wat een weekend..
Hoi mensen! alweer bijgekomen van de oranjebitters?
We zijn dus dit weekend met Jeremaya en sudat n(de man uit sri lanka) naar Nkotakota geweest. Nkotakota ligt 200 km ten noorden van lilongwe aan het meer. We zouden om 3 uur smiddags gaan, maar het werd 7 uur 'savonds. Toen bleek dat de Sudat zijn manager en zijn vrouw (hij werkt voor een autobedrijf in malawi) ook meegingen. Toen we eindelijk weggingen, bleek dat ook nog een verre nicht van de manager en haar kinderen meegingen...Wisten wij niet....Beetje vaag vonden we het wel. die nicht van de manager en haar man hebben een 2e huis in Nkotakota.Rijke sri lankiers dus...
We voelden ons niet echt op ons gemak. Maar we konden er ook niet meer onderuit. Sudat deed ook een beetje alsof wij met het voorstel gekomen waren om naar nkotakota te gaan. Maar dat was niet het geval. Sudat had het vrijdagavond voorgesteld en wij waren nog een beetje afhoudend, maar hij bleef maar zeggen dat het zo leuk zou zijn en uiteindelijk leek ons het ook een goed idee. Maar we dachten dus dat we met zijn auto met zn vieren zouden gaan. Uiteindelijk waren we met 10 mensen.. met 2 auto's. Toen we dus eindelijk op weg waren, werd het wel redelijk gezellig in de auto, met hele foute countrymuziek: the pussycats (mississipi), john denver (country roads, speciaal voor koen natuurlijk ;-)..) en nog veel meer..
totdat op een gegeven moment een hond wilde oversteken, die zag de eerste auto niet (niet de auto waar wij inzaten)...en toen was het dus 'hotdog'...echt zielig, dat beest vloog door de lucht. Maar die pipo's stopten niet, ze waren bang dat de eigenaars boos zouden worden. Maar na 10 minuten stopte ze toch. Het bleek dat er koelvloeistof lekte, tja dan wordt het een beetje lastig om nog door te rijden. Het plan was dus dat jeremaya, sudat en de chauffeur van de kapotte auto bij de auto zouden blijven en dat de rest met de andere auto naar nkotakota zou rijden. Het was nog 40 km. Dan zou de manager weer terug rijden om hun op te halen.
Dus daan en ik kwamen rond half elf savonds aan. Toen moesten we echt eerst eten, we vielen echt om. We hadden sinds 12 uur smiddags nix meer gegeten, en ik kan dan heel gevaarlijk worden...;-)...dus wij eerst eten (niet echt lekker maar goed) en om twaalf uur kwamen sudat en jeramaya aan. We hadden eten voor hun meegenomen. daarna moesten sudat, jeramaya, daan en ik dus nog op zoek naar een slaapplaats...het was inmiddels half een snachts...Niet dat die pipo's ons een slaapplaats in hun TWEEDE HUIS aanbieden..maar goed.
Rond 1 uur hadden we eindelijk wat gevonden. Wel heel mooi: 2 hutjes aan het meer.
Zaterdag niet zoveel gedaan. Jeramaya, Daan en ik hadden eigenlijk ontzettend onze buik vol van al die mensen, maar we zaten behoorlijk in de middle of nowhere, dus we probeerden maar wat te genieten. Super hoge golven in het meer, erg leuk! we hadden eigenlijk al afgesproken met zn 4en bij de lodge te eten, we hadden ook al gereserveerd. Maar op onze weg terug van het dorpje naar de lodge, kwamen we die sri lankiers weer tegen, ze zeiden dat ze ons wilden uitnodigen bij hun thuis voor het eten (nu ineens wel..). We konden natuurlijk geen 'nee' zeggen, dus we zeiden dat het prima was, maar dat we nog even het eten in de lodge moesten afzeggen. Maar toen zeiden ze dat ze dat al voor ons gedaan hadden....Niet echt bepaald leuk. Ze bepaalden dus gewoon voor ons wat we gingen doen.
Jeramaya ging nie mee eten. Hij voelde zich niet echt goed. hij kreeg koorts. Waarschijnlijk malaria. Gelukkig had de eigenaar van de lodge nog medicijnen voor malaria
dus we gingen met zn drieen eten bij die mensen. Echt zo ongemakkelijk en vermoeiend. Je voelt je dan echt zo' n marionette pop. En ze bleven ons maar volstouwen met eten. Wat ook erg vervelend is, is dat de mannen met de mannen praten en de vrouwen, die zeggen eigenlijk nix. Erg verwarrend voor mij. Elke keer als ik wat zei keken ze me aan van: 'waarom praat jij, je bent toch een vrouw?'. Ahh!! echt iets voor mij...
De vrouw des huizes (de nicht van de manager) is echt zo irritant. Ze blijft maar praten (zij wel..) over hoe geweldig sri lanka is en hoe slecht malawi is (waarom ben je dan hier...). en dat ze zoveel mensen helpen..blablabla. Heel vermoeiend.
Maar goed, rond half elf konden we eindelijk weg.
Zondag MOESTEN we eerst nog komen lunchen, terwijl daan en ik smiddags een afspraak hadden. Maar die vrouw zei:' waarom verzetten jullie de afspraak niet, jullie missen zo het mooiste deel van de dag'. Weer geen keus dus...
Lunch was op zich wel lekker. Maar toen we rond 4 uur eindelijk thuis waren (ja, het voelt al echt als thuis hier), voelde daan zich heel slecht. Hij had diarree, overgeven, koud zweet, geen zin in eten. Hij ging meteen naar bed. Jeramaya en ik hebben salade gegeten. We waren wel een beetje bang dat daan misschien malaria zou hebben. Maar toen we vandaag wakker werden, voelde daan zich al een heel stuk beter. Gewoon wat verkeerds gegeten dus. Leuk kadootje van de sri lankiers. We hebben wel besloten dat we sudat verlopig even niet meer hoeven te zien. Hij is wel aardig, maar hij bevindt zich toch op een ander 'level' ofzo.
We gaan zo met zn 3en pizza eten!
We zijn dus dit weekend met Jeremaya en sudat n(de man uit sri lanka) naar Nkotakota geweest. Nkotakota ligt 200 km ten noorden van lilongwe aan het meer. We zouden om 3 uur smiddags gaan, maar het werd 7 uur 'savonds. Toen bleek dat de Sudat zijn manager en zijn vrouw (hij werkt voor een autobedrijf in malawi) ook meegingen. Toen we eindelijk weggingen, bleek dat ook nog een verre nicht van de manager en haar kinderen meegingen...Wisten wij niet....Beetje vaag vonden we het wel. die nicht van de manager en haar man hebben een 2e huis in Nkotakota.Rijke sri lankiers dus...
We voelden ons niet echt op ons gemak. Maar we konden er ook niet meer onderuit. Sudat deed ook een beetje alsof wij met het voorstel gekomen waren om naar nkotakota te gaan. Maar dat was niet het geval. Sudat had het vrijdagavond voorgesteld en wij waren nog een beetje afhoudend, maar hij bleef maar zeggen dat het zo leuk zou zijn en uiteindelijk leek ons het ook een goed idee. Maar we dachten dus dat we met zijn auto met zn vieren zouden gaan. Uiteindelijk waren we met 10 mensen.. met 2 auto's. Toen we dus eindelijk op weg waren, werd het wel redelijk gezellig in de auto, met hele foute countrymuziek: the pussycats (mississipi), john denver (country roads, speciaal voor koen natuurlijk ;-)..) en nog veel meer..
totdat op een gegeven moment een hond wilde oversteken, die zag de eerste auto niet (niet de auto waar wij inzaten)...en toen was het dus 'hotdog'...echt zielig, dat beest vloog door de lucht. Maar die pipo's stopten niet, ze waren bang dat de eigenaars boos zouden worden. Maar na 10 minuten stopte ze toch. Het bleek dat er koelvloeistof lekte, tja dan wordt het een beetje lastig om nog door te rijden. Het plan was dus dat jeremaya, sudat en de chauffeur van de kapotte auto bij de auto zouden blijven en dat de rest met de andere auto naar nkotakota zou rijden. Het was nog 40 km. Dan zou de manager weer terug rijden om hun op te halen.
Dus daan en ik kwamen rond half elf savonds aan. Toen moesten we echt eerst eten, we vielen echt om. We hadden sinds 12 uur smiddags nix meer gegeten, en ik kan dan heel gevaarlijk worden...;-)...dus wij eerst eten (niet echt lekker maar goed) en om twaalf uur kwamen sudat en jeramaya aan. We hadden eten voor hun meegenomen. daarna moesten sudat, jeramaya, daan en ik dus nog op zoek naar een slaapplaats...het was inmiddels half een snachts...Niet dat die pipo's ons een slaapplaats in hun TWEEDE HUIS aanbieden..maar goed.
Rond 1 uur hadden we eindelijk wat gevonden. Wel heel mooi: 2 hutjes aan het meer.
Zaterdag niet zoveel gedaan. Jeramaya, Daan en ik hadden eigenlijk ontzettend onze buik vol van al die mensen, maar we zaten behoorlijk in de middle of nowhere, dus we probeerden maar wat te genieten. Super hoge golven in het meer, erg leuk! we hadden eigenlijk al afgesproken met zn 4en bij de lodge te eten, we hadden ook al gereserveerd. Maar op onze weg terug van het dorpje naar de lodge, kwamen we die sri lankiers weer tegen, ze zeiden dat ze ons wilden uitnodigen bij hun thuis voor het eten (nu ineens wel..). We konden natuurlijk geen 'nee' zeggen, dus we zeiden dat het prima was, maar dat we nog even het eten in de lodge moesten afzeggen. Maar toen zeiden ze dat ze dat al voor ons gedaan hadden....Niet echt bepaald leuk. Ze bepaalden dus gewoon voor ons wat we gingen doen.
Jeramaya ging nie mee eten. Hij voelde zich niet echt goed. hij kreeg koorts. Waarschijnlijk malaria. Gelukkig had de eigenaar van de lodge nog medicijnen voor malaria
dus we gingen met zn drieen eten bij die mensen. Echt zo ongemakkelijk en vermoeiend. Je voelt je dan echt zo' n marionette pop. En ze bleven ons maar volstouwen met eten. Wat ook erg vervelend is, is dat de mannen met de mannen praten en de vrouwen, die zeggen eigenlijk nix. Erg verwarrend voor mij. Elke keer als ik wat zei keken ze me aan van: 'waarom praat jij, je bent toch een vrouw?'. Ahh!! echt iets voor mij...
De vrouw des huizes (de nicht van de manager) is echt zo irritant. Ze blijft maar praten (zij wel..) over hoe geweldig sri lanka is en hoe slecht malawi is (waarom ben je dan hier...). en dat ze zoveel mensen helpen..blablabla. Heel vermoeiend.
Maar goed, rond half elf konden we eindelijk weg.
Zondag MOESTEN we eerst nog komen lunchen, terwijl daan en ik smiddags een afspraak hadden. Maar die vrouw zei:' waarom verzetten jullie de afspraak niet, jullie missen zo het mooiste deel van de dag'. Weer geen keus dus...
Lunch was op zich wel lekker. Maar toen we rond 4 uur eindelijk thuis waren (ja, het voelt al echt als thuis hier), voelde daan zich heel slecht. Hij had diarree, overgeven, koud zweet, geen zin in eten. Hij ging meteen naar bed. Jeramaya en ik hebben salade gegeten. We waren wel een beetje bang dat daan misschien malaria zou hebben. Maar toen we vandaag wakker werden, voelde daan zich al een heel stuk beter. Gewoon wat verkeerds gegeten dus. Leuk kadootje van de sri lankiers. We hebben wel besloten dat we sudat verlopig even niet meer hoeven te zien. Hij is wel aardig, maar hij bevindt zich toch op een ander 'level' ofzo.
We gaan zo met zn 3en pizza eten!
posted by Daan&Willemijn @ 17:12
<< Home