the day after..yesterday
We hebben 2 berichten kort achter elkaar op het weblog gezet (de computer wilde gisteren niet meewerken), lees dus eerst het onderste.
Gisteren in het ziekenhuis was dus een behoorlijke shock voor ons. Nadat we geinternet hadden, was het al donker. Nu is lilongwe niet de gezelligste stad zonder zonlicht (geen straatverlichting, voorbij scheurende auto's, vaak ook zonder licht), maar gelukkig regende het en onweerde het ook nog! Boften wij even!! We hadden het dus wel behoorlijk gehad gisteren. Maar gelukkig vroeg Jeremaja, een 32 jarige malawiaan, die ook in st peters guesthouse verblijft (hij werkt voor artsen zonder grenzen en hij heeft nu vakantie) of we zin hadden om mee naar een kroeg te gaan om voetbal te kijken (chelsea tegen liverpool, voor mij was dat dus rood tegen blauw....). Dat leek ons wel een goede afleiding. Zo gezegd, zo gedigigidaan. Het was errug gezellig, en de gerstenlimonade en de malawi gin maakte het natuurlijk nog beter! Jeremaja is echt een aardige gast, en hij heeft een brede kijk op het leven. Dat kan niet van alle malawianen gezegd worden..Zijn vriendin en dochtertje wonen in engeland. Verder nog een sri lankaan/lankees/lankier (geen id...) ontmoet die in malawi voor zaken is. Ook erg aardig, en hij zit goed in de slappe was, zeg maar.Altijd handig om ook dat soort mensen te kennen. Vrijdag gaan we waarschijnlijk met zn 4en ergens iets eten en dan naar een kroeg. Das dus wel gezellig.Vanmorgen opstaan was wel even taai, maar goed; des avonds een vrouw, des ochtens een vrouw (voor mij dan.. ;-)..). Vanmorgen begon zoals altijd met een soort meeting waarbij alle artsen aanwezig zijn en de toestand van patienten besproken wordt. Is voor ons niet altijd goed te verstaan, omdat de mensen hier vaak heel zacht en onduidelijk praten. Dr mwansambo bedankte ons nog voor de handschoenen en antibiotica. We vertelde dat we het gisteren wel even zwaar hadden, omdat het voor ons de eerste keer was dat we een kind zagen sterven. Het hoofd van de afdeling zei dat zoiets nooit went en dat het altijd moeilijk blijft, en dat is ook zo. We hoorden dat er gisteren in totaal 4 kinderen gestorven waren.Daarna hebben we allebei meegelopen met de HIV-counseling.
Dit is een soort spreekuur waar HIV positieve kinderen met hun moeder, vader of voogd komen om te kijken hoe het met ze gaat, of er complicaties zijn en of ze de medicijnen (ARV's) op de juiste manier innemen. Dit is erg belangrijk, want als ze niet juist worden ingenomen (sommige ouders hebben nogal eens de neiging om het een aantal dagen te vergeten), dan kan het HIV-virus vermenigvuldigen en in Malawi zijn geen medicijnen beschikbaar om het kind dan nog te behandelen. Het is dus echt een kwestie van leven of dood. De arts met wie ik (wil) meeliep (een amerikaanse vrouw) probeerde de ouders echt op een goede manier aan te moedigen om de medicijnen consequent in te nemen. Dit was erg interessant.
Vanmiddag hebben we gelunchd met Jeremaya. Die was naar het ziekenhuis gekomen omdat hij graag wilde kijken of hij een bepaalde arme familie kon helpen.
Goed dat hij zoiets doet in zn vakantie.Toen we terug op de afdeling kwamen, was er weer een kindje heel slecht aan toe. We hebben besloten maar iets eerder weg te gaan, anders wordt het toch iets te zwaar.
Tot zover de berichten vanuit lilongwe
LiefsD&W
Gisteren in het ziekenhuis was dus een behoorlijke shock voor ons. Nadat we geinternet hadden, was het al donker. Nu is lilongwe niet de gezelligste stad zonder zonlicht (geen straatverlichting, voorbij scheurende auto's, vaak ook zonder licht), maar gelukkig regende het en onweerde het ook nog! Boften wij even!! We hadden het dus wel behoorlijk gehad gisteren. Maar gelukkig vroeg Jeremaja, een 32 jarige malawiaan, die ook in st peters guesthouse verblijft (hij werkt voor artsen zonder grenzen en hij heeft nu vakantie) of we zin hadden om mee naar een kroeg te gaan om voetbal te kijken (chelsea tegen liverpool, voor mij was dat dus rood tegen blauw....). Dat leek ons wel een goede afleiding. Zo gezegd, zo gedigigidaan. Het was errug gezellig, en de gerstenlimonade en de malawi gin maakte het natuurlijk nog beter! Jeremaja is echt een aardige gast, en hij heeft een brede kijk op het leven. Dat kan niet van alle malawianen gezegd worden..Zijn vriendin en dochtertje wonen in engeland. Verder nog een sri lankaan/lankees/lankier (geen id...) ontmoet die in malawi voor zaken is. Ook erg aardig, en hij zit goed in de slappe was, zeg maar.Altijd handig om ook dat soort mensen te kennen. Vrijdag gaan we waarschijnlijk met zn 4en ergens iets eten en dan naar een kroeg. Das dus wel gezellig.Vanmorgen opstaan was wel even taai, maar goed; des avonds een vrouw, des ochtens een vrouw (voor mij dan.. ;-)..). Vanmorgen begon zoals altijd met een soort meeting waarbij alle artsen aanwezig zijn en de toestand van patienten besproken wordt. Is voor ons niet altijd goed te verstaan, omdat de mensen hier vaak heel zacht en onduidelijk praten. Dr mwansambo bedankte ons nog voor de handschoenen en antibiotica. We vertelde dat we het gisteren wel even zwaar hadden, omdat het voor ons de eerste keer was dat we een kind zagen sterven. Het hoofd van de afdeling zei dat zoiets nooit went en dat het altijd moeilijk blijft, en dat is ook zo. We hoorden dat er gisteren in totaal 4 kinderen gestorven waren.Daarna hebben we allebei meegelopen met de HIV-counseling.
Dit is een soort spreekuur waar HIV positieve kinderen met hun moeder, vader of voogd komen om te kijken hoe het met ze gaat, of er complicaties zijn en of ze de medicijnen (ARV's) op de juiste manier innemen. Dit is erg belangrijk, want als ze niet juist worden ingenomen (sommige ouders hebben nogal eens de neiging om het een aantal dagen te vergeten), dan kan het HIV-virus vermenigvuldigen en in Malawi zijn geen medicijnen beschikbaar om het kind dan nog te behandelen. Het is dus echt een kwestie van leven of dood. De arts met wie ik (wil) meeliep (een amerikaanse vrouw) probeerde de ouders echt op een goede manier aan te moedigen om de medicijnen consequent in te nemen. Dit was erg interessant.
Vanmiddag hebben we gelunchd met Jeremaya. Die was naar het ziekenhuis gekomen omdat hij graag wilde kijken of hij een bepaalde arme familie kon helpen.
Goed dat hij zoiets doet in zn vakantie.Toen we terug op de afdeling kwamen, was er weer een kindje heel slecht aan toe. We hebben besloten maar iets eerder weg te gaan, anders wordt het toch iets te zwaar.
Tot zover de berichten vanuit lilongwe
LiefsD&W
posted by Daan&Willemijn @ 15:08
<< Home