YEWO!!
HOi lieve mensen!Eindelijk weer even in de electrowereld...dus weer eens internet! We hebben weer een hoop meegemaakt de afgelopen week.Afgelopen zondag en maandag zijn we met Jeremaya in Nkata Bay geweest. Hij kon een auto lenen van een vriend, dus dat was erg relaxed! Daan heeft het grootste stuk gereden, ging erg goed. We kwamen 's avonds aan in Mayoka Village. Echt een supermooie plek, en het water was zo helder. De hele logde was in de rotsen gebouwd. En de bar was super! Het was dus erg gezellig, (vooral omdat de gin zo goedkoop was....;-)..). We hadden het fantastische idee om naar de disco in town te gaan, maar toen we daar aankwamen, was die helaas dicht...:-(...Dus wij weer terug naar de bar. Die was eigenlijk al gesloten, maar we konden de barman (canon of zoiets) overhalen de bar weer open te gooien. Daarna werd het nog gezelliger, zeker toen canon gratis shotjes wodka ging weggeven! Van de rest van de nacht is niet heel veel blijven hangen, behalve dat we maandag alle drie met een van de grootste katers van ons leven wakker werden....dus de rest van de dag hebben we op het strand gelegen, ook niet verkeerd...
Dinsdag ging Jeremaya terug naar lilongwe, dat betekende dus afscheid nemen. Was niet erg gemakkelijk, want hij is echt een hele goede vriend geworden van ons allebei. Maar we gaan hem en zijn vriendin zeker opzoeken in Engeland.
Dinsdag zijn we zelf naar Chitimba gereisd, per minibus natuurlijk.. Ook weer een mooie plek, echt in de bergen en aan het meer. Alleen de eigenaar van de lodge was een beetje een agressieve popie jopie, maar goed. IN chitimba beach waren ook mervi (een fins meisje) en Kevin (een amerikaanse jongen) die vrijwilligerswerk doen als verpleegster/verpleger in livingstonia (dat is een dorpje in de bergen, 18 km van Chitimba). Omdat het een erg cristelijk dorpje is, mag er geen alcohol gedronken worden. Dus zij hadden wel zin om een avond door te zakken. Wij hadden eigenlijk zin in eindelijk een beetje een rustige avond, maar blijkbaar zijn we te snel over te halen....Dus weer aan de gin/bier...Mervi was al erg snel behoorlijk zat. Toen wij naar bed gingen, wilde zij nog even op het strand blijven zitten. De dag erna hoorden we van Kevin dat ze 3 uur later zeiknat hun kamer binnen was gekomen. Bleek dat ze een aantal vissers had ontmoet en daarna de weg kwijt was geraakt en in een of andere rivier was gevallen, met digitale camera en al....Erg mooi verhaal natuurlijk. Daar kwam ook nog eens bij dat ze haar schoenen kwijt was geraakt...Ze schaamde zich rot, maar wij vonden het natuurlijk een prachtig verhaal. Die dag hebben we natuurlijk weer niet al te veel uitgevoerd.
De dag erna zijn we met z'n vieren gaan wandelen naar Livingstonia, een dorpje dat ter nagedachtenis aan David Livingstone (een blanke ontdekkingsreiziger die de slavernij heeft proberen af te schaffen) is gebouwd, bovenop een berg. Om er te komen moet je 20 km wandelen, steil bergop, over een weg met 21 haarspeldbochten. 'Gelukkig' kan je ook afsnijdingen nemen (dan win je 2 minuten maar moet je 5 minuten op adem komen), maar het uitzicht is werkelijk schitterend. Helaas zitten we nu in een schijt internet cafe waardoor foto's uploaden niet mogelijk is, maar we zullen het omschrijven: heel hoog, je kijkt een vallei in met in de verte het meer, en nog verderop de kustlijn van Tanzania.
De trip was enorm zwaar: in de volle zon, steil bergop. Echt waar, 4u lang druipt het zweet van je gezicht alsof er iemand een sproeier op je hoofd heeft gezet.
Op 3/4 van de trip zijn de Manchewe Falls, maar helaas kwam er een irritant ventje met ons meelopen die ons probeerde geld af te troggelen (het zou de waterval van het dorp en niet van het publiek zijn, hij zou het geld voor een school gebruiken waarvan hij de eigenaar was... een jochie van 17 ofzo!) Normaal lopen we dan gewoon door met een glimlach en doen we alsof we het niet begrijpen maar we hadden echt de keus: of weglopen, of de hele tijd met hem op onze hielen (en misschien zn vrienden) naar die stomme waterval. Betalen was geen optie, dan blijft ie dat truukje doen voor de volgende Mzungu's. We zijn dus omgedraaid en weggegaan... te moe.
Toen we eindelijk in Livingstonia waren kwamen we bij het huis waar Mervi slaapt; ze is de huis-oppas van een blanke dokter die er nu niet is. Niet normaal hoe mooi: echt zo'n engels koloniaal landhuis op de rand van de vallei. Schitterend gewoon, alsof de tijd had stilgestaan. Samen nog even door het dorpje gelopen, leuk om te zien maar niet heel bijzonder. Nog een museum gezien dat sinds 1970 niet meer vernieuwd is (handgetypte papiertjes, niet te lezen door het vergeelde papier), en een mevrouw die wilde weten of we getrouwd waren (willemijn zei 'ja'), en toen ging checken in het gastenboek of we wel dezelfde achternamen hadden... nee dus. Echt lachen, dit is zo'n ouderwets plekje, voor vrouwen was het tot een paar jaar geleden letterlijk illegaal om een broek te dragen, en Mervi en Kevin mogen niet bij elkaar in 1 huis slapen omdat ze niet getrouwd zijn.
Na het (lekkere) eten zijn we om 8u naar bed gegaan, doodop van de wandeling. Vanmorgen om 5u opgestaan, maar in plaats van de mooiste zonsopgang van Malawi (die ons beloofd was) regende het! Balen!
Gelukkig stopte het snel, maar eenmaal onderweg begon het weer te zeiken... fijn op die glibberige wegen. Gelukkig werden we na 2u lopen opgepikt door 2 schotse priesters die hier waren omdat hun kerk een paar missieposten ondersteunen. Dat werkt trouwens wel. Je kunt het verschil tussen het ziekenhuis van Livingstonia en Lilongwe echt heeeeel goed zien: geen kakkerlakken, geen mensen op het balkon, geen driedubbele bed-bezetting, enz. We kregen een lift naar beneden, maar toen bleek dat ze door reden naar Mzuzu! Na wat complimentjes over het goede werk van de kerk waren ze wel bereid om samen met ons de tassen die we hadden achter gelaten op te halen en ons mee te nemen tot Mzuzu in hun hele relaxte 4-wheel-drive. Dikke Prima dus! En die kerels waren best cool. Tenminste, als je hun Schots kon verstaan!
Nu dus in Mzuzu, dalijk met de chickenbus naar Chinteche, schijnt heel mooi en relaxt te zijn. Maandag willen we met de Ferry (Ilala) naar Likoma Island, als die tenminste gaat: we hoorden gister dat er een gat in de bodem zit, dus dat kon nog wel eens lastig worden. We zullen zien. We weten niet wanneer we weer internet hebben (in ieder geval volgend weekend), maar sms zou wel moeten werken.
Heel leuk om jullie berichtjes en mailtjes te lezen.
heel veel groetjes en tot spreeks!
D&W
Dinsdag ging Jeremaya terug naar lilongwe, dat betekende dus afscheid nemen. Was niet erg gemakkelijk, want hij is echt een hele goede vriend geworden van ons allebei. Maar we gaan hem en zijn vriendin zeker opzoeken in Engeland.
Dinsdag zijn we zelf naar Chitimba gereisd, per minibus natuurlijk.. Ook weer een mooie plek, echt in de bergen en aan het meer. Alleen de eigenaar van de lodge was een beetje een agressieve popie jopie, maar goed. IN chitimba beach waren ook mervi (een fins meisje) en Kevin (een amerikaanse jongen) die vrijwilligerswerk doen als verpleegster/verpleger in livingstonia (dat is een dorpje in de bergen, 18 km van Chitimba). Omdat het een erg cristelijk dorpje is, mag er geen alcohol gedronken worden. Dus zij hadden wel zin om een avond door te zakken. Wij hadden eigenlijk zin in eindelijk een beetje een rustige avond, maar blijkbaar zijn we te snel over te halen....Dus weer aan de gin/bier...Mervi was al erg snel behoorlijk zat. Toen wij naar bed gingen, wilde zij nog even op het strand blijven zitten. De dag erna hoorden we van Kevin dat ze 3 uur later zeiknat hun kamer binnen was gekomen. Bleek dat ze een aantal vissers had ontmoet en daarna de weg kwijt was geraakt en in een of andere rivier was gevallen, met digitale camera en al....Erg mooi verhaal natuurlijk. Daar kwam ook nog eens bij dat ze haar schoenen kwijt was geraakt...Ze schaamde zich rot, maar wij vonden het natuurlijk een prachtig verhaal. Die dag hebben we natuurlijk weer niet al te veel uitgevoerd.
De dag erna zijn we met z'n vieren gaan wandelen naar Livingstonia, een dorpje dat ter nagedachtenis aan David Livingstone (een blanke ontdekkingsreiziger die de slavernij heeft proberen af te schaffen) is gebouwd, bovenop een berg. Om er te komen moet je 20 km wandelen, steil bergop, over een weg met 21 haarspeldbochten. 'Gelukkig' kan je ook afsnijdingen nemen (dan win je 2 minuten maar moet je 5 minuten op adem komen), maar het uitzicht is werkelijk schitterend. Helaas zitten we nu in een schijt internet cafe waardoor foto's uploaden niet mogelijk is, maar we zullen het omschrijven: heel hoog, je kijkt een vallei in met in de verte het meer, en nog verderop de kustlijn van Tanzania.
De trip was enorm zwaar: in de volle zon, steil bergop. Echt waar, 4u lang druipt het zweet van je gezicht alsof er iemand een sproeier op je hoofd heeft gezet.
Op 3/4 van de trip zijn de Manchewe Falls, maar helaas kwam er een irritant ventje met ons meelopen die ons probeerde geld af te troggelen (het zou de waterval van het dorp en niet van het publiek zijn, hij zou het geld voor een school gebruiken waarvan hij de eigenaar was... een jochie van 17 ofzo!) Normaal lopen we dan gewoon door met een glimlach en doen we alsof we het niet begrijpen maar we hadden echt de keus: of weglopen, of de hele tijd met hem op onze hielen (en misschien zn vrienden) naar die stomme waterval. Betalen was geen optie, dan blijft ie dat truukje doen voor de volgende Mzungu's. We zijn dus omgedraaid en weggegaan... te moe.
Toen we eindelijk in Livingstonia waren kwamen we bij het huis waar Mervi slaapt; ze is de huis-oppas van een blanke dokter die er nu niet is. Niet normaal hoe mooi: echt zo'n engels koloniaal landhuis op de rand van de vallei. Schitterend gewoon, alsof de tijd had stilgestaan. Samen nog even door het dorpje gelopen, leuk om te zien maar niet heel bijzonder. Nog een museum gezien dat sinds 1970 niet meer vernieuwd is (handgetypte papiertjes, niet te lezen door het vergeelde papier), en een mevrouw die wilde weten of we getrouwd waren (willemijn zei 'ja'), en toen ging checken in het gastenboek of we wel dezelfde achternamen hadden... nee dus. Echt lachen, dit is zo'n ouderwets plekje, voor vrouwen was het tot een paar jaar geleden letterlijk illegaal om een broek te dragen, en Mervi en Kevin mogen niet bij elkaar in 1 huis slapen omdat ze niet getrouwd zijn.
Na het (lekkere) eten zijn we om 8u naar bed gegaan, doodop van de wandeling. Vanmorgen om 5u opgestaan, maar in plaats van de mooiste zonsopgang van Malawi (die ons beloofd was) regende het! Balen!
Gelukkig stopte het snel, maar eenmaal onderweg begon het weer te zeiken... fijn op die glibberige wegen. Gelukkig werden we na 2u lopen opgepikt door 2 schotse priesters die hier waren omdat hun kerk een paar missieposten ondersteunen. Dat werkt trouwens wel. Je kunt het verschil tussen het ziekenhuis van Livingstonia en Lilongwe echt heeeeel goed zien: geen kakkerlakken, geen mensen op het balkon, geen driedubbele bed-bezetting, enz. We kregen een lift naar beneden, maar toen bleek dat ze door reden naar Mzuzu! Na wat complimentjes over het goede werk van de kerk waren ze wel bereid om samen met ons de tassen die we hadden achter gelaten op te halen en ons mee te nemen tot Mzuzu in hun hele relaxte 4-wheel-drive. Dikke Prima dus! En die kerels waren best cool. Tenminste, als je hun Schots kon verstaan!
Nu dus in Mzuzu, dalijk met de chickenbus naar Chinteche, schijnt heel mooi en relaxt te zijn. Maandag willen we met de Ferry (Ilala) naar Likoma Island, als die tenminste gaat: we hoorden gister dat er een gat in de bodem zit, dus dat kon nog wel eens lastig worden. We zullen zien. We weten niet wanneer we weer internet hebben (in ieder geval volgend weekend), maar sms zou wel moeten werken.
Heel leuk om jullie berichtjes en mailtjes te lezen.
heel veel groetjes en tot spreeks!
D&W
posted by Daan&Willemijn @ 12:33
<< Home