Morgen emigreren!
Hoi allemaal, Muli Wuli?
Toen we na het typen van ons vorige berichtje over straat liepen op zoek naar een minibus, kwamen we Jerome en Axelle (2 fransen die we in Lilongwe hadden leren kennen) tegen. We vroegen hoe het met ze ging en hij zei ‘niet zo goed’. Dat kon wel kloppen want hun gezichten zaten onder de schrammen en snijwonden. Ze wilden de dag ervoor met een taxi naar Nyika National Park, en vlak nadat ze vertrokken waren is de driver in slaap gevallen en tegen een boom gereden. Dood. Zij hebben geen ernstige verwondingen maar zijn zich natuurlijk helemaal kapot geschrokken. Omdat ze de dokters in Mzuzu Hospital niet helemaal vertrouwden vroegen ze ons om ze nog even een second opinion te geven, maar buiten wat gekneusde ribben, een hoofdwond en een heleboel schrammen hebben ze enorm veel geluk gehad; 1 meter meer naar links en het had heel anders kunnen aflopen (niet dat dit een goede afloop is).
Daarna zijn we naar Chinteche gegaan, een lodge genaamd Flametree. Het was de hele rit regenachtig, erg klote voor de mensen die in de laadbak van de pickup zaten. Wij, echter, zaten voorin bij de driver. Dikke Prima de Prima en lekker droog! Flametree was een erg mooie plek, maar helaas heeft het 24u aan een stuk geregend. Beetje jammer als je op een van de mooiste plekjes op aarde zit, maar goed. Na 2 dagen grijs weer in een mooie maar toch redelijk dure lodge zijn we maar met de minibus naar Nkhata Bay teruggegaan. We hebben namelijk het plannetje opgevat om eerst naar Tanzania te gaan ipv Likoma Island (Bounty eilandje in Lake Malawi), en dan 2 weken later met het project van Eva demaya te beginnen. Dit alles omdat je voor Likoma vast zit aan Ferry vertrektijden, en die waren ongunstig: verplicht 5 dagen op het eiland (balen zeg..) en dan zouden we volgende week zondag op het vaste land terug zijn en meteen door moeten naar het project. Plus het feit dat het nu nog laagseizoen is voor safari;s, en topdrukte als we na het project zouden gaan (veel duurder dus). We hebben John (van Eva Demaya) gebeld, en hij vond het prima als we wat later zouden starten. We spraken af dat we de volgende dag, vandaag dus, bij hem langs zouden komen in Mzuzu. Hij woont namelijk in de stad om alle administratieve zaken te regelen en om geld te verdienen met kleine handeltjes (cd’s branden e.d.), en zijn vrouw Jacqueline woont op het project (2u rijden) en komt hem regelmatig opzoeken.
Mayoka was toch wel erg goed bevallen de vorige keer met Jeremaya, het was inderdaad erg leuk om er weer terug te zijn: lekker gegeten, gelachen en er was ook nog live afrikaanse muziek plus dansen. Zelfs nog wat salsa gedanst, en ookal dachten wij dat het enorm slecht ging, waren er toch best veel mensen onder de indruk. Een van de eigenaars (Garry, een totaal homofiele blanke zimbabwaan, echt grappig) was alleen een beetje verdrietig want zijn beste vriend was deze week overleden. De driver van die 2 fransen dus. Ook bleek dat de eigenaresse van Flametree in Chinteche weer familie was van die driver. En John heeft op de een of andere manier ook nog die Fransen leren kennen. It’s a small world.
Vanochtend zijn we met een ‘taxi’ (=gare blauwe pickup) naar het dorp gereden, een beetje te ver en steil om dat met onze tassen te doen. De driver wilde ons 500 kwacha extra aftroggelen omdat hij 15 minuten op ons had moeten wachten. Daar waren wij niet van gediend, zeker omdat we al teveel betaalden voor die taxirit, en ook omdat we in Malawi zijn: het land waar alles jaaaaren duurt. Ach ja, als iemands blikken konden doden waren het die van Willemijn, dus de driver hield al vlot zijn waffeltje. Toen we in het dorp waren wilde hij ons wel naar Mzuzu brengen, voor 6000 kwacha (ter vergelijk: met de minibus kost het 250 kwacha pp, bijna 2 euro). Toen we hem weer wat woeste blikken toewierpen en dreigden uit te stappen was hij ook wel bereid om het voor 500 kwacha (voor ons samen) te doen. Wel achterin een pickup, maar we zaten redelijk royaal en we vertrokken meteen. Prima dus! In Mzuzu zijn we naar Johns huis gegaan, een oude bungalow, heel mooi en sfeervol. John is een leuke vent, hij is Iers maar spreekt behoorlijk goed Nederlands (met af en toe een woordje engels er tussen). Hij houdt ook erg van fotografie en heeft hier een paar schitterende foto’s op A3 formaat hangen, echt prachtig. We mogen vannacht bij hem logeren en vertrekken morgenochtend dan per minibus naar Karonga, en dan naar de grens. Het eerste stadje voorbij de grens is Mbeya, en daarvandaan gaat er een goede trein (de TaZaRa, tanzania-zambia-railways) naar Dar es Salaam, de hoofdstad van Tanzania. De treinrit schijnt erg leuk te zijn omdat je overdag door een wildlife park komt en dus de dieren kunt zien. We moeten wel een 4 persoons coupe afhuren als je samen in hetzelfde treinstel wil zitten want mannen en vrouwen moeten apart. Dat geeft niks, dan kun je gewoon de deur afsluiten met een slotje en hoeven we niet bang te zijn voor diefstal (‘niet’ is misschien wat overdreven, ‘wat minder’ dan…). In Dar es Salaam (dat Haven van Vrede betekent) blijven we dan een paar nachten en dan gaan we ofwel eerst naar Zanzibar, het eiland voor de kust, of eerst naar Arusha in het noorden om van daar uit een safari van een dag of 4-5 te regelen. We willen in ieder geval 1 dag in de Ngorongoro krater en minstens 2 dagen in Serengeti National Park zijn. Ik ben benieuwd, maar het zal wel erg gaaf zijn. Wel redelijk duur maar ach: hoe vaak krijgen we deze kans nog. Het geld vergeet je binnen een maand, de herinnering blijft hopelijk je hele leven. Genoeg filosofisch gezwets nu.
Als het lukt willen we vanavond proberen wat foto’s op de site te zetten, maar we weten nog niet of dat lukt aangezien we deze blog offline schrijven om kosten te besparen (internet in Afrika is vreselijk traag en duur). Hopelijk lukt het, ik denk van wel.
Oja: waarschijnlijk doen onze Malawiaanse telefoonnummers het niet in Tanzania, maar onze Nederlandse simkaarten zouden het wel moeten doen (Malawi is te klein om deals mee te sluiten, Tanzania is interessanter voor Orange).
Mensen: de groeten en tot mails!
Ps. Peter: heel veel succes met je examens! Jammer dat we er niet zijn om je af te leiden ;)
Toen we na het typen van ons vorige berichtje over straat liepen op zoek naar een minibus, kwamen we Jerome en Axelle (2 fransen die we in Lilongwe hadden leren kennen) tegen. We vroegen hoe het met ze ging en hij zei ‘niet zo goed’. Dat kon wel kloppen want hun gezichten zaten onder de schrammen en snijwonden. Ze wilden de dag ervoor met een taxi naar Nyika National Park, en vlak nadat ze vertrokken waren is de driver in slaap gevallen en tegen een boom gereden. Dood. Zij hebben geen ernstige verwondingen maar zijn zich natuurlijk helemaal kapot geschrokken. Omdat ze de dokters in Mzuzu Hospital niet helemaal vertrouwden vroegen ze ons om ze nog even een second opinion te geven, maar buiten wat gekneusde ribben, een hoofdwond en een heleboel schrammen hebben ze enorm veel geluk gehad; 1 meter meer naar links en het had heel anders kunnen aflopen (niet dat dit een goede afloop is).
Daarna zijn we naar Chinteche gegaan, een lodge genaamd Flametree. Het was de hele rit regenachtig, erg klote voor de mensen die in de laadbak van de pickup zaten. Wij, echter, zaten voorin bij de driver. Dikke Prima de Prima en lekker droog! Flametree was een erg mooie plek, maar helaas heeft het 24u aan een stuk geregend. Beetje jammer als je op een van de mooiste plekjes op aarde zit, maar goed. Na 2 dagen grijs weer in een mooie maar toch redelijk dure lodge zijn we maar met de minibus naar Nkhata Bay teruggegaan. We hebben namelijk het plannetje opgevat om eerst naar Tanzania te gaan ipv Likoma Island (Bounty eilandje in Lake Malawi), en dan 2 weken later met het project van Eva demaya te beginnen. Dit alles omdat je voor Likoma vast zit aan Ferry vertrektijden, en die waren ongunstig: verplicht 5 dagen op het eiland (balen zeg..) en dan zouden we volgende week zondag op het vaste land terug zijn en meteen door moeten naar het project. Plus het feit dat het nu nog laagseizoen is voor safari;s, en topdrukte als we na het project zouden gaan (veel duurder dus). We hebben John (van Eva Demaya) gebeld, en hij vond het prima als we wat later zouden starten. We spraken af dat we de volgende dag, vandaag dus, bij hem langs zouden komen in Mzuzu. Hij woont namelijk in de stad om alle administratieve zaken te regelen en om geld te verdienen met kleine handeltjes (cd’s branden e.d.), en zijn vrouw Jacqueline woont op het project (2u rijden) en komt hem regelmatig opzoeken.
Mayoka was toch wel erg goed bevallen de vorige keer met Jeremaya, het was inderdaad erg leuk om er weer terug te zijn: lekker gegeten, gelachen en er was ook nog live afrikaanse muziek plus dansen. Zelfs nog wat salsa gedanst, en ookal dachten wij dat het enorm slecht ging, waren er toch best veel mensen onder de indruk. Een van de eigenaars (Garry, een totaal homofiele blanke zimbabwaan, echt grappig) was alleen een beetje verdrietig want zijn beste vriend was deze week overleden. De driver van die 2 fransen dus. Ook bleek dat de eigenaresse van Flametree in Chinteche weer familie was van die driver. En John heeft op de een of andere manier ook nog die Fransen leren kennen. It’s a small world.
Vanochtend zijn we met een ‘taxi’ (=gare blauwe pickup) naar het dorp gereden, een beetje te ver en steil om dat met onze tassen te doen. De driver wilde ons 500 kwacha extra aftroggelen omdat hij 15 minuten op ons had moeten wachten. Daar waren wij niet van gediend, zeker omdat we al teveel betaalden voor die taxirit, en ook omdat we in Malawi zijn: het land waar alles jaaaaren duurt. Ach ja, als iemands blikken konden doden waren het die van Willemijn, dus de driver hield al vlot zijn waffeltje. Toen we in het dorp waren wilde hij ons wel naar Mzuzu brengen, voor 6000 kwacha (ter vergelijk: met de minibus kost het 250 kwacha pp, bijna 2 euro). Toen we hem weer wat woeste blikken toewierpen en dreigden uit te stappen was hij ook wel bereid om het voor 500 kwacha (voor ons samen) te doen. Wel achterin een pickup, maar we zaten redelijk royaal en we vertrokken meteen. Prima dus! In Mzuzu zijn we naar Johns huis gegaan, een oude bungalow, heel mooi en sfeervol. John is een leuke vent, hij is Iers maar spreekt behoorlijk goed Nederlands (met af en toe een woordje engels er tussen). Hij houdt ook erg van fotografie en heeft hier een paar schitterende foto’s op A3 formaat hangen, echt prachtig. We mogen vannacht bij hem logeren en vertrekken morgenochtend dan per minibus naar Karonga, en dan naar de grens. Het eerste stadje voorbij de grens is Mbeya, en daarvandaan gaat er een goede trein (de TaZaRa, tanzania-zambia-railways) naar Dar es Salaam, de hoofdstad van Tanzania. De treinrit schijnt erg leuk te zijn omdat je overdag door een wildlife park komt en dus de dieren kunt zien. We moeten wel een 4 persoons coupe afhuren als je samen in hetzelfde treinstel wil zitten want mannen en vrouwen moeten apart. Dat geeft niks, dan kun je gewoon de deur afsluiten met een slotje en hoeven we niet bang te zijn voor diefstal (‘niet’ is misschien wat overdreven, ‘wat minder’ dan…). In Dar es Salaam (dat Haven van Vrede betekent) blijven we dan een paar nachten en dan gaan we ofwel eerst naar Zanzibar, het eiland voor de kust, of eerst naar Arusha in het noorden om van daar uit een safari van een dag of 4-5 te regelen. We willen in ieder geval 1 dag in de Ngorongoro krater en minstens 2 dagen in Serengeti National Park zijn. Ik ben benieuwd, maar het zal wel erg gaaf zijn. Wel redelijk duur maar ach: hoe vaak krijgen we deze kans nog. Het geld vergeet je binnen een maand, de herinnering blijft hopelijk je hele leven. Genoeg filosofisch gezwets nu.
Als het lukt willen we vanavond proberen wat foto’s op de site te zetten, maar we weten nog niet of dat lukt aangezien we deze blog offline schrijven om kosten te besparen (internet in Afrika is vreselijk traag en duur). Hopelijk lukt het, ik denk van wel.
Oja: waarschijnlijk doen onze Malawiaanse telefoonnummers het niet in Tanzania, maar onze Nederlandse simkaarten zouden het wel moeten doen (Malawi is te klein om deals mee te sluiten, Tanzania is interessanter voor Orange).
Mensen: de groeten en tot mails!
Ps. Peter: heel veel succes met je examens! Jammer dat we er niet zijn om je af te leiden ;)
posted by Daan&Willemijn @ 19:47
<< Home