Laatste dagen in KCH
Hoi mensen, vandaag was onze laatste dag in Kamuzu Central Hospital, maar eerst zullen we wat vertellen over gister.
We zijn gister weer naar het Bottom Hospital gegaan, en de sfeer bevalt ons erg goed. Het was een heel stuk drukker dan gisteren, en het werd helemaal leuk toen we te horen kregen dat we een bevalling mochten leiden als we dat wilden. Natuurlijk wilden we dat, ookal is het natuurlijk wel spannend als je dat nog nooit gedaan hebt. Het duurde even voor de volgende vrouw ging bevallen, en toen er een keizersnede gedaan werd wilden wij dus wel meekijken. Helaas (of gelukkig voor de vrouw) ging de keizersnede op ht laatste moment niet door, en toen we terugkwamen op de zaal waren er alweer 2 vrouwen bevallen (bevallingen die wij hadden mogen doen dus). Het was al bijna half 12 toen een vrouw zover was. Het was haar eerste bevalling, en het kon dus wel iets lastiger zijn dan bij anderen maar ok. We spraken af dat ik (Daan) deze bevalling zou doen, en willemijn die daarna. Ik werd goed geholpen door de zuster, die vertelde me precies wat ik moest doen. Wel lastig dat ik de communicatie met de patient helemaal via die zuster moest doen, spreek nog steeds niet echt vloeiend chichewa. Het hoofdje was helemaal ingedaald en ik kreeg te horen dat je dan het hoofdje naar beneden moet duwen, zodat de nek buigt en het hoofdje naar buiten kan komen. Dit ging allemaal een beetje moeizaam, maar het vorderde toch, zeker toen de zuster de vrouw een stukje insneed met een scheermesje (natuurlijk zonder verdoving). Toen het hoofdje kwam moest ik het eerst naar boven richten (al trekken de zusters hier eerder dan dat ze richten), zodat de schouder naar buiten kon. Daarna weer naar beneden voor de 2e schouder en floep, daar was ie. De navelstreng zat 1x om de nek van het kindje, maar die ging er redelijk gemakkelijk vanaf. Klemmetjes erop, en bij gebrek aan vaders, en aan scharen, sneed de zuster de navelstreng met een scheermesje door (levensgevaarlijk want je snijdt natuurlijk zo in je vingers, daarom wilde ik dat liever niet doen).
Willemijn ontfermde zich over het pasgeboren kindje, dat een moeizame start had (apgar 5), en korte tijd beademd moest worden. Na een beetje zuurstof en warmte ging het allemaal een stuk beter, en werd het een roze wolk van een jankend menneke. Ondertussen was ik nog bezig met het opvangen van de placenta. Allemaal erg nieuw en spannend dus. Het valt ons op dat er helemaal geen enkele aandacht is voor de moeder. Niet voor, niet tijdens en niet na de bevalling. Daarom heb ik een beetje met r gepraat, ze was erg blij om te horen dat het een jongetje was, en toen ik zei dat ie huilde en gezond was prees ze de heer uit volle borst! Na het invullen van wat formulieren vroegen de zusters of ik het kind een naam wilde geven. Hier voelde ik me niet echt prettig bij en zei dus dat het meer een taak van de ouders was. Ik heb ze wel een optie gegeven: Daniel (lekker christelijk, en toch een kleine hint). Ben benieuwd of ze het gebruikt hebben.
Daarna even lekker rustig samen gegeten om alles even te laten bezinken. Erg bijzonder, pasgeboren kindjes maken echt een geluk-hormoon vrij ofzo. We zijn heel erg blij en tevreden met deze stage van 3 weken. We hebben ook nog voor Moon geinformeerd, en ze waren zeer enthousiast. We hebben een email adres van de Nederlands-egyptische gynaecoloog hier, mailen we zeer binnenkort even.
Gisteren nadat we in het ziekenhuis waren geweest, belde Jeremaya om onze afspraak in een weeshuis te bevestigen. Hij heeft contacten in het weeshuis, en het leek ons wel een leuk idee om vandaag daar een kijkje te nemen. Er wonen ongeveer 25 kinderen in het weeshuis, tussen de 6 maanden en 5 jaar.Het schijnt dat die kindjes helemaal geen speelgoed hebben. Dus zijn we gisteren naar de shoprite gegaan en hebben we van het donatiegeld heel wat speelgoed gekocht (barbies, ballen, hoelahoep, autootjes, papier, krijtjes,2 tractortjes) en eten en drinken (melk, chocomelk, aanlenglimonade,bananen, mandarijntjes, rijst, maismeel, macaroni, pindakaas, jam, snoepjes,chips, suiker, voeding voor babies, etc). Was heel leuk om te doen! De mensen in de winkel dachten dat we onze kinderen gingen verwennen.....dus hebben we het maar even uitgelegd. Ze vonden het erg leuk.
Gisterenavond zijn we nog een hele tijd bezig geweest met het maken van 120 kadozakjes (met papier om op te tekenen, krijtjes, mandarijntjes en pinda's) om vandaag aan alle kinderen in het ziekenhuis uit te delen. We dachten dat dat een beter idee zou zijn, dan al het geld aan het ziekenhuis te geven. Nu weet je zeker dat alle kinderen wat krijgen.
Vandaag zijn we om half acht met de taxi naar het ziekenhuis gegaan (iets teveel spullen om met de minibus te gaan...;-)..). Eerst hebben we een boek aan het ziekenhuis gedoneerd (oxford handbook for clinical medicine). Toen zijn we de zakjes gaan uitdelen. Was heel leuk om te doen! Sommige kinderen wisten niet wat hun overkwam en anderen waren meteen heel blij! Bij de ouders was de reactie verschillend: de meeste ouders vonden het heel leuk en waren dankbaar, maar er waren er ook bij die probeerden zo veel mogelijk zakjes te verzamelen. Dat hebben we zo veel mogelijk weten te voorkomen gelukkig. Zoiets is wel een beetje vervelend, maar het gebeurt nu eenmaal. Daarna zijn we zeep en koekjes gaan uitdelen, en tenslotte hebben we nog wat posters opgehangen (dieren op de boerderij, vruchten, leren rekenen etc). Al met al zeer geslaagd, en het doet je zoveel goed om die lachende gezichtjes in zo'n ziekenhuis te zien... Het was wel vreemd toen we weg gingen uit het ziekenhuis, maar we hebben een sterk vermoeden dat we hier in de toekomst nog wel eens terug komen....
Vanmiddag gaan we dus naar het weeshuis om daar de spulletjes af te geven en even wat aandacht aan de kinderen te geven, want daar hebben ze ook ontzettend veel behoefte aan.
Helaas hebben we vandaag geen tijd meer om naar het bottom hospital te gaan,dus kan ik (wil) helaas geen bevalling meer doen. Maar goed, dit is nu evenwat belangrijker, en bevallingen zullen er nog vast wel blijven komen in de toekomst, misschien zelfs tijdens deze reis!
Nogmaals heel erg bedankt voor de donaties, en check de fotosite voor wat nieuwe fotos (album 08, en 3 nieuwe in album Lilongwe).
Groetjes!
We zijn gister weer naar het Bottom Hospital gegaan, en de sfeer bevalt ons erg goed. Het was een heel stuk drukker dan gisteren, en het werd helemaal leuk toen we te horen kregen dat we een bevalling mochten leiden als we dat wilden. Natuurlijk wilden we dat, ookal is het natuurlijk wel spannend als je dat nog nooit gedaan hebt. Het duurde even voor de volgende vrouw ging bevallen, en toen er een keizersnede gedaan werd wilden wij dus wel meekijken. Helaas (of gelukkig voor de vrouw) ging de keizersnede op ht laatste moment niet door, en toen we terugkwamen op de zaal waren er alweer 2 vrouwen bevallen (bevallingen die wij hadden mogen doen dus). Het was al bijna half 12 toen een vrouw zover was. Het was haar eerste bevalling, en het kon dus wel iets lastiger zijn dan bij anderen maar ok. We spraken af dat ik (Daan) deze bevalling zou doen, en willemijn die daarna. Ik werd goed geholpen door de zuster, die vertelde me precies wat ik moest doen. Wel lastig dat ik de communicatie met de patient helemaal via die zuster moest doen, spreek nog steeds niet echt vloeiend chichewa. Het hoofdje was helemaal ingedaald en ik kreeg te horen dat je dan het hoofdje naar beneden moet duwen, zodat de nek buigt en het hoofdje naar buiten kan komen. Dit ging allemaal een beetje moeizaam, maar het vorderde toch, zeker toen de zuster de vrouw een stukje insneed met een scheermesje (natuurlijk zonder verdoving). Toen het hoofdje kwam moest ik het eerst naar boven richten (al trekken de zusters hier eerder dan dat ze richten), zodat de schouder naar buiten kon. Daarna weer naar beneden voor de 2e schouder en floep, daar was ie. De navelstreng zat 1x om de nek van het kindje, maar die ging er redelijk gemakkelijk vanaf. Klemmetjes erop, en bij gebrek aan vaders, en aan scharen, sneed de zuster de navelstreng met een scheermesje door (levensgevaarlijk want je snijdt natuurlijk zo in je vingers, daarom wilde ik dat liever niet doen).
Willemijn ontfermde zich over het pasgeboren kindje, dat een moeizame start had (apgar 5), en korte tijd beademd moest worden. Na een beetje zuurstof en warmte ging het allemaal een stuk beter, en werd het een roze wolk van een jankend menneke. Ondertussen was ik nog bezig met het opvangen van de placenta. Allemaal erg nieuw en spannend dus. Het valt ons op dat er helemaal geen enkele aandacht is voor de moeder. Niet voor, niet tijdens en niet na de bevalling. Daarom heb ik een beetje met r gepraat, ze was erg blij om te horen dat het een jongetje was, en toen ik zei dat ie huilde en gezond was prees ze de heer uit volle borst! Na het invullen van wat formulieren vroegen de zusters of ik het kind een naam wilde geven. Hier voelde ik me niet echt prettig bij en zei dus dat het meer een taak van de ouders was. Ik heb ze wel een optie gegeven: Daniel (lekker christelijk, en toch een kleine hint). Ben benieuwd of ze het gebruikt hebben.
Daarna even lekker rustig samen gegeten om alles even te laten bezinken. Erg bijzonder, pasgeboren kindjes maken echt een geluk-hormoon vrij ofzo. We zijn heel erg blij en tevreden met deze stage van 3 weken. We hebben ook nog voor Moon geinformeerd, en ze waren zeer enthousiast. We hebben een email adres van de Nederlands-egyptische gynaecoloog hier, mailen we zeer binnenkort even.
Gisteren nadat we in het ziekenhuis waren geweest, belde Jeremaya om onze afspraak in een weeshuis te bevestigen. Hij heeft contacten in het weeshuis, en het leek ons wel een leuk idee om vandaag daar een kijkje te nemen. Er wonen ongeveer 25 kinderen in het weeshuis, tussen de 6 maanden en 5 jaar.Het schijnt dat die kindjes helemaal geen speelgoed hebben. Dus zijn we gisteren naar de shoprite gegaan en hebben we van het donatiegeld heel wat speelgoed gekocht (barbies, ballen, hoelahoep, autootjes, papier, krijtjes,2 tractortjes) en eten en drinken (melk, chocomelk, aanlenglimonade,bananen, mandarijntjes, rijst, maismeel, macaroni, pindakaas, jam, snoepjes,chips, suiker, voeding voor babies, etc). Was heel leuk om te doen! De mensen in de winkel dachten dat we onze kinderen gingen verwennen.....dus hebben we het maar even uitgelegd. Ze vonden het erg leuk.
Gisterenavond zijn we nog een hele tijd bezig geweest met het maken van 120 kadozakjes (met papier om op te tekenen, krijtjes, mandarijntjes en pinda's) om vandaag aan alle kinderen in het ziekenhuis uit te delen. We dachten dat dat een beter idee zou zijn, dan al het geld aan het ziekenhuis te geven. Nu weet je zeker dat alle kinderen wat krijgen.
Vandaag zijn we om half acht met de taxi naar het ziekenhuis gegaan (iets teveel spullen om met de minibus te gaan...;-)..). Eerst hebben we een boek aan het ziekenhuis gedoneerd (oxford handbook for clinical medicine). Toen zijn we de zakjes gaan uitdelen. Was heel leuk om te doen! Sommige kinderen wisten niet wat hun overkwam en anderen waren meteen heel blij! Bij de ouders was de reactie verschillend: de meeste ouders vonden het heel leuk en waren dankbaar, maar er waren er ook bij die probeerden zo veel mogelijk zakjes te verzamelen. Dat hebben we zo veel mogelijk weten te voorkomen gelukkig. Zoiets is wel een beetje vervelend, maar het gebeurt nu eenmaal. Daarna zijn we zeep en koekjes gaan uitdelen, en tenslotte hebben we nog wat posters opgehangen (dieren op de boerderij, vruchten, leren rekenen etc). Al met al zeer geslaagd, en het doet je zoveel goed om die lachende gezichtjes in zo'n ziekenhuis te zien... Het was wel vreemd toen we weg gingen uit het ziekenhuis, maar we hebben een sterk vermoeden dat we hier in de toekomst nog wel eens terug komen....
Vanmiddag gaan we dus naar het weeshuis om daar de spulletjes af te geven en even wat aandacht aan de kinderen te geven, want daar hebben ze ook ontzettend veel behoefte aan.
Helaas hebben we vandaag geen tijd meer om naar het bottom hospital te gaan,dus kan ik (wil) helaas geen bevalling meer doen. Maar goed, dit is nu evenwat belangrijker, en bevallingen zullen er nog vast wel blijven komen in de toekomst, misschien zelfs tijdens deze reis!
Nogmaals heel erg bedankt voor de donaties, en check de fotosite voor wat nieuwe fotos (album 08, en 3 nieuwe in album Lilongwe).
Groetjes!
posted by Daan&Willemijn @ 11:11
<< Home