'mooie' hiervan is wel dat we meer kunnen betekenen voor het ziekenhuis dan als we alleen mee konden kijken, nu kunnen we namelijk er weer een paar honderd dollar tegenaan smijten (waar ze dan weer een paar daagjes mee vooruit kunnen).
Er is trouwens nog een 2e chirurg, Ivan, een rus. Die gast is zo meesterlijk irritant, echt on-voor-stelbaar. We liepen met hem mee overmet de ronde over de interne afdeling (waarover later meer) vanmorgen, hij neemt niet de moeite om mensen hallo te zeggen, hij trekt de dekens van de mensen af en gaat wat aan hun benen lopen schudden en in hun buik duwen, waarna hij weer weggaat. Echt een vreselijke man. En zo gek als een deur, hij wilde mij (D) een operatie laten uitvoeren. Ook vond hij het maar nutteloos dat we maar drie weken in het ziekenhuis waren. Toen wij antwoordden dat we het ook NIET hadden kunnen doen (en of ie daar blijer van was geworden) wist ie even niks meer te zeggen. Ach ja, zonde om onze energie aan zo iemand te verspillen, er zijn zoveel andere mensen die je aandacht nodig hebben.De interne afdeling ziet er trouwens vreselijk uit. Nog veel erger dan de kinderafdeling: op een kamer waar in NL 2 mansen liggen, liggen er hier 7 of 8, en op het balkon staan ook nog een stuk of 6 bedden. Allemaal mensen met aandoeningen die je in Nederland nooit tegenkomt, zoals een enorme tumor van de onderkaak, een aantal liesbreuken om UUUU tegen te zeggen (en allemaal zijn ze pas zo laat naar t ziekenhuis gekomen dat het is afgekneld en er gangreen is ontstaan). Verder nog wat steekwonden en auto-ongelukken en dat waren dan de 1e 2 kamers.
We hebben vandaag een leuk plannetje bedacht: we willen volgende week de kinderafdeling versieren met ballonnen, posters enz. Nog even overleggen hoe&wat maar ons lijkt het erg leuk.
Gister hebben we in Harry's Bar PSV gekeken, wat een drama zeg! Heel de kroeg was voor PSV en iedereen was verdrietig na de 2-1. AZ zullen ze wel niet uitzenden.
Ik ben nog steeds aan de dunne, nou al 3 dagen. Begint langzamerhand stomvervelend te worden! Ik voel me gelukkig niet meer zo misselijk en lamlendig, dat scheelt.Morgen willen we een BBQ gaan houden, maar dan moeten we een levende kip kopen. Hopelijk wil iemand anders m slachten, want wij hebben er allebei niet echt trek in.
Spider, de guard op de foto die we hardloopschoenen hebben gegeven, is echt super aardig. We laten hem onze was doen. Ookal voelt dat een beetje fout, het is een manier om hun een zakcentje bij te latn verdienen. Hij is 2 weken geleden begonnen bij st Peters, en heeft iedere nacht gewerkt, van 17u tot 11u. Dan slaapt hij van 12 tot 16 en vindt het nog gek ook dat ie dan af en toe duizelig is. We proberen m uit te leggen dat ie meer moet slapen maar ok. Ook heeft hij nog steeds geen huisje (omdat hij zn eerste loon nog moet krijgen), en zn vrouw en kinderen wonen dus nog ergens een paar uur verderop. Hij had ze ook al 2 weken niet meer gesproken dus toen we hem met onze gsm lieten bellen was ie dolblij (god bless you, you are most welcome, thank you very much, you are most handsome... wat een prachtige kerel). Helaas was ze niet bereikbaar dus hebben we m geld gegeven voor de minibus, zodat ie vandaag naar zn familie kon.Voor ons is het niks (120 kwacha, bijna 1 euro), maar hij verdient dat in een werkdag nog niet. Gevolg is wel dat er wat scheve gezichten ontstaan bij de andere guards (hij is de nieuweling en krijgt ineens van alles). Op zich logisch, maar hij is ook degene die het t hardst nodig heeft. Anyway, we zullen eens kijken of we die anderen ook blij kunnen maken.
Goodbye for now, en we zullen later deze week eens wat ziekenhuis-fotos erop zetten (als je ertegen kunt)

D&W