Beh-beh-quu
Hoi lieve mensen, alles goed? Hier in ieder geval wel. We zeiden dat we handschoenen voor de chirurgie-afdeling gingen kopen, maar helaas: in heel Malawi zijn ze niet meer te krijgen. We beginnen een beetje moedeloos te worden van die situatie. Het kan gewoon niet de bedoeling zijn dat vrijwilligers de fouten van de regering goed blijven maken. En dan zijn wij hier maar een paar maanden, we kunnen ons de frustratie van de permanente artsen hier heel goed voorstellen. Ze willen van alles doen, maar er is gewoon helemaal niks, op misschien 5 medicijnen na. Het is gewoon heel erg uitzichtloos. Gelukkig zijn er ook heel veel dingen die het heel erg de moeite waard maken. De lach van kinderen hier doet je zoveel goed, daar kun je echt een dag op teren.
Op zaterdag hadden we dus erg de behoefte om een beetje tijd voor onszelf te nemen. Lekker naar de markt geweest (heel druk, maar wel veel te zien), en daarna zijn we naar de buur-lodge gegaan om te zwemmen. Het zwembad was prima, de witte zakenlieden die er omheen zaten wat minder maar ach, dat mocht de pret niet drukken.
Aangezien wij belang hechten aan een schone keuken en schone borden, hebben wij vorige week een fles afwasmiddel gekocht. Hij was binnen een week op, wat ons al een beetje verbaasde, maar toen die nieuwe fles (zo'n grote) binnen 2 dagen weer bijna leeg was hadden we er toch even genoeg van gehad. Op de een of andere manier zijn Malawianen geobsedeerd door bubbels, en ookal weten ze dat ze eigenlijk zuinig moeten zijn met zulke spullen, komt er denk ik een waas voor hun ogen als ze gaan afwassen of de was doen. Nou goed, we hebben ze vriendelijk doch dringend duidelijk gemaakt dat ze wat zuiniger moeten doen.
Zondag zijn we naar het huis van Albert, de driver van de MARS kliniek, geweest. Hij kwam ons ophalen met zn enorm gare renault-"prehistorique" en er moesten natuurlijk eerst wat biertjes gehaald worden voor onderweg. Zijn zoontje was ook mee, net als z'n buurman. Het zoontje was erg bang voor mzungus, vooral voor Daan. Een flink stuk buiten het centrum en ver van alle asfaltwegen stond zijn huisje, waar we een geweldige Nigeriaanse B-film hebben gekeken. Hij heette "Usowa in London", echt een aanradertje voor de liefhebbers onder ons! Gaat over een afrikaan die het geld van zn ge-emigreerde broer erft, en dan voor het gemak zijn weduwe ook maar meeneemt naar Nigeria.
Na de nodige 'greens' begon met name albert erg tipsy te worden, en we gingen dus (?) met de auto naar een lokaal cafe. Bier tegen supermarktprijzen en poolen kost 30 kwacha, 20 cent dus. Poolen was leuk, helaas was de pooltafel meer een hobbelige jeu-de-boules-baan, maar oke. Na nog behoorlijk wat biertjes brachten ze ons naar 'huis' (het voelt al een beetje zo, eerlijk gezegd). Ze wilden nog wel wat te drinken voor de terugweg en ookal vonden ze KucheKuche een minderwaardig pilsener, de dorst werd toch iets te sterk. Albert beweerde trouwens dat hij veel onvoorzichtiger rijdt als ie nuchter is dan wanneer ie drinkt. Sure sure.
Maandag zijn we naar het ziekenhuis gegaan om te informeren wat voor 'leuks' we kunnen doen/kopen voor de kinderen in het ziekenhuis. We krijgen steeds meer het gevoel dat we daar meer mee bereiken dan met handschoenen die een hoop geld kosten en dan maar 2 dagen meegaan. Nutteloos is het natuurlijk nooit, maar het is de bekende spreekwoordelijke druppel op de spreekwoordelijke gloeiende spreekwoordelijke plaat. Spreekwoordelijk gezien dan ;). Dr Mwansambo vond het een goed plan en we hebben aan de hoofdzuster gevraagd wat het meest noodzakelijk is. Volgens haar hadden vooral de kinderen die langere tijd op een afdeling liggen (bijv. de brandwondenslachtoffertjes) behoefte aan dingen als zeep, krijtjes, potloden en tekenpapier. Dat zijn we dus gaan kopen in de supermarkt: 10 enorme staven zeep, 1000 vel blanco papier en >500 waskrijtjes. Vandaag of morgen willen we ook nog genoeg aanleng-limonade en zakjes chips kopen om uit te delen. Dat willen we dan op vrijdag gaan doen, als een soort afscheidskadootje. We geven dan ook een medisch handboek kado aan de bieb van de afdeling kindergeneeskunde (Oxford handbook of clinical medicine). Hopelijk kunnen we alle kinderen op de hele afdeling (alle 3 de gangen) een plezier doen. Oja, een leuk versierinkje hebben we toch nog wel gekocht: 10 posters over verschillende kinder-onderwerpen (dieren op de boerderij, enz). We vonden dat wat meer gepast dan ballonnen en slingers op een plek die zo triest is dat ie niet echt vraagt om een jubelstemming.
Gistermiddag besloten we dat het ideaal weer was voor een bbq (stiekem ishier natuurlijk altijd ideaal weer voor een braai...). Mister Peri (debeheerder van st peters) had een zelfgemaakte braaipot (gemaakt van een velgvan een auto..ideaal!) die we wel mochten lenen. De bbq was errug lekker(uiteraard met eiersalade ;-)..), alleen dachten we dat we met zn 3en zoudengaan bbqen, maar uiteindelijk zaten er toch een stuk of 10 mensen tesmikkelen...Op zich natuurlijk gezellig, maar niet als ze alleen maar inchichewa praten en zich niet eens voorstellen...en aangezien wij en jeramayaalles betaald hadden, vonden we dat niet echt leuk. En ZEKER niet als ze danook nog onze gerstenlimonade en malawi gin opmaken...Dat was dus een beetjeheel erg jammer. Jeramaya heeft er wel wat over gezegd, en ik denk dat wemisschien aan de bewakers (die ook mee aten) kunnen uitleggen dat het nietleuk op ons overkomt als ze gratis meer eten en drinken dan wij, zonder ervoor te bedanken. Misschien weten ze niet beter en heeft het iets metcultuur te maken. Maar het komt op ons meer over dat ze denken dat wij 2 rijke blanke mensen zijn en dat we wel even alles kunnen betalen. Vorigeweek was ook zoiets gebeurd; we hadden en fles gin in de koelkast staan, entoen we 'savonds een keer wat wilde pakken, was er zeker een glas uit. Eenvan de bewakers zei dat ie had gezien dat een andere gast (echt eenontzettende draak, die de bewakers als een soort slaven behandelt, hij laat ze voor hem koken, afwassen en thee zetten, en zegt dan niet eens bedankt) een heel glas ervan gedronken had, en dat ie toen zei: 'ow, ik dacht dat het water was!' Sure, mister gin....Maar goed, uiteindelijk werd het wel heel gezellig, vooral toen iedereenbehoorlijk tipsy werd...
Het was vanmorgen dus behoorlijk taai om op te staan maar we waren op tijd in het ziekenhuis. Vanmorgen meegelopen op de interne afdeling. Een Duitse arts is het hoofd van de afdeling, een hele aardige gast. De afdeling was wederom een behoorlijke shock. Volgens mij heeft echt meer dan 80% AIDS daar. De mensen hebben bijna alleen maar infecties (voor de kenners:candida, PCP, herpes etc) die veroorzaakt worden door de slechte weerstand die mensen met AIDS hebben. En natuurlijk heel veel malaria (dat je ook veel sneller krijgt als je een slechte weerstand hebt). Er liggen een stuk of 30 mensen buiten op het balkon omdat er binnen niet genoeg plaats is. Het was vanmorgen al erg koud,dus ik kan me voorstellen hoe het snachts moet zijn, echt ongelooflijk. Wanneer we de kans hebben zetten we er wel een foto van op internet).Veel infecties zijn ook niet fatsoenlijk te behandelen hier, omdat ze nauwelijks antibiotica hebben, en vanwege de slechte hygiene. We zagen ookeen vrouw, die was zo vreselijk mager, dat was zo engom te zien. Gewoon uitgehongerd (vanwege overgeven, 30 dagen diarree en niet voldoende voedsel). Zo frusterend allemaal....Verder ook nog een lumbaal punctie bij een vrouw gezien (om hersenvocht uithet ruggenmerg op te zuigen, om te onderzoeken of ze hersenvliesontstekingheeft). Zoiets doet echt vreselijk pijn, maar deze vrouw gaf geen kik. Die vrouwen zijn zo sterk hier. Vanmiddag gaan we weer meelopen, maar zo eerst maar even nsima eten.
Groetjes!
D&W
ps. hebben jullie gezien dat we ook op malawi.pagina.nl staan?
Op zaterdag hadden we dus erg de behoefte om een beetje tijd voor onszelf te nemen. Lekker naar de markt geweest (heel druk, maar wel veel te zien), en daarna zijn we naar de buur-lodge gegaan om te zwemmen. Het zwembad was prima, de witte zakenlieden die er omheen zaten wat minder maar ach, dat mocht de pret niet drukken.
Aangezien wij belang hechten aan een schone keuken en schone borden, hebben wij vorige week een fles afwasmiddel gekocht. Hij was binnen een week op, wat ons al een beetje verbaasde, maar toen die nieuwe fles (zo'n grote) binnen 2 dagen weer bijna leeg was hadden we er toch even genoeg van gehad. Op de een of andere manier zijn Malawianen geobsedeerd door bubbels, en ookal weten ze dat ze eigenlijk zuinig moeten zijn met zulke spullen, komt er denk ik een waas voor hun ogen als ze gaan afwassen of de was doen. Nou goed, we hebben ze vriendelijk doch dringend duidelijk gemaakt dat ze wat zuiniger moeten doen.
Zondag zijn we naar het huis van Albert, de driver van de MARS kliniek, geweest. Hij kwam ons ophalen met zn enorm gare renault-"prehistorique" en er moesten natuurlijk eerst wat biertjes gehaald worden voor onderweg. Zijn zoontje was ook mee, net als z'n buurman. Het zoontje was erg bang voor mzungus, vooral voor Daan. Een flink stuk buiten het centrum en ver van alle asfaltwegen stond zijn huisje, waar we een geweldige Nigeriaanse B-film hebben gekeken. Hij heette "Usowa in London", echt een aanradertje voor de liefhebbers onder ons! Gaat over een afrikaan die het geld van zn ge-emigreerde broer erft, en dan voor het gemak zijn weduwe ook maar meeneemt naar Nigeria.
Na de nodige 'greens' begon met name albert erg tipsy te worden, en we gingen dus (?) met de auto naar een lokaal cafe. Bier tegen supermarktprijzen en poolen kost 30 kwacha, 20 cent dus. Poolen was leuk, helaas was de pooltafel meer een hobbelige jeu-de-boules-baan, maar oke. Na nog behoorlijk wat biertjes brachten ze ons naar 'huis' (het voelt al een beetje zo, eerlijk gezegd). Ze wilden nog wel wat te drinken voor de terugweg en ookal vonden ze KucheKuche een minderwaardig pilsener, de dorst werd toch iets te sterk. Albert beweerde trouwens dat hij veel onvoorzichtiger rijdt als ie nuchter is dan wanneer ie drinkt. Sure sure.
Maandag zijn we naar het ziekenhuis gegaan om te informeren wat voor 'leuks' we kunnen doen/kopen voor de kinderen in het ziekenhuis. We krijgen steeds meer het gevoel dat we daar meer mee bereiken dan met handschoenen die een hoop geld kosten en dan maar 2 dagen meegaan. Nutteloos is het natuurlijk nooit, maar het is de bekende spreekwoordelijke druppel op de spreekwoordelijke gloeiende spreekwoordelijke plaat. Spreekwoordelijk gezien dan ;). Dr Mwansambo vond het een goed plan en we hebben aan de hoofdzuster gevraagd wat het meest noodzakelijk is. Volgens haar hadden vooral de kinderen die langere tijd op een afdeling liggen (bijv. de brandwondenslachtoffertjes) behoefte aan dingen als zeep, krijtjes, potloden en tekenpapier. Dat zijn we dus gaan kopen in de supermarkt: 10 enorme staven zeep, 1000 vel blanco papier en >500 waskrijtjes. Vandaag of morgen willen we ook nog genoeg aanleng-limonade en zakjes chips kopen om uit te delen. Dat willen we dan op vrijdag gaan doen, als een soort afscheidskadootje. We geven dan ook een medisch handboek kado aan de bieb van de afdeling kindergeneeskunde (Oxford handbook of clinical medicine). Hopelijk kunnen we alle kinderen op de hele afdeling (alle 3 de gangen) een plezier doen. Oja, een leuk versierinkje hebben we toch nog wel gekocht: 10 posters over verschillende kinder-onderwerpen (dieren op de boerderij, enz). We vonden dat wat meer gepast dan ballonnen en slingers op een plek die zo triest is dat ie niet echt vraagt om een jubelstemming.
Gistermiddag besloten we dat het ideaal weer was voor een bbq (stiekem ishier natuurlijk altijd ideaal weer voor een braai...). Mister Peri (debeheerder van st peters) had een zelfgemaakte braaipot (gemaakt van een velgvan een auto..ideaal!) die we wel mochten lenen. De bbq was errug lekker(uiteraard met eiersalade ;-)..), alleen dachten we dat we met zn 3en zoudengaan bbqen, maar uiteindelijk zaten er toch een stuk of 10 mensen tesmikkelen...Op zich natuurlijk gezellig, maar niet als ze alleen maar inchichewa praten en zich niet eens voorstellen...en aangezien wij en jeramayaalles betaald hadden, vonden we dat niet echt leuk. En ZEKER niet als ze danook nog onze gerstenlimonade en malawi gin opmaken...Dat was dus een beetjeheel erg jammer. Jeramaya heeft er wel wat over gezegd, en ik denk dat wemisschien aan de bewakers (die ook mee aten) kunnen uitleggen dat het nietleuk op ons overkomt als ze gratis meer eten en drinken dan wij, zonder ervoor te bedanken. Misschien weten ze niet beter en heeft het iets metcultuur te maken. Maar het komt op ons meer over dat ze denken dat wij 2 rijke blanke mensen zijn en dat we wel even alles kunnen betalen. Vorigeweek was ook zoiets gebeurd; we hadden en fles gin in de koelkast staan, entoen we 'savonds een keer wat wilde pakken, was er zeker een glas uit. Eenvan de bewakers zei dat ie had gezien dat een andere gast (echt eenontzettende draak, die de bewakers als een soort slaven behandelt, hij laat ze voor hem koken, afwassen en thee zetten, en zegt dan niet eens bedankt) een heel glas ervan gedronken had, en dat ie toen zei: 'ow, ik dacht dat het water was!' Sure, mister gin....Maar goed, uiteindelijk werd het wel heel gezellig, vooral toen iedereenbehoorlijk tipsy werd...
Het was vanmorgen dus behoorlijk taai om op te staan maar we waren op tijd in het ziekenhuis. Vanmorgen meegelopen op de interne afdeling. Een Duitse arts is het hoofd van de afdeling, een hele aardige gast. De afdeling was wederom een behoorlijke shock. Volgens mij heeft echt meer dan 80% AIDS daar. De mensen hebben bijna alleen maar infecties (voor de kenners:candida, PCP, herpes etc) die veroorzaakt worden door de slechte weerstand die mensen met AIDS hebben. En natuurlijk heel veel malaria (dat je ook veel sneller krijgt als je een slechte weerstand hebt). Er liggen een stuk of 30 mensen buiten op het balkon omdat er binnen niet genoeg plaats is. Het was vanmorgen al erg koud,dus ik kan me voorstellen hoe het snachts moet zijn, echt ongelooflijk. Wanneer we de kans hebben zetten we er wel een foto van op internet).Veel infecties zijn ook niet fatsoenlijk te behandelen hier, omdat ze nauwelijks antibiotica hebben, en vanwege de slechte hygiene. We zagen ookeen vrouw, die was zo vreselijk mager, dat was zo engom te zien. Gewoon uitgehongerd (vanwege overgeven, 30 dagen diarree en niet voldoende voedsel). Zo frusterend allemaal....Verder ook nog een lumbaal punctie bij een vrouw gezien (om hersenvocht uithet ruggenmerg op te zuigen, om te onderzoeken of ze hersenvliesontstekingheeft). Zoiets doet echt vreselijk pijn, maar deze vrouw gaf geen kik. Die vrouwen zijn zo sterk hier. Vanmiddag gaan we weer meelopen, maar zo eerst maar even nsima eten.
Groetjes!
D&W
ps. hebben jullie gezien dat we ook op malawi.pagina.nl staan?
posted by Daan&Willemijn @ 11:57
<< Home