Tsalani bwino, Lilongwe!

Moni!
Gistermiddag zijn we dus met zn drieen naar het weeshuis geweest. De kids waren echt ontzettend lief en heel erg aanhankelijk. het speelterrein is gewoon een stuk beton, zonder speelgoed. Erg saai en verdrietig natuurlijk. Ze wilden allemaal opgepakt worden, wat wij natuurlijk erg leuk vonden. Het liefst zou je ze mee naar huis nemen, zo lief.... Alleen merk je wel dat deze kinderen een vreselijk tekort aan aandacht hebben. Maar de zusters (dit zijn vrijwilligers uit de omgeving en nonnen) zijn heel lief voor de kinderen, en dat is wel heel goed om te zien. We hebben dus eerst een tijdje geknuffeld en gespeeld met de kinderen. Er waren veel peuters waaraan je kon merken dat ze echt beschadigd zijn. Sommigen storten zich meteen in de armen van vreemdelingen (wij dus), en anderen komen haast autistisch over. Moeilijk om te zien. Daarna hebben we het speelgoed en eten gegeven. Daar waren ze heel blij mee! Fijn om namens de mensen in nederland zoiets moois te kunnen doen. We willen waarschijnlijk nog meer donatiegeld aan bv weeshuizen uitgeven (in de vorm van speelgoed, eten ed), omdat we het idee hebben dat we zo meer kunnen doen in plaats van een paar honderd steriele handschoenen kopen voor 500 euro die binnen een paar dagen weer op zijn. we'll see.
Daarna hadden we dus wel zin in een hapje en een drankje, dus gingen we bij Delhi Barbar lekker indiaas eten, erg geslaagd. Natuurlijk wilde willemijn als enige medium hot, terwijl Jeremaya en ik mild kozen. Gevolg: brandende mond, maar ik moet zeggen dat willemijn al aardig integreert qua pittig voedsel!
Na het restaurant naar een lokale Bottlestore gegaan, Peter, een vriend van Jeremaya opgepikt en door naar Alexzanders Bar. Lekker gepoold, alleen toen Albert (de driver van MARS bij wie we zondag hadden gegeten) met zn vrienden kwam aanzetten werd de sfeer wat minder. Ze waren allemaal ladderzat, wilden niet meebetalen aan de drankjes en praatten heel veel en vooral heel hard, zonder te luisteren. Een behoorlijke teleurstelling dus. Zij wilden weer weg, naar een goedkope bottlestore, en wij ook wel, maar we hadden geen zin om met hun mee te gaan, zeker aangezien ze ook nog dronken achter het stuur gingen zitten. We probeerden ze voorzichtig af te wimpelen, maar toen ze maar irritant bleven doen was voor ons de maat vol en dachten we: dan maar even wat minder beleefd en subtiel. De boodschap kwam uiteindelijk over, en Albert ging een beetje zielig lopen doen (didn't expect this night to end this way). Voel me wel een beetje schuldig maar we hadden er echt schoon genoeg van en hadden geen zin om onze avond te laten verzieken door een stel dronken pipo's.
Met Jeremaya, Peter en nog een gast die we daar ontmoet hadden naar Chez Ntemba gegaan, een typisch afrikaanse disco. Erg leuk, lekker gedanst en als enige Mzungu's geheel geintegreerd met de afrikaanse medemens. Echt leuk: je kent 3 mensen en binnen een avond ken je de halve disco! Rabson, een co-assistent van Bottom Hospital was er ook nog, leuk mee gepraat. Hij vertelde om 4u snachts dat ie om 8u dienst had. Ik gok zo dat ie niet nuchter was toen ie moest beginnen.
Leuke avond gehad, we verlaten Lilongwe zondag of maandag (hangt van Jeremaya af, die kan misschien een auto lenen) en gaan dan richting Nkhata Bay, het meer opzoeken. Jeremaya komt een paar dagen mee, en dan vliegt hij naar Engeland, naar zn vriendin en kindje.
Internet zal dus weer wat moeizamer worden de komende weken, maar we laten zeker af&toe wat horen!
groetjes en tot mails!

ps. er staan een paar nieuwe foto's op de site, oa van het weeshuis (daar mochten we maar heel kort fotos maken omdat de kinderen daar niet aan moeten wennen. Terecht lijkt ons.)