Habari ya Safari
Hoi lieve mensen, eindelijk weer eens contact met de buitenwereld!
We gingen op zondagochtend met de fantastische, zeer comfortabele (uh-uh) expressbus naar Arusha. We hadden plotseling een goedkopere bus dan we zouden gebruiken, en we moesten natuurlijk om het geldverschil vragen, anders zie je het nooit meer terug. Onze safari-genoten waren 3 meisjes uit Quebec, het franstalige deel van Canada. Allemaal heel aardig en van onze leeftijd. Voor hetzelfde geld hadden we opgescheept gezeten met 5 bejaarde amerikanen (die er echt HEEL veel zijn! Ze dragen allemaal van die Michael Jackson stofmaskers). Na een busreis van 9u gingen we naar Casa Blanca, waar ook het geweldige 'Arusha Pizza Hut' zat. Helaas: uit de douche kwam wel water, maar het kwam overal vandaan BEHALVE de douchekop, er was geen licht in de douche (alleen een kaars, en die is niet waterbestendig) en ze hadden heerlijk riekende hurktoiletten. Maar goed, we waren moe en wilden wat eten. Willemijn bestelde gegrilde vis met Ugali (=nsima = maispap) en kreeg een leven-uitziende gemagnetronde vis met rijst, en Daan bestelde een burger met friet en die was ook niet al te culinair. Ach ja. De pleegzoon van Ali Baba (onze safari-organisator, het is gelukkig z'n bijnaam) en een vriend, die in Den Haag woont (Laan v Meerdervoort) vroegen ons of we mee uit wilden en daar hadden wij wel oren naar! We haalden de canadezen over om mee te gaan naar een hele gave afrikaanse bar waar de 'Ngorongoro music band' speelde. Geweldige muziek, lekker gedanst (shake your ***) en heel veel afrikanen die wel met willemijn wilden dansen. Gelukkig allemaal redelijk onschuldig maar willemijn had die avond vele, vele (dans)partners! haha!
De volgende morgen gingen we met de Landcruiser (zo'n 4-wheel-drive) met onze 3 canadese viervoeters (Julie, Veronique en Karine), Arthur de guide en Alex de kok (met c-o-c-k) op weg naar Tarangire National Park. Eenmaal daar vertelde andere mensen ons dat de dieren daar voor een groot deel alweer weg waren getrokken dus dat het misschien slimmer was om meer tijd in Serengeti te blijven ipv Tarangire. We besloten eerst te kijken in het park, een gamedrive van 2 uur gedaan en het was echt prachtig: schitterend landschap, heel veel apen (bavianen en Vervet-monkeys), verschillende vogels en als hoogtepunt 8 olifanten die 2 meter naast onze auto stonden te grazen. Echt heel indrukwekkend, wat een prachtige beesten zijn dat zeg! Onderweg terug naar de camping zei Arthur dat het inderdaad beter was om eerder naar Serengeti NP te gaan omdat hier alleen olifanten waren. 's avonds kookte Alex Tilapiavis met groenten en gebakken aardappels voor ons (echt een geweldige kok) en was er een optreden van een lokale muziek, dans en kunstjes-groep. Echt heel gaaf om te zien, het was een soort menselijk circus: door brandende hoepels springen, salto\s maken, jongleren enz enz. Ze waren echt ontzettend lenig en sterk.
De volgende ochtend (willemijns Teva-sandalen waren opgegeten door een wild zwijn!) vertrokken we in de regen naar Serengeti maar helaas gooide Arthur roet in het eten door te zeggen dat we in ruil voor minder tijd in Tarangire een dag niks zouden krijgen, terwijl we gesproken hadden over meer tijd in Serengeti. Hij hield zich van de domme en hield vol dat we dit allemaal wisten. Na een uur discussie (we hadden het niet meer, vooral willemijn had het kookpunt bereikt) kregen we ali baba eindelijk aan de lijn en bleek dat we de extra park-fee moesten voorschieten. Arthur zei dat hij maar geld genoeg had gekregen voor 3 dagen, de arme knaap. Allemaal erg irritant, je betaalt ontzettend veel geld en dan nog krijg je gezeik over dat ze te weinig geld hebben. Heel vervelend en natuurlijk volkomen bullshit. We hadden weinig keus en schoten allemaal 50$ voor in de hoop het later nog terug te krijgen. De sfeer was inmiddels aardig verziekt door de dominante houding van Arthur en het feit dat hij gewoon had gelogen over het gesprek van de dag ervoor. Hij is namelijk helemaal niet dom, en had zeker weten door wat onze bedoeling was. Erg naar allemaal, en na dit probleem ging ie enorm lopen slijmen. Wij waren daar natuurlijk niet echt van gediend maar de Canadezen waren ietsje naiever dan wij en wilden liever alles geloven wat hij zei dan dat ze hun humeur lieten verpesten. Ach ja, hun eigen keuze.
Die middag deden we onze eerste game-drive (van de park-ingang naar de camping), en we zagen vrouwtjesleeuwen, 1 enorme mannetjesleeuw die op 1 m afstand lag te dommelen (mannetjesleeuwen vangen zelden wat, dat doen de vrouwen, en ze slapen 23u per dag. Ze mogen natuurlijk wel als eerste eten als er wat gevangen is), olifanten, gazelles, impala's, een hyena, ontzettend veel zebra's (het was bijna een zebrapad, we moesten een paar keer flink remmen) en gnoe's. Verder nog gezien hoe gieren echt IN een zebra-karkas kropen om zich tegoed te doen aan zn ingewanden (dat is de reden voor hun kale kop, zodat ze in lijken kunnen wroeten), Maraboe-storks, secretarisvogels, struisvogels en corey-bustards. Ook zagen we nog 2 luipaarden, echt heel zeldzaam. Je hebt echt mazzel als je er 1 ziet.
In het schemerdonker de tenten opgezet en na het eten lekker geslapen. \s nachts hoorden we hyena's en jakhalzen rond de tent scharrelen. Dat kan omdat er geen hek om de camping staat en de camping midden in het park ligt. We mochten snachts ook niet naar de wc lopen, we moesten dan naast de tent plassen.
De 2e dag Serengeti hebben we een ochtend- en een middag gamedrive gedaan, we zijn blij dat we zo op onze strepen hebben gestaan om het reisplan te veranderen want een middag en een ochtend in Serengeti is echt te weinig, het is zo ontzettend groot! We zagen nog 3 (!!!) luipaarden, meer leeuwen, hippo's, 2 buffels, 1 krokodil, giraffen, en weer heel veel zebra's, gnoes en antilopen (de groep waar impala's, topi's, gazelles, elanden en dik-diks onder vallen). De giraffen zijn zo bijzonder! Ze vallen niet onder de 'big five' (buffel, luipaard, leeuw, olifant en neushoorn), maar voor ons zijn dat toch wel heel bijzondere dieren! Net als nijlpaarden, geweldige beesten zijn dat!
Snachts werden we om 2u wakker en hebben we tot 4u niet geslapen omdat er weer snuffelende hyena's rond onze tent liepen, erg moeilijk om in slaap te vallen als er een gevaarlijk beest je tent probeert binnen te komen! Na een ochtend-gamedrive waar we nog 2 luipaarden zagen (7 luipaarden in 48 uur, dat is echt niet normaal meer) en nog een heleboel andere beesten (genoeg leeuwen om Bram z'n leeuwen-shoarma te maken) gingen we op weg naar de Ngorongoro-krater, een oude vulkaan waar ontzettend veel dieren in leven. De camping lag op de rand van de krater dus het uitzicht was schitterend, je kon de kuddes gnoes zien lopen! De krater is 600 meter omlaag, dus we verheugden ons al op de steile weg naar beneden die we de volgende ochtend moesten maken. Na een warme douche voor Daan en een koude voor Willemijn (we hadden al 4 dagen niet meer kunnen douchen..)gingen we eten. Het was heel koud (de rand van de krater is op 2200 meter hoogte, dus vandaar). Na het eten waren we erg moe (ook van de nacht ervoor) en hadden we zin om lekker te slapen. Tot middernacht lekker geslapen, en toen hoorden we wilde zwijnen langs de tent lopen, heel dichtbij. En plotseling hoorden we een tent scheuren en geschreeuw. Daarna gelach, dus we dachten dat het oke was. Toen zei Julie dat er een gat van 50 cm in hun tent zat! En 10 minuten later hoorden we weer hetzelfde geluid, en zat er nog een groter gat in hun tent! Snel daarna kwam Julie erachter dat die wilde zwijnen haar tas met paspoort, ticket, geld, camera, verrekijker, dagboek, zonnebril (dus alle belangrijke zaken) gejat hadden! (de tas rook waarschijnlijk naar eten). We wilden samen met haar gaan zoeken naar de tas, maar toen we de tent uitkwamen stond er een ENORME BUFFEL op 10 meter afstand te grazen! Even ter informatie: bufffels wegen zo ongeveer 1000 kilogram, hebben enorme hoorns en zijn het gevaarlijkst als ze, zoals deze knaap, in hun eentje zijn...
We dachten dus dat het niet zo heel veilig was...dus we wilden onze guide Arthur waarschuwen. We kwamen erachter dat hij niet in zijn tent lag (we hoorden dat het te koud voor hem was, wat een draak!!!) en dat ie in de keuken zou liggen. Maarja, die buffel stond een 'beetje' in de weg...dus geen hulp. OOk de indrukwekkende guards met hun nog indrukwekkendere jachtgeweren (om mee in de lucht te schieten als er gevaarlijke beesten op de camping zijn) die we overdag zagen, waren spoorloos verdwenen (later hoorden we dat ze lagen te slapen in de keuken (waar geen beesten kunnen komen, lekker nuttig dus..). We waren dus behoorlijk op onszelf aangewezen. Omdat de canadezen heel bang waren (en ik (willemijn) ook), zijn we met zn vijven in de tent van arthur gaan zitten (want die draak was er toch niet, en er was nog maar een beetje van de tent van de canadezen over). Na een tijdje leek het alsof de buffel weg was, en wilden we naar de keuken lopen. Maar toen we op het punt stonden te gaan, zei ik dat het misschien toch verstandiger was om maar gewoon in de tent te gaan liggen en proberen te slapen (een tent wordt minder snel aangevallen door een buffel dan wanneer je in de open vlakte loopt). Wonder boven wonder konden we toch nog een beetje slapen! De volgende ochtend werden we ongehavend wakker!!! Wat een nacht! We zagen een ontzettend mooie zonsopkomst, dus dat maakte een hoop goed! Al snel kwamen we erachter dat arthur helemaal niet in de keuken geslapen had. Hij kwam er om 21.45 'ineens' achter dat ie nog beltegoed moest kopen. En ja, na 22.00 uur mag je niet meer autorijden in het ngorongoro gebied, dus moest hij 'helaas' in het dorp slapen. 'sure, sure'.. Veronique en Karine kwamen met heel goed nieuws: ze hadden de tas van Julie met ALLES erin teruggevonden!! echt super! Alleen zat de hele tas onder modder, slijm en was helemaal kapot en de camera was ook stuk. Maar wat een geluk om alles terug te vinden!! Na alle emoties gingen we de krater in. Hele mooie tocht. De krater was heel indrukwekkend, de natuur is daar zo apart, zo ontzettend mooi! We zagen flamingo's in het zout-water meer dat in de krater ligt, heel veel gnoe's, zebra's en ook veel buffalo's. En het absolute hoogtepunt: een mannetjesleeuw en een vrouwtjesleeuw op een paar meter afstand die lagen te relaxen in het gras, en aan de andere kant van de weg een gewonde mannetjesleeuw. Het bleek dat de 2 mannetjes een paar dagen ervoor een gevecht hadden gehad, en dat de gewonde leeuw uit zn territorium was gekickt en dat zn chick was ingepikt door die andere leeuw. Best zielig. Heel indrukwekkend om te zien. Vooral toen de gewonde leeuw richting zn ex en de veroveraar liep. We hielden onze adem in. Maar gelukkig gingen ze niet vechten, want daar houden wij niet van he, van vechten! Daarna zagen we de zo lang verwachte neushoorn! Yes, de big five gespot!! Het enige jammere is dat we geen cheetah hebben gezien, maar je kunt niet alles hebben! De tocht naar boven was erg mooi: een soort jungle. Terug op de camping had alex de tenten ingepakt en konden we snel vertrekken. Na de vermoeiende rit terug naar Arusha dropten we onze tassen bij hotel 7-11, dat naast het busstation ligt omdat we de dag erna om 5u in de bus moesten stappen naar Mbeya. De bustickets bleken ondanks een aanbetaling plotseling aan iemand anders verkocht. Na wat psychologische druk van Daan en een of andere kerel die erbij stond (' we schrijven naar Lonely Planet over dit bedrijf' etc) kregen we toch nog onze tickets.
Eerst zouden we Ali Baba nog ontmoeten in Casablanca, waar we ook afscheid zouden nemen van onze reisgenoten. Het eten was weer niks speciaals en toen ali B meldde dat hij het geld niet had werden we helemaal verdrietig. Hij vertelde dat zijn 2e vrouw en kinderen in een ongeluk gewond waren geraakt en dat hij een vliegtuig moest charteren om daar te komen en dat hij ons geld daarvoor gebruikt had. We vonden ht wel hele toevallige timing maarja, we nemen toch aan dat je over zoiets niet gaat liegen. We hadden begrip voor zn situatie maar zaken zijn zaken, en na heel veel gepraat en geregel had ie genoeg geld geleend om ons terug te betalen. Eindelijk was alles dus afgelopen. Wel jammer, we hadden ons de afscheidsborrel toch anders voorgesteld.Ali Baba vertelde dat Arthur over ons gezegd had dat we een grote bek tegen m gehad hadden enz. Ali Baba had dat niet geloofd en was weggelopen. Wat een draak zeg, ali baba had zn buik ook vol van hem (hij had namelijk WEL genoeg geld meegekregen) en wil hem nooit meer voor safaris inhuren. Ach ja, soms moet je hier echt voor jezelf opkomen, dat hebben we hier wel geleerd!
De busrit naar Mbeya (in de HOOD-bus) was redelijk prima maar heel erg lang (16 uur). Gelukkig draaiden ze weer verschrikkelijk slechte swahili films (waarin goedgekeurd wordt dat mannen hun vrouw slaan en vreemdgaan, als ie daarna maar weer bij haar terugkomt). De chauffeur was een enorm agressieve draak, we noemden hem 'Ger', want hij had een flinke snor en een nog flinker temperament. Hij reed echt enorm hard, haalde alles en iedereen in (op kronkelige bergweggetjes) en had 1x een bijna-ongeluk. Hij had de bus echter wel goed onder controle maar lekker rustig was het niet.
Eindelijk in het hotel aangekomen waren we helemaal verrot en ons plan om vandaag naar Mzuzu te vertrekken ging al snel overboord, we zijn echt stuk van de vermoeidheid. We hebben 11u geslapen, en wilden liever eerst een dagje rustig aan doen, internetten en morgenvroeg vertrekken we zo vroeg mogelijk naar Mzuzu (hopelijk doen ze niet te moeilijk aan de grens over onze gele koorts vaccinatie), en dan beginnen we dinsdag naar het project.
Onze nederlandse en tanzaniaanse tel. nrs werken na vandaag niet meer, de malawiaanse wel weer! Nog even een herhaling: +2659387397 is het nr dat meestal wel aan staat.
Heel veel lieve groetjes allemaal, en tot mails!
ps. albums 16,17 en 18 zijn nieuw (85!! nieuwe foto's, de kwaliteit is niet heel goed maar toch)
pps. sorry voor de enorme lap tekst!
Doei!
D&W
We gingen op zondagochtend met de fantastische, zeer comfortabele (uh-uh) expressbus naar Arusha. We hadden plotseling een goedkopere bus dan we zouden gebruiken, en we moesten natuurlijk om het geldverschil vragen, anders zie je het nooit meer terug. Onze safari-genoten waren 3 meisjes uit Quebec, het franstalige deel van Canada. Allemaal heel aardig en van onze leeftijd. Voor hetzelfde geld hadden we opgescheept gezeten met 5 bejaarde amerikanen (die er echt HEEL veel zijn! Ze dragen allemaal van die Michael Jackson stofmaskers). Na een busreis van 9u gingen we naar Casa Blanca, waar ook het geweldige 'Arusha Pizza Hut' zat. Helaas: uit de douche kwam wel water, maar het kwam overal vandaan BEHALVE de douchekop, er was geen licht in de douche (alleen een kaars, en die is niet waterbestendig) en ze hadden heerlijk riekende hurktoiletten. Maar goed, we waren moe en wilden wat eten. Willemijn bestelde gegrilde vis met Ugali (=nsima = maispap) en kreeg een leven-uitziende gemagnetronde vis met rijst, en Daan bestelde een burger met friet en die was ook niet al te culinair. Ach ja. De pleegzoon van Ali Baba (onze safari-organisator, het is gelukkig z'n bijnaam) en een vriend, die in Den Haag woont (Laan v Meerdervoort) vroegen ons of we mee uit wilden en daar hadden wij wel oren naar! We haalden de canadezen over om mee te gaan naar een hele gave afrikaanse bar waar de 'Ngorongoro music band' speelde. Geweldige muziek, lekker gedanst (shake your ***) en heel veel afrikanen die wel met willemijn wilden dansen. Gelukkig allemaal redelijk onschuldig maar willemijn had die avond vele, vele (dans)partners! haha!
De volgende morgen gingen we met de Landcruiser (zo'n 4-wheel-drive) met onze 3 canadese viervoeters (Julie, Veronique en Karine), Arthur de guide en Alex de kok (met c-o-c-k) op weg naar Tarangire National Park. Eenmaal daar vertelde andere mensen ons dat de dieren daar voor een groot deel alweer weg waren getrokken dus dat het misschien slimmer was om meer tijd in Serengeti te blijven ipv Tarangire. We besloten eerst te kijken in het park, een gamedrive van 2 uur gedaan en het was echt prachtig: schitterend landschap, heel veel apen (bavianen en Vervet-monkeys), verschillende vogels en als hoogtepunt 8 olifanten die 2 meter naast onze auto stonden te grazen. Echt heel indrukwekkend, wat een prachtige beesten zijn dat zeg! Onderweg terug naar de camping zei Arthur dat het inderdaad beter was om eerder naar Serengeti NP te gaan omdat hier alleen olifanten waren. 's avonds kookte Alex Tilapiavis met groenten en gebakken aardappels voor ons (echt een geweldige kok) en was er een optreden van een lokale muziek, dans en kunstjes-groep. Echt heel gaaf om te zien, het was een soort menselijk circus: door brandende hoepels springen, salto\s maken, jongleren enz enz. Ze waren echt ontzettend lenig en sterk.
De volgende ochtend (willemijns Teva-sandalen waren opgegeten door een wild zwijn!) vertrokken we in de regen naar Serengeti maar helaas gooide Arthur roet in het eten door te zeggen dat we in ruil voor minder tijd in Tarangire een dag niks zouden krijgen, terwijl we gesproken hadden over meer tijd in Serengeti. Hij hield zich van de domme en hield vol dat we dit allemaal wisten. Na een uur discussie (we hadden het niet meer, vooral willemijn had het kookpunt bereikt) kregen we ali baba eindelijk aan de lijn en bleek dat we de extra park-fee moesten voorschieten. Arthur zei dat hij maar geld genoeg had gekregen voor 3 dagen, de arme knaap. Allemaal erg irritant, je betaalt ontzettend veel geld en dan nog krijg je gezeik over dat ze te weinig geld hebben. Heel vervelend en natuurlijk volkomen bullshit. We hadden weinig keus en schoten allemaal 50$ voor in de hoop het later nog terug te krijgen. De sfeer was inmiddels aardig verziekt door de dominante houding van Arthur en het feit dat hij gewoon had gelogen over het gesprek van de dag ervoor. Hij is namelijk helemaal niet dom, en had zeker weten door wat onze bedoeling was. Erg naar allemaal, en na dit probleem ging ie enorm lopen slijmen. Wij waren daar natuurlijk niet echt van gediend maar de Canadezen waren ietsje naiever dan wij en wilden liever alles geloven wat hij zei dan dat ze hun humeur lieten verpesten. Ach ja, hun eigen keuze.
Die middag deden we onze eerste game-drive (van de park-ingang naar de camping), en we zagen vrouwtjesleeuwen, 1 enorme mannetjesleeuw die op 1 m afstand lag te dommelen (mannetjesleeuwen vangen zelden wat, dat doen de vrouwen, en ze slapen 23u per dag. Ze mogen natuurlijk wel als eerste eten als er wat gevangen is), olifanten, gazelles, impala's, een hyena, ontzettend veel zebra's (het was bijna een zebrapad, we moesten een paar keer flink remmen) en gnoe's. Verder nog gezien hoe gieren echt IN een zebra-karkas kropen om zich tegoed te doen aan zn ingewanden (dat is de reden voor hun kale kop, zodat ze in lijken kunnen wroeten), Maraboe-storks, secretarisvogels, struisvogels en corey-bustards. Ook zagen we nog 2 luipaarden, echt heel zeldzaam. Je hebt echt mazzel als je er 1 ziet.
In het schemerdonker de tenten opgezet en na het eten lekker geslapen. \s nachts hoorden we hyena's en jakhalzen rond de tent scharrelen. Dat kan omdat er geen hek om de camping staat en de camping midden in het park ligt. We mochten snachts ook niet naar de wc lopen, we moesten dan naast de tent plassen.
De 2e dag Serengeti hebben we een ochtend- en een middag gamedrive gedaan, we zijn blij dat we zo op onze strepen hebben gestaan om het reisplan te veranderen want een middag en een ochtend in Serengeti is echt te weinig, het is zo ontzettend groot! We zagen nog 3 (!!!) luipaarden, meer leeuwen, hippo's, 2 buffels, 1 krokodil, giraffen, en weer heel veel zebra's, gnoes en antilopen (de groep waar impala's, topi's, gazelles, elanden en dik-diks onder vallen). De giraffen zijn zo bijzonder! Ze vallen niet onder de 'big five' (buffel, luipaard, leeuw, olifant en neushoorn), maar voor ons zijn dat toch wel heel bijzondere dieren! Net als nijlpaarden, geweldige beesten zijn dat!
Snachts werden we om 2u wakker en hebben we tot 4u niet geslapen omdat er weer snuffelende hyena's rond onze tent liepen, erg moeilijk om in slaap te vallen als er een gevaarlijk beest je tent probeert binnen te komen! Na een ochtend-gamedrive waar we nog 2 luipaarden zagen (7 luipaarden in 48 uur, dat is echt niet normaal meer) en nog een heleboel andere beesten (genoeg leeuwen om Bram z'n leeuwen-shoarma te maken) gingen we op weg naar de Ngorongoro-krater, een oude vulkaan waar ontzettend veel dieren in leven. De camping lag op de rand van de krater dus het uitzicht was schitterend, je kon de kuddes gnoes zien lopen! De krater is 600 meter omlaag, dus we verheugden ons al op de steile weg naar beneden die we de volgende ochtend moesten maken. Na een warme douche voor Daan en een koude voor Willemijn (we hadden al 4 dagen niet meer kunnen douchen..)gingen we eten. Het was heel koud (de rand van de krater is op 2200 meter hoogte, dus vandaar). Na het eten waren we erg moe (ook van de nacht ervoor) en hadden we zin om lekker te slapen. Tot middernacht lekker geslapen, en toen hoorden we wilde zwijnen langs de tent lopen, heel dichtbij. En plotseling hoorden we een tent scheuren en geschreeuw. Daarna gelach, dus we dachten dat het oke was. Toen zei Julie dat er een gat van 50 cm in hun tent zat! En 10 minuten later hoorden we weer hetzelfde geluid, en zat er nog een groter gat in hun tent! Snel daarna kwam Julie erachter dat die wilde zwijnen haar tas met paspoort, ticket, geld, camera, verrekijker, dagboek, zonnebril (dus alle belangrijke zaken) gejat hadden! (de tas rook waarschijnlijk naar eten). We wilden samen met haar gaan zoeken naar de tas, maar toen we de tent uitkwamen stond er een ENORME BUFFEL op 10 meter afstand te grazen! Even ter informatie: bufffels wegen zo ongeveer 1000 kilogram, hebben enorme hoorns en zijn het gevaarlijkst als ze, zoals deze knaap, in hun eentje zijn...
We dachten dus dat het niet zo heel veilig was...dus we wilden onze guide Arthur waarschuwen. We kwamen erachter dat hij niet in zijn tent lag (we hoorden dat het te koud voor hem was, wat een draak!!!) en dat ie in de keuken zou liggen. Maarja, die buffel stond een 'beetje' in de weg...dus geen hulp. OOk de indrukwekkende guards met hun nog indrukwekkendere jachtgeweren (om mee in de lucht te schieten als er gevaarlijke beesten op de camping zijn) die we overdag zagen, waren spoorloos verdwenen (later hoorden we dat ze lagen te slapen in de keuken (waar geen beesten kunnen komen, lekker nuttig dus..). We waren dus behoorlijk op onszelf aangewezen. Omdat de canadezen heel bang waren (en ik (willemijn) ook), zijn we met zn vijven in de tent van arthur gaan zitten (want die draak was er toch niet, en er was nog maar een beetje van de tent van de canadezen over). Na een tijdje leek het alsof de buffel weg was, en wilden we naar de keuken lopen. Maar toen we op het punt stonden te gaan, zei ik dat het misschien toch verstandiger was om maar gewoon in de tent te gaan liggen en proberen te slapen (een tent wordt minder snel aangevallen door een buffel dan wanneer je in de open vlakte loopt). Wonder boven wonder konden we toch nog een beetje slapen! De volgende ochtend werden we ongehavend wakker!!! Wat een nacht! We zagen een ontzettend mooie zonsopkomst, dus dat maakte een hoop goed! Al snel kwamen we erachter dat arthur helemaal niet in de keuken geslapen had. Hij kwam er om 21.45 'ineens' achter dat ie nog beltegoed moest kopen. En ja, na 22.00 uur mag je niet meer autorijden in het ngorongoro gebied, dus moest hij 'helaas' in het dorp slapen. 'sure, sure'.. Veronique en Karine kwamen met heel goed nieuws: ze hadden de tas van Julie met ALLES erin teruggevonden!! echt super! Alleen zat de hele tas onder modder, slijm en was helemaal kapot en de camera was ook stuk. Maar wat een geluk om alles terug te vinden!! Na alle emoties gingen we de krater in. Hele mooie tocht. De krater was heel indrukwekkend, de natuur is daar zo apart, zo ontzettend mooi! We zagen flamingo's in het zout-water meer dat in de krater ligt, heel veel gnoe's, zebra's en ook veel buffalo's. En het absolute hoogtepunt: een mannetjesleeuw en een vrouwtjesleeuw op een paar meter afstand die lagen te relaxen in het gras, en aan de andere kant van de weg een gewonde mannetjesleeuw. Het bleek dat de 2 mannetjes een paar dagen ervoor een gevecht hadden gehad, en dat de gewonde leeuw uit zn territorium was gekickt en dat zn chick was ingepikt door die andere leeuw. Best zielig. Heel indrukwekkend om te zien. Vooral toen de gewonde leeuw richting zn ex en de veroveraar liep. We hielden onze adem in. Maar gelukkig gingen ze niet vechten, want daar houden wij niet van he, van vechten! Daarna zagen we de zo lang verwachte neushoorn! Yes, de big five gespot!! Het enige jammere is dat we geen cheetah hebben gezien, maar je kunt niet alles hebben! De tocht naar boven was erg mooi: een soort jungle. Terug op de camping had alex de tenten ingepakt en konden we snel vertrekken. Na de vermoeiende rit terug naar Arusha dropten we onze tassen bij hotel 7-11, dat naast het busstation ligt omdat we de dag erna om 5u in de bus moesten stappen naar Mbeya. De bustickets bleken ondanks een aanbetaling plotseling aan iemand anders verkocht. Na wat psychologische druk van Daan en een of andere kerel die erbij stond (' we schrijven naar Lonely Planet over dit bedrijf' etc) kregen we toch nog onze tickets.
Eerst zouden we Ali Baba nog ontmoeten in Casablanca, waar we ook afscheid zouden nemen van onze reisgenoten. Het eten was weer niks speciaals en toen ali B meldde dat hij het geld niet had werden we helemaal verdrietig. Hij vertelde dat zijn 2e vrouw en kinderen in een ongeluk gewond waren geraakt en dat hij een vliegtuig moest charteren om daar te komen en dat hij ons geld daarvoor gebruikt had. We vonden ht wel hele toevallige timing maarja, we nemen toch aan dat je over zoiets niet gaat liegen. We hadden begrip voor zn situatie maar zaken zijn zaken, en na heel veel gepraat en geregel had ie genoeg geld geleend om ons terug te betalen. Eindelijk was alles dus afgelopen. Wel jammer, we hadden ons de afscheidsborrel toch anders voorgesteld.Ali Baba vertelde dat Arthur over ons gezegd had dat we een grote bek tegen m gehad hadden enz. Ali Baba had dat niet geloofd en was weggelopen. Wat een draak zeg, ali baba had zn buik ook vol van hem (hij had namelijk WEL genoeg geld meegekregen) en wil hem nooit meer voor safaris inhuren. Ach ja, soms moet je hier echt voor jezelf opkomen, dat hebben we hier wel geleerd!
De busrit naar Mbeya (in de HOOD-bus) was redelijk prima maar heel erg lang (16 uur). Gelukkig draaiden ze weer verschrikkelijk slechte swahili films (waarin goedgekeurd wordt dat mannen hun vrouw slaan en vreemdgaan, als ie daarna maar weer bij haar terugkomt). De chauffeur was een enorm agressieve draak, we noemden hem 'Ger', want hij had een flinke snor en een nog flinker temperament. Hij reed echt enorm hard, haalde alles en iedereen in (op kronkelige bergweggetjes) en had 1x een bijna-ongeluk. Hij had de bus echter wel goed onder controle maar lekker rustig was het niet.
Eindelijk in het hotel aangekomen waren we helemaal verrot en ons plan om vandaag naar Mzuzu te vertrekken ging al snel overboord, we zijn echt stuk van de vermoeidheid. We hebben 11u geslapen, en wilden liever eerst een dagje rustig aan doen, internetten en morgenvroeg vertrekken we zo vroeg mogelijk naar Mzuzu (hopelijk doen ze niet te moeilijk aan de grens over onze gele koorts vaccinatie), en dan beginnen we dinsdag naar het project.
Onze nederlandse en tanzaniaanse tel. nrs werken na vandaag niet meer, de malawiaanse wel weer! Nog even een herhaling: +2659387397 is het nr dat meestal wel aan staat.
Heel veel lieve groetjes allemaal, en tot mails!
ps. albums 16,17 en 18 zijn nieuw (85!! nieuwe foto's, de kwaliteit is niet heel goed maar toch)
pps. sorry voor de enorme lap tekst!
Doei!
D&W
posted by Daan&Willemijn @ 12:19
<< Home